در سیدی دعا نویس، آقای مهندس بیشتر درباره جهانبینی صحبت کردند که انجام دادن کارهای به ظاهر ساده، میتواند ما را از بسیاری از درگیریها و آشوبها در زندگی نجات دهد. مبحث این سیدی مربوط به سال ۱۳۷۵ است که آقای مهندس در آن زمان سفر خود را شروع نکرده بودند. ایشان از استاد خود سؤال میکنند که چگونه میتوانند روی افکارشان متمرکز شوند تا کارها بهتر پیش برود؟ آیا با چلهنشینی، روزهگرفتن و دعا نویسی میتوان مشکلات خود را حل کرد؟ استادشان به ایشان میگویند: هر مشکلی که برای انسان پیش میآید، مسبب آن خود انسان است، ممکن است بعضی از مشکلات به دلیل فرمان الهی به وجود آید که انسان هیچ کاری نمیتواند در برابر آن انجام دهد و باید تسلیم خواست قدرت مطلق باشد.
انسان باید اندیشه و رفتار خود را کنترل کند تا بتواند مشکلاتش را حل کند. این کار زمانی ممکن است که انسان آن مشکل را بررسی کرده و برای حل آن اقدام کند. با چلهنشینی یا دعانویسی نه تنها مشکلی حل نمیشود؛ بلکه ممکن است مشکلی دیگر به مشکلات انسان اضافه شود. برای مثال: وقتی شخصی به دعانویس مراجعه میکند، این کار باعث میشود که ما اجازه ورود شیاطین یا اجنه را به زندگی خود بدهیم و حجاب بین ما از بین برود و آنها وارد حریم زندگی ما شوند. این موضوع ممکن است منجر به مشکلات بزرگتری مثل جنون و دیوانگی فرد شود. زمانیکه این نوع تفکرات به سراغ انسان میآید، او تمام درها را بسته میبیند و نمیتواند مشکلش را حل کند به همین دلیل به دنبال راههای میانبر میرود، در حالیکه مشکل باید حل شود و صراط مستقیم، کوتاهترین و بهترین راه است.
آقای مهندس میفرمایند: مال خویش را از دست مده که در باز ستاندن، کار از گدایی نیست. یعنی به هیچکس اعتماد نکنیم و اختیار تمام اموالمان را به کسی ندهیم؛ زیرا بعدها ممکن است با مشکلاتی مواجه شویم. مسئله دیگری که باعث به وجود آمدن مشکلات میشود، نداشتن ظرفیت است، چه برای دادن اموال و چه برای محبت بیش از حد که میتواند مشکلساز باشد. نکته دیگر این است که وقتی کاری را انجام میدهید، پیله نکنید که حتماً باید این کار به نتیجه برسد، باید اندکی تأمل کرده و صبر و حوصله به خرج دهید تا سیستم عصبی شما آرام شود، سپس به کارتان ادامه دهید. در مورد آداب معاشرت نیز فرمودند: در کارهای دیگران دخالت نکنید، غیبت و فضولی نکنید، طریقه ارتباط با دیگران را یاد بگیرید از اعتماد دیگران سوء استفاده نکنید و ظرفیت خود را بالا ببرید.
این موارد با تلاش و کوشش و آموزش گرفتن ممکن است. با چلهنشینی یا دعانویسی هیچ مشکلی حل نمیشود. بعضیها ممکن است دچار کابوسهای شبانه شوند که این کابوسها زاییده رفتار و کردار ما هستند که باید از دروازه این کابوسها عبور کنیم؛ یعنی با تزکیه، پالایش، تغییر در رفتار و حرکت در صراط مستقیم، قبل از مرگ این کابوسها را از بین ببریم؛ زیرا این کابوسها پیشپرده جهنم هستند. باید سیستم عصبی خود را اصلاح و افکار منفی را از خود دور کنیم. با تزکیه و پالایش، درست زندگی کردن، اصلاح رفتار، بدخواه دیگران نبودن، تجسس نکردن در کار دیگران و آداب معاشرت را یاد گرفتن، زندگی بهبود مییابد و تأثیر مستقیم در آن خواهد گذاشت.
انسان باید در کار خود؛ حتی در زمان خواب و بیداری هم نظم داشته باشد و خودش جوینده راه باشد، تلاش کند و خودش مشکلش را حل کند. انسان باید به حواس خود، هم حسهای درونی و هم حسهای بیرونی توجه کند؛ زیرا آنچه تقدیر است، اتفاق میافتد. انسانهای جاهل دیگران را مقصر میدانند؛ اما انسانهای آگاه میدانند که محور اصلی خودشان هستند و روی خود تمرکز میکنند. اضداد، کاملکننده زندگی هستند و این اضداد هستند که باعث میشوند ما یاد بگیریم که حیات ادامهدار و زندگی جریان دارد؛ اگر مثبت و منفی نباشد، زندگی ارزشی ندارد، در جهان هستی هیچ چیز مجانی به انسان داده نمیشود.
منبع: سیدی دعانویس
نویسنده: همسفر صفیه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
رابط خبری لژیون اول: همسفر نینا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر رباب رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صائب تبریزی
- تعداد بازدید از این مطلب :
68