هر تغییری به زمان نیاز دارد تا در جان ما بنشیند

سلام دوستان لیلا هستم همسفر

در وادی نهم معنی واقعی تحمل را درک کردم. این وادی به من آموخت که رشد و تغییر از قدم‌های کوچک شروع می‌شود و با استمرار، تبدیل به قدرتی بزرگ می‌گردد، درست مثل بذر کوچکی که در دل خاک، آرام‌آرام جوانه می‌زند تا روزی درختی تنومند شود. در گذشته وقتی با سختی روبه‌رو می‌شدم، زود از کوره درمی‌رفتم و دنبال مقصر می‌گشتم؛ اما حالا می‌دانم هر ناراحتی نشانه‌ آن است که از نقطه تحملم خارج شده‌ام. اگر بتوانم در همان لحظه صبر و آرامش خود را حفظ کنم، یعنی نقطه تحمل‌ من بالاتر رفته است.

انسان موجودی با عقل و اختیار است و دو نیروی بالقوه خیر و شر در او وجود دارد. انتخاب میان این دو همیشه به عهده خود ما است. خداوند برای راهنمایی ما دو هدیه بخشیده است: یکی راهنمای درونی به نام وجدان که نوری است در دل و دیگری راهنمای بیرونی، یعنی انسان‌های آگاه و آموزش‌های آنها که مسیر را روشن می‌کنند. گوش دادن به صدای درون و اجرای آموزش‌ها، همان چیزی است که باعث رشد و تغییر واقعی می‌شود. آموزش گرفتم که بالا بردن نقطه تحمل فقط با حرف ممکن نیست؛ بلکه نیاز به تمرین، زمان و تکرار دارد. گاهی ما می‌خواهیم همه چیز سریع تغییر کند، مسافرمان زود درمان شود، زندگی آرام و شرایط بهتر شود؛ اما این شتاب مانع درمان است. هر تغییری به زمان نیاز دارد تا در جان ما بنشیند.

در مسیر بالا بردن نقطه تحمل باید از خواسته‌های غیرمعقول و توقع‌های بی‌جا بگذریم. خودمان را با مسیر درمان هماهنگ کنیم، نه اینکه بخواهیم درمان را با خواسته‌های خودمان هماهنگ کنیم، وقتی دانایی ما رشد کند و به دانایی مؤثر تبدیل شود، دیگر به دنبال لذت‌های آنی نیستیم؛ بلکه عمل درست را انتخاب می‌کنیم، شاید گاهی رنجی در مسیر باشد؛ اما آن رنج شیرین است؛ زیرا باعث ساخته شدن ما می‌شود. در این مسیر نیروهای بازدارنده هم می‌توانند، نقش سازنده پیدا کنند، مثلاً اگر از ترس یا خشم عبور کنیم و آن‌ها را به آگاهی تبدیل کنیم، همان نیروهای منفی تبدیل به نیروهای تکمیل‌کننده می‌شوند. وقتی آموزش می‌گیریم با آرامش پاسخ دهیم، دروغ نگوییم و مسئولیت خود را بپذیریم، نقطه تحمل ما بالا می‌رود و ظرفیت درونی‌مان وسیع‌تر می‌شود.

هرچه جهان‌بینی ما تغییر کند، نگاه‌ ما  به زندگی هم عوض می‌شود. دیگر به جای فرار از تاریکی، آن را فرصتی برای درک روشنایی می‌بینیم. صبر و بخشش برایم معنای تازه‌ای پیدا کرده‌اند، حالا می‌دانم که آرامش، نتیجه‌ عبور آگاهانه از سختی‌ها است. برای ساختن و ساخته شدن باید تفکر سالم، ایمان سالم، عمل سالم، حس سالم، عقل سالم و عشق سالم را در خودمان پرورش دهیم. این‌ها همان اسباب بزرگی‌اند که کمک می‌کنند، نقطه تحمل بالا برود و زندگی‌مان سرشار از آرامش و رشد شود.

سلام دوستان عزیزه هستم همسفر

وادی نهم می‌گوید: « وقتی نیرویی که از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود». ما در این وادی آموختیم که نه تنها انسان‌، بلکه تمام هستی نقطه تحمل دارند، همه چیز در طبیعت آرام آرام اتفاق می‌افتد، مانند گذر فصل‌ها، مدت زمان بارداری، رشد جنین و مقاطع تحصیلی‌. افرادی هستند که می‌خواهند، این زمان را به‌زودی سپری کنند در این‌صورت دچار دگرگونی می‌شوند. در این وادی آموزش می‌گیریم که نقطه تحمل هر انسان با انسان دیگر متفاوت است و می‌توان با اختیار و تمرین نقطه تحمل خود را تغییر داد که این تغییر می‌تواند مثبت و منفی باشد که برای تغییرات مسائل مثبت ما نیاز به آموزش، تفکر و تجربه داریم، اگر نقطه تحمل افراد را در نظر نگیریم و به آن‌ها فشار روحی و روانی وارد کنیم آن‌ها را وارد آستانه آشوب می‌کنیم که هر عملی می‌تواند از آن‌ها سر بزند. با رعایت طول زمان و تکرار منظم موضوع مورد نظر می‌توانیم، نقطه تحمل خود را بالا ببریم تا به خوبی مسائل و مشکلات زندگی‌مان را حل کنیم و بدانیم که این مشکلات لعنت خداوند نیستند؛ بلکه رحمت‌ خداوند هستند.

رابط خبری: همسفر صالحه رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر بهاره نگهبان‌سایت
ارسال: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هشتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی امین قم