صعود همیشه میلی‌متری و سقوط کیلومتری است

دهمین جلسه از دوره دوازدهم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دلیجان با استادی پهلوان ناصر، نگهبانی مسافر زین العابدین و دبیری مسافر فیروز، با دستور جلسه:"وادی نهم و تاثیر آن بر روی من"، در روز چهارشنبه 14 آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سپاسگزارم. واقعاً باید خداوند را شاکر باشیم که در چرخۀ آموزش و خدمت قرار داریم. از آقای مهندس، بنیانگزار کنگره ۶۰، و همۀ عزیزانی که در این مسیر همراه ما هستند، صمیمانه تشکر می‌کنم. از دیده‌بانان، ایجنت محترم، مرزبانان، راهنماها، تازه‌واردین و تمامی خدمتگزاران نمایندگی دلیجان.در مورد وادی نهم که این هفته درباره‌اش صحبت شده، فقط می‌خواهم به این نکته اشاره کنم: صعود همیشه میلی‌متری است، اما سقوط کیلومتری. برای صعود باید تلاش کنیم، آموزش ببینیم و دانایی خود را افزایش دهیم، اما برای سقوط کافی است تنها یک لحظه از مسیر غافل شویم.

این حقیقت را در زندگی روزمره هم می‌بینیم. مثال کوه اورست را همیشه به یاد دارم: صعود به قله هفته‌ها زمان می‌برد، اما سقوط از آن تنها چند دقیقه طول می‌کشد. در مسیر درمان و زندگی پاک نیز دقیقاً همین قاعده حاکم است.من خودم مفهوم "نقطه تحمل" را به خوبی درک کرده‌ام. وقتی تغییرات تدریجی باشد، می‌توانیم با شرایط سازگار شویم. مثلاً اگر ناگهان یک گونی ۱۰ کیلویی برنج روی دوشم بگذارند، به زودی خسته می‌شوم؛ اما من که ۳۰ کیلو اضافه وزن دارم، می‌توانم با همین وزن راه بروم و کار کنم، چون این وزن به تدریج اضافه شده است.

این قانون در همۀ جنبه‌های زندگی جاری است. هم در کارهای مثبت و هم در کارهای منفی. به یاد می‌آورم که هیچ‌یک از ما از همان ابتدا مصرف کننده سنگین نبودیم. همه چیز از مقدار کم شروع شد و به تدریج افزایش یافت.حالا که به مرحله‌ای از آگاهی رسیده‌ام، می‌دانم که باید مسئولیت خود را در قبال دیگران انجام دهم. من با خودم عهد بسته‌ام که اگر کسی را در رنج و عذاب ببینم، خود را مسئول بدانم. اگر دوستی هنوز در چرخۀ مصرف گرفتار است، من باید بکوشم تا پیام درمان  را به او برسانم.خاطره‌ای برایتان بگویم: چند هفته پیش در نانوایی، پدری را دیدم که به دلیل فقر نمی‌توانست برای دخترش دفتر بخرد. در آن لحظه، به خودم گفتم: "اگر در شهر ما چنین افرادی هستند، من در قبال آنان مسئولم."

به نظر من، زیباترین هدیه‌ای که می‌توانیم به دیگران بدهیم، همین "حال خوش" است که در کنگره به دست آورده‌ایم. آقای مهندس همیشه می‌فرمایند: "ما نیاز داریم در جمع باشیم. وقتی حال دیگران خوب باشد، حال ما نیز خوب است."در پایان، از همۀ شما عزیزان می‌خواهم که در این مسیر همراه باشید. هر کس به اندازۀ توان خود می‌تواند مشارکت کند. مهم این است که سهیم باشیم و برای خدمت به همنوعانمان از هیچ کوششی دریغ نکنیم. امیدوارم همگی بتوانیم در ساختن جامعه‌ای پاک و سالم سهیم باشیم. از همۀ شما بابت توجه‌تان سپاسگزارم.
عکس: مسافر رضا- لژیون دوم
تایپ و ارسال خبر: همسفر مسعود- نگهبان سایت
نمایندگی دلیجان