باید از نقطه سخن به نقطه عمل حرکت کرد

هفتمین جلسه از دور یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰ نمایندگی بروجرد با استادی مسافر جمشید، نگهبانی مسافر حسین و دبیری  مسافر یاسر با دستور جلسه: «وادی نهم و تاثیر آن روی من» روز یکشنبه ۱۱ آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، جمشید هستم مسافر
خدا را شکر می‌کنم که توفیق حاصل شد بار دیگر در این جایگاه خدمت کنم. از آقای مهندس و خانواده محترمشان سپاسگزارم که این بستر را فراهم کردند تا ما به تعادل و درمان برسیم. همچنین از راهنمای درمان اعتیادم قدردانی می‌کنم.
دستور جلسه این هفته: «وادی نهم و تأثیر آن بر من است». وادی نهم می‌گوید: «وقتی نیرویی از کم شروع شود و به نقطه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود»

در پیام ابتدای وادی آمده است: «پیامی برای کسانی که به دنیایی تازه قدم نهاده‌اند و به خویشتن توجه می‌نمایند»
شاید یک تازه‌وارد در ابتدا معنای دنیای تازه و خویشِ خویشتن را به‌درستی درک نکند. ما در زمان مصرف مواد مخدر، به اطراف و پیرامون خود توجهی نداشتیم؛ اما وقتی وارد کنگره‌۶۰ شدیم، با آموزش‌ها فهمیدیم که چگونه می‌توانیم نقطه‌ی تحمل خود را بالا ببریم و راه تازه‌ای برای درمان پیدا کنیم.
دنیای تازه‌ی کنگره‌۶۰ دنیایی است که درهای آن به روی همه باز است تا آموزش بگیریم، به درمان برسیم و به خودِ واقعی‌مان فکر کنیم. در این وادی گفته می‌شود که باید از نقطه‌ی سخن به عمل حرکت کرد.
زمانی که مصرف‌کننده بودیم، مدام می‌گفتیم «از شنبه ترک می‌کنم»؛ اما همیشه درمان را به تعویق می‌انداختیم. باید این تصویرسازی‌ها را به عمل تبدیل نمائیم.
در وادی نهم آمده است که وقتی خداوند انسان را از آسمان به زمین فرستاد، به او اختیار کامل داد و او را بر سر دو راهی فجور و تقوا قرار داد؛ یعنی راه تاریکی و روشنایی. انسان خود انتخاب می‌کند که کدام مسیر را برود. وقتی آموزش ندیده بودیم، راه تاریکی را برمی‌گزیدیم.
در زمان مصرف، وقتی نقطه‌ی تحمل بدن ما پایین بود، با کمترین مقدار مواد به حال خوب می‌رسیدیم؛ اما به مرور زمان، نقطه‌ی تحمل بالا رفت و مصرف زیاد شد؛ یعنی نقطه‌ی تحمل در سمت منفی رشد کرد؛ اما وقتی وارد کنگره‌۶۰ می‌شویم، نقطه‌ی تحمل ما در سمت مثبت افزایش پیدا می‌کند.
بعضی افراد تصور می‌کنند بهترین راه، کوتاه‌ترین راه است، در حالی که منِ مصرف‌کننده که سال‌ها مواد مصرف کرده‌ام، نمی‌توانم در زمان کوتاهی آن را کنار بگذارم. باید کم‌کم، در صراط مستقیم و مسیر ارزش‌ها، نقطه‌ی تحمل خود را بالا ببرم. این مسیر نیازمند زمان و آموزش دیدن است.
در کنگره‌۶۰، هر ۲۱ روز، یک‌پنجم از میزان مواد کم می‌شود. این باعث می‌شود نقطه‌ی تحمل ما بالا برود.استاد امین در سی‌دی «تیر و کمان» می‌فرمایند: «چرا می‌گویند یک‌پنجم؟ چون زمانی که یک‌پنجم از مواد کم می‌شود، بدن متوجه می‌شود که چیزی کم شده و شروع به ترمیم و بازسازی خود می‌کند.» به همین دلیل است که نقطه‌ی تحمل فرد بالا می‌رود و بدن کم‌کم شروع به تولید مواد مخدر درونی می‌کند.
با نوشتن سی‌دی‌ها و شرکت در کارگاه‌های آموزشی، نقطه‌ی تحمل خود را در جهت مثبت بالا می‌بریم تا به درمان برسیم.
در وادی نهم آمده است که هر شیء یا موجودی نقطه تحملی دارد. اگر در یک لیوان بیش از ظرفیتش آب بریزیم، لبریز می‌شود و اگر فشار بیاوریم، می‌شکند. بنابراین نباید کاری کنیم که افراد از نقطه‌ی تحمل خود خارج شوند. ممکن است یک حرف، فردی را از ته چاه بیرون بیاورد و همان حرف، فرد دیگری را به نابودی بکشاند و به نقطه‌ی آشوب برساند.
نقطه‌ی تحمل در همه چیز صدق می‌کند. نقطه‌ی تحمل انسان با اشیا متفاوت است؛ زیرا انسان اگر در سختی قرار بگیرد، می‌تواند خود را بازسازی کند. اگر برای من مشکلی پیش بیاید، با آموزش دیدن و پیدا کردن راه‌حل، می‌توانم آن مشکل را برطرف کنم.
هفته‌ی آینده، هفته‌ی گلریزان است. امیدوارم بتوانیم نقطه‌ی تحمل خود را در بخشش بالا ببریم. به قول استاد امین: «بخشش باید جوری باشد که آن را احساس کنیم؛ یعنی متوجه کم‌شدن آن شویم. بخشش باید بلاعوض باشد.»
امیدوارم جشن گلریزان هفته‌ی آینده، جشنی زیبا و با شکوه باشد.

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر کریم (لژیون چهارم)
عکس: مرزبان خبری مسافر امیر