سقوط آزاد و نقطه تحمل

سلام دوستان علی اکبر هستم یک مسافر.
در ابتدا تشکر می‌کنم از بنیان کنگره ۶۰ جناب آقای مهندس دژاکام عزیز و همچنین همه خدمتگزاران کنگره و همین‌طور از راهنمای گرامی خودم که واقعا تجربیات و راهکارهای خوبی به من آموزش دادند .
موضوع مقاله در مورد وادی نهم هست عنوان وادی نقطه تحمل می‌باشد. هر نیرویی که از کم شروع و به درجه‌های بالاتر برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود.
ما در هر موضوع و هر کنش و واکنشی باید نقطه تحمل خودمان را بالا ببریم در هر سطحی یا خصوصیات اخلاقی شرایط زندگی در سختی‌ها و دشواری‌ها در داشتن‌ها و نداشتن‌ها ولی مطلبی که من امروز عنوان می‌کنم در مورد نقطه تحمل، در مورد سقوط آزاد خودم می‌باشد.
در ابتدا تشکر می‌کنم از راهنمای عزیزم آقا امیر عباس که با نکته سنجی و درایت به من فرمان سقوط آزاد دادند و به موقع و سر وقت هم فرمان پایان سقوط و شروع مجدد مصرف دارو را اعلام کردند؛ چون اگر به نقطه تحمل نمی‌رسیدم برای من سقوط بی‌فایده و اگر هم بیشتر می‌شد شاید یک جورایی آن نتیجه‌ای که باید حاصل نمی‌شد .
من دقیقاً ۵ روز سقوط رفتم و لحظه‌های آخر مدام نیروی منفی صدایش بلندتر می‌شد که ای بابا چه خبره سقوط سه روز یا چهار روز و بعد هم القا و احساسات منفی داشت من را احاطه می‌کرد، با راهنمایی‌های راهنمای خوبم سر وقت فرمان صادر شد و من بسیار سپاسگزارم بابت این امر، این‌ آگاهی ها همه به خاطر آموزش‌های ناب کنگره و جناب مهندس دژاکام می‌باشد.
بسیار خوشحال و خرسند هستم در جایی آموزش می‌گیرم که به کوچک‌ترین چیزها و عوامل موثر در زندگی توجه می‌شود و بابتش آموزش می‌گیریم.
در پایان از همه عزیزان که در کنگره هستند چه خدمتگزاران چه همه مسافران تشکر می‌کنم؛ چون بودن کنار هم هست که پایدار و استوار می‌مانیم.

تشکر وسپاس فراوان

عکاس: همسفر عادل لژیون چهارم

ارسال مطلب: مسافر ایمان لژیون هشتم 

مرزبان خبری: مسافر میلاد