رشد واقعی تدریجی است نه ناگهانی

وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود

زندگی همیشه از نقطه‌ای کوچک آغاز می‌شود؛ از یک جرقه، از یک تصمیم، از یک خواستن. وادی نهم به من آموخت که هیچ نیرویی در آغاز بزرگ نیست؛ حتی ایمان، محبت، یا خواستِ درمان. هر تغییری از کمترین نقطه شروع می‌شود و اگر استمرار و صبر داشته باشد، به قدرت و استقامت می‌رسد.

وقتی برای اولین بار با وادی نهم آشنا شدم، متوجه شدم که مشکل من در زندگی، نداشتن خواسته نبود؛ نداشتن نقطه تحمل بود. در برابر سختی‌ها زود خسته می‌شدم، در برابر دردها ناامید می‌شدم، و در برابر مسیر درمان، عجول بودم؛ اما این وادی به من فهماند که اگر نیروی درونم را هر روز کمی تقویت کنم، همان نیروی کوچک، روزی به نقطه‌ای می‌رسد که می‌تواند سخت‌ترین طوفان‌ها را هم تحمل کند.

در مسیر سفر اول و حتی در ادامه‌ زندگی، خیلی از زمان‌ها احساس کردم که توان ادامه ندارم؛ اما وادی نهم یادم داد که تحمل، چیزی ذاتی نیست؛ باید آن را باید کسب کرد و ساخت. همان‌طور که عضله با تمرین قوی می‌شود، روح انسان هم با استمرار و حرکت رشد می‌کند.
وقتی آقای مهندس می‌فرمایند: «وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود» در واقع می‌گویند که رشد واقعی تدریجی است، نه ناگهانی.

درک این وادی باعث شد به رفتار خودم در زندگی دقیق‌تر نگاه کنم. دیدم در بسیاری از جاها می‌خواستم یک‌شبه به نتیجه برسم؛ اما حالا می‌دانم هر تغییری، هر تعادلی، نیاز به زمان دارد. باید از نقطه‌ کم شروع کرد و در مسیر ماند. این ماندن، همان جایی است که ایمان معنا پیدا می‌کند.

امروز وقتی به عقب نگاه می‌کنم، می‌بینم تحمل من در برابر مشکلات بیشتر شده، آرامشم پایدارتر شده و نگرشم نسبت به مسیر زندگی تغییر کرده است. دیگر از سختی نمی‌ترسم، چون می‌دانم هر سختی فرصتی برای بالا رفتن است.
در واقع، وادی نهم به من یاد داد که نیروی درونم را آرام‌آرام بسازم تا روزی بتوانم بدون ترس در میان طوفان‌ها بایستم.

در نتیجه وادی نهم پلی است میان ضعف و قدرت، میان ناامیدی و ایمان. این وادی به من آموخت که هیچ چیز یک‌باره اتفاق نمی‌افتد و نقطه تحمل، با حرکت تدریجی و استمرار به‌وجود می‌آید. امروز اگر در زندگی آرام‌تر، باایمان‌تر و صبورترم، به خاطر درسی است که از وادی نهم گرفتم. از کم شروع کردم؛ ولی در مسیر ماندم و حالا نقطه تحملم، هدیه‌ صبر و استمرار است.

نویسنده: راهنما مسافر شهرام (لژیون دهم)
تنظیم وارسال: مسافر علی

نمایندگی ساوه