English Version
This Site Is Available In English

عنان مال خویش از دست مده که در بازستاندن کم از گدایی نیست

عنان مال خویش از دست مده که در بازستاندن کم از گدایی نیست

به نام قدرت مطلق الله

انسان‌ها در طول زندگی و حیات گاهی اوقات به مشکلات و مسائل مختلفی برخورد می‌کنند، طوری که برایشان غیر قابل حل می‌شود و به عبارتی به بن بست می‌خورند. از طرفی به این باور می‌رسند چون این مشکلات و مسائل نه از طرف خود و خانواده و یا دیگران برطرف نمی‌شود، قطع امید می‌کنند و به راه‌های بسیار زیادی کشیده می‌شوند.
این راه‌ها می‌تواند مسیرهای مختلفی برای رجوع داشته باشد از جمله عبادت، راز و نیاز، شب زنده داری یا روزه و یکی از رایج‌ترین راه‌ها در جامعه یعنی حرکت به سمت افراد دعانویس. البته این مورد بیشتر در مورد خانم‌ها صادق است.
اگر کمی فکر کنیم متوجه می‌شویم علت بروز این مسائل و مشکلات که افکار و اندیشه‌ی ما را به هم ریخته است رفتار و کردار خودمان می‌باشد.
عنان مال خویش از دست مده که در بازستاندن کم از گدایی نیست. یعنی اینکه انسان باید به هر کسی در حد ظرفیت آن شخص بها بدهد چه در مورد محبت به دیگران و چه در مورد وکالت تام الاختیار دادن به نزدیک‌ترین افراد به خودش مثلاً برای ابراز محبت به کسی که دوستش دارد همه‌ی خانه یا زمین را به نامش نکند. حداقل نصف آن اموال را بدهد چون در آینده احتمال هر اتفاقی را باید بدهد و پیش بینی کند.
مراجعه به دعانویس یعنی اینکه انسان اجازه دهد آن حجاب و دیواری که بین خودش و اجنه است را بردارد و مسلماً فرد دعانویس وارد حریم شخصی انسان می‌شود و گویی ما کتباً و شفاعاً چنین مجوزی را صادر می‌کنیم، ما با دست‌های خودمان به دعانویس قدرت می‌دهیم که فکر کند می‌تواند مشکل ما را حل کند در صورتی که این افراد مقابل انسان هستند. در واقع با انسان رقیب و در تضاد هستند.
ما برای اینکه دعا نویس قدرتمند پیدا کنیم همیشه دنبال بهترین دعانویس می‌گردیم و مسئله‌ی پول اصلاً مهم نیست. نکته‌ای که مهم است شاید آن مشکل حل شود ولی به دلیل اینکه دعانویس پیش شما بزرگ و قدرتمند به نظر بیاید چون اطلاعات شما را می‌داند در واقع وارد حریم خصوصی شما شده و مشکل جدیدی را برای شما به وجود می‌آورد تا دوباره به خودش مراجعه کنید.
از شما به عنوان منبع پول استفاده می‌کند، بنابراین به طور کلی این مسائل و مشکلات را خودمان به وجود می‌آوریم و دنبال راه حل‌های گوناگونی مثل خام خواری، گوشت خواری، دعانویسی، انرژی درمانی و... می‌رویم. برای درمان آداب معاشرت ظرفیت افراد و احتیاط در وکالت دادن به افراد نزدیک را در نظر بگیریم البته ممکن است مسائل و مشکلات همیشه مربوط به خودمان نباشد و تحت کنترل ما نیست مانند کابوس که به نوعی تقدیر محسوب می‌شود.
شاید ما برای عبور از ین کابوس‌ها به قرآن خواندن و قرص خوردن متوسل شویم ولی این برای زمان مشخصی رفع می‌شود ولی می‌بینیم که این کابوس‌ها آتش زیر خاکستر هستند و باز به سراغ‌مان می‌آیند، تنها راه درمان فقط با تزکیه، تغییر در رفتار و کردار سیستم عصبی را درست می‌کند تا از مرحله کابوس عبور کنیم.
بعضی از مشکلات و مسائل انسان‌ها هستند که ما دائماً به آنها فکر می‌کنیم و رهایشان نمی‌کنیم، تنها راه این است که این فکرها و القائات را کنار بگذاریم حتی اگر دچار بیماری وسواس باشیم. لازم به روزه و شب‌زنده داری نیست، کارها و رفتارها را درست انجام بدهیم. ما می‌دانیم که برای رفع مشکل و مسائل کوتاهی کردیم و در این مورد توضیحات به ما داده شده مثل رعایت خواب.
اگر ما حکم کنیم که شب و روز دعا کنیم و غذا نخوریم نمی‌توانیم فکر کنیم، حکمی بدهیم که بتوانیم آن را اجرا کنیم متناسب با حکم قاضی یعنی خداوند. در کل اگر ما به مشکلات و مسائل تمرکز کنیم و بعد از مشغله‌ی ذهنی با استراحت، زمان و صبر روی مسائل تمرکز کنیم به طور اتوماتیک حل خواهد شد.
موضوع ناراحت کننده در حل مسائل و مشکلات این است که ما به حس‌های‌مان مانند شنوایی، چشایی و بینایی توجه نمی‌کنیم اگر توجه کنیم می‌توانیم با حس‌های بیرون ارتباط برقرار کنیم و زودتر به نتیجه برسیم. اگر در کار ما وقفه و رکود ایجاد شد به آن کار پیله نکنیم و به خود استراحت و زمان بدهیم تا دریچه اندیشه‌ی ما باز شود و با کمک القائات مثبت کار را به سرانجام برسانیم.
برای به انجام رساندن کارها می‌توانیم با وجود همه تجهیزات و نیروها به تنهایی عمل کنیم. باید با یاری نیروها و فراهم کردن مقدمات کارها را به نحو احسن انجام دهیم و در آخر باید به خاطر داشته باشیم که زندگی و حیات بدون مشکلات و سختی ادامه‌دار نیست؛ مانند فیلم سینمایی که هیچ نکته منفی نداشته باشد. زندگی مانند بازی است و مشکلات و حل آن باعث یادگیری و سرگرم شدن می‌شود.
انسان در مورد وجود مشکلات باید بداند که محور و کلید مشکلات خودش است؛ شاید دیگران هم مقصر باشند ولی این خود ما هستیم که این اجازه را به آن‌ها دادیم. انسان جاهل مقصر را دیگران می‌داند و انسان عاقل خود را مقصر می‌داند.
نگارش: مسافر مجید ل۵
تایپ: مسافر حسین ل۱۹
تنظیم و ارسال: مسافر جواد ل۱۴

مسافران نمایندگی سهروردی اصفهان

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .