نقطه تحمل؛ مسیری پله‌پله تا رسیدن به موفقیت

به نام قدرت مطلق الله

ششمین جلسه از دوره شانزدهم کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران آقا، نمایندگی شادآباد؛ به استادی راهنمای محترم همسفر اسد، نگهبانی همسفر سجاد و دبیری همسفر افشین، با دستور جلسه "وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود." پنجشنبه پانزدهم آبان ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان اسد هستم یک همسفر

وقتی صحبت از وادی نهم و نقطه تحمل می‌شود، همیشه یاد قبل از ورودم به کنگره می‌افتم؛ یاد شب‌های امتحان، یاد کمپ‌هایی که مسافران را می‌بردیم، یاد خیلی از کارهایی که می‌خواستیم یک‌شبه انجام دهیم.

واقعیتش این است که منظورم از "یک‌شبه"، در چند روز است؛ می‌خواستیم کاری را سریع انجام دهیم، چیزی بخریم، یا ورزش کنیم و یک‌شبه مثلاً یک ورزشکار حرفه‌ای شویم. یا مثلاً اگر اضافه‌وزن داشتیم، یک‌شبه می‌خواستیم وزنمان را کم کنیم.

شاید شما هم مثل من بوده‌اید که این کارها هیچ‌وقت به نتیجه نمی‌رسید؛ یا اگر هم انجام می‌شد، ناقص بود و دوام نداشت. مثلاً اگر وزن کم می‌کردم، دوباره برمی‌گشت. یا اگر چند روز ورزش می‌کردم، به‌دلیل فشار زیاد زده می‌شدم و دوباره به همان حالت قبلی برمی‌گشتم.

مثلاً کسی که تازه از مصرف رها شده بود، حالش خراب بود و همه او را مراعات می‌کردند که مبادا دوباره مصرف کند؛ با او خوب رفتار می‌کردند و می‌گفتند چیزی نگو، این ترک کرده و فلان... اما واقعیت این بود که دانش لازم در وجود من نبود که بفهمم هر کاری باید پله‌پله انجام شود. مثلاً اگر کسی بخواهد وارد دانشگاه شود، در کنکور قبول شود، صنعتی را یاد بگیرد یا کاری را راه بیندازد، این یک‌شبه امکان‌پذیر نیست.

دانش کنگره، همان‌طور که آقای مهندس هم فرموده‌اند، برگرفته از کتاب‌های آسمانی است و باید پله‌پله طی شود. با صرف زمان و نیرو، کم‌کم نقطه تحمل در انسان به‌وجود می‌آید و به مرور بالا می‌رود. یعنی شخصی که الان فقط ۵۰ متر می‌تواند بدود، اگر هر روز کمی تمرین کند، آن ۵۰ متر می‌شود ۶۰ متر، بعد ۷۰ متر، و یواش‌یواش نقطه تحمل بالا می‌رود تا جایی که پس از چند ماه می‌بینیم می‌تواند یک کیلومتر یا حتی یک‌ونیم کیلومتر بدود. در همین وادی، ما در کنگره نیز همین روند را می‌بینیم.

بسیاری از دوستان با همین متد توانسته‌اند خیلی راحت ورزشکار دو میدانی شوند؛ مثلاً نیم ساعت بدوند بدون اینکه فشار زیادی به آن‌ها بیاید. این نتیجه رعایت همان اصل است. به نظر من، اگر کسی وادی نهم را نادیده بگیرد، تقریباً نمی‌تواند جایگاهی به دست بیاورد. کسی که این وادی را نبیند و بخواهد در هر زمینه‌ای – چه ورزش، چه کسب‌وکار، چه صنعت – موفق شود، به احتمال زیاد شکست می‌خورد و در همان مرحله باقی می‌ماند.

خیلی از آدم‌هایی که موفق نمی‌شوند، از جمله خودِ من، همین اشتباه را کرده‌ایم؛ یعنی این وادی را در نظر نگرفته‌ایم. خیلی از مسافرانی هم که برگشت می‌خوردند، دقیقاً به همین دلیل بود. دستور جلسه دی‌اس‌تیِ هفته قبل هم همین را می‌گفت: شما پله‌پله بالا نرفتید؛ یک‌دفعه پریدید بالا و دوباره سقوط کردید. این روند ادامه دارد تا زمانی که شخص متوجه شود.

اما در کنگره، وقتی وارد می‌شویم، یواش‌یواش وادی‌ها را می‌خوانیم؛ از وادی تفکر شروع می‌کنیم و با حرکت، راه را آغاز می‌کنیم. در ادامه گفته می‌شود که وقتی حرکت می‌کنی، باید پله‌پله حرکت کنی تا موفق شوی و در آینده جایگاه خوبی پیدا کنی. در واقع، کسی که یک‌دفعه با پول پدرش ماشین خارجی می‌خرد، خودش هم نمی‌فهمد از کجا آمده و دیگران هم زیاد با او ارتباط برقرار نمی‌کنند.

اما آن کسی که پله‌پله حرکت کرده، پس‌انداز کرده و خودش ماشین خوبی خریده، هم خودش لذت می‌برد و هم دیگران از موفقیتش خوشحال می‌شوند.

از شما عزیزان که به صحبت‌های من گوش کردید؛ سپاسگزارم.

تایپ و ویراستاری: همسفر اردلان

سایت همسفران آقا نمایندگی شادآباد