نقطه‌ آشوب

چهاردهمین جلسه از دوره‌ سی‌ و چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی شفا مشهد به استادی همسفر مهدیه، نگهبان همسفر فاطمه و دبیر همسفر معصومه با دستور جلسه «وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.» روز دوشنبه ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه‌ بالا و بالاتری برسد، نقطه‌‌ی تحمل پیدا می‌شود. وادی نهم به ما می‌گوید: همه‌چیز در هستی دارای نقطه‌ تحمل است که اگر از نقطه‌ تحمل و ظرفیت او خارج شود، دچار دگرگونی خواهد شد و به نقطه‌ آشوب می‌رسد، پس در تمام سطوح، نقطه‌ تحمل وجود دارد و برای تغییر و پیدایش نقطه‌ تحمل، به دو اصل زمان و تمرین نیاز داریم.

باید برای حل مشکلات و مسائل مختلف، نقطه‌ تحمل خود را بالا ببریم، برای این کار باید آگاهی کافی داشته باشیم، انسان دارای نقطه‌ تحمل است و ما باید نقطه‌ تحمل دیگران را در نظر بگیریم و ظرفیت آن‌ها را بشناسیم اگر به شخصی از نظر روحی و روانی فشاری وارد کنیم، آن شخص از کنترل خارج می‌شود و به نقطه‌ آشوب می‌رسد، هم‌چنین باعث دعوا و درگیری می‌شود.

خواندن این وادی به من آموخت که در مشکلات و مسائل مختلف، نقطه‌ تحمل خود را بالا ببرم و می‌دانم برای این کار باید آگاهی کافی داشته باشم و نیز جهان‌بینی خود را بالا ببرم تا بتوانم به‌صورت عملی آن را اجرا کنم، هر کدام از ما برای بالا بردن نقطه‌ تحمل‌ به سه مولفه تفکر، تجربه و آموزش نیاز داریم.

من قبل از ورود به کنگره۶۰، فردی بودم که در هر زمینه‌ای نقطه‌ تحمل پایینی داشتم و قدرت روبه‌رو شدن با مشکلات را نداشتم؛ اما حالا می‌دانم که مشکلات رحمت خدا هستند، نه لعنت خداوند. فقط کافی است نوع نگاهم را نسبت به آن‌ها عوض کنم، اگر کسی با من بدرفتاری می‌کرد و یا بحثی پیش می‌آمد، تحمل آن برای من بسیار سخت بود، قدرت بخشش نداشتم و با کینه‌ای که به دل می‌گرفتم، بیشتر به خود آسیب می‌زدم.

امروز با آموزش‌های کنگره۶۰، توانستم کمی نقطه‌ تحمل خود را بالا ببرم، می‌توانم دیگران را ببخشم و این به این معنا نیست که رفتار آن‌ها را می‌پذیرم یا دوباره به آن‌ها اعتماد می‌کنم؛ نه، بلکه به خاطر خودم آن‌ها را می‌بخشم تا رها باشم و با صلح و آرامش به زندگی خود ادامه دهم، یاد گرفتم موقع عصبانیت سکوت کنم، چون بهترین راه سکوت است زیرا اگر سکوت نکنم، ممکن است حرفی بزنم که دیگر نتوانم آن را جبران کنم.

وقتی خداوند انسان را به زمین فرستاد، او از نظر شعور از همه‌ موجودات بالاتر بود، به این خاطر، دو راه بر سر مسیر او قرار داد: یکی راه جور و شر و دیگری راه تقوا و خیر، به من و دیگر انسان‌ها اختیار داد که از بین این دو راه، یعنی خیر و شر، راهی را انتخاب کنیم که به نیکی و آرامش ما ختم شود.

همه‌ ما می‌دانیم راه ضدارزشی به ظاهر آسان، زیبا و دلچسب به نظر می‌رسد، ولی پایان این راه بسیار تلخ و عذاب‌آور است؛ اما صراط مستقیم، راهی است که در آن سختی‌های زیادی وجود دارد، ولی مطمئناً در انتها شیرین و دلچسب خواهد بود.

باید بدانیم که مشکلات، قهر خداوند نیستند؛ باید نوع نگاهم را نسبت به آن‌ها عوض کنم اگر قرار بود هیچ مشکلی وجود نداشته باشد، زندگی تکراری می‌شد و امیدی هم برای ادامه نبود اگر همیشه همه‌چیز بر وفق مراد بود، معنی درد، غم، شادی، روشنایی و تاریکی را درک نمی‌کردیم، شیرینیِ مشکلات به شادیِ پس از آن‌ها است؛ یعنی تا تاریکی‌ها را تجربه نکنیم، نمی‌توانیم از روشنایی لذت ببریم.

در پایان، از مهندس و خانواده‌ محترم‌ ایشان و هم‌چنین از راهنما همسفر مریم، سپاس‌گزارم که با آموزش‌ها کمک کردند تا در برابر مشکلات، نقطه‌ تحمل خود را بالا ببرم.

انتخابات نگهبانی دوره جدید

مرزبانان کشیک: همسفرناهید و مسافر علی‌اصغر
عکاس: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون هشتم)
تایپیست‌‌: همسفر یاسمن رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون شانزدهم)
ویرایش: همسفرلیلا رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون یازدهم) دبیر سایت
ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون‌ هفتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی شفا مشهد