دلنوشته

DST , OT:

چهارشنبه است با خودم می‌گویم لایو اقای مهندس را گوش کنم.
وارد لایو می‌شوم و موضوع جلسه؛
توجه‌ام را جلب می‌کند.
کلمه OT را می‌بینم؛
کامم تلخ می‌شود، اوقاتم تلخ تر.
در ادامه، کلمه DST را می‌بینم.
چهره‌ام کمی روشن می‌شود و دلم غرق شادی.
الهام می‌گیرم که تلخ شروع و شیرین تمامش کنم.
به اندیشه‌ام می‌گویم! چیزی بگو تا برای دلم بنویسم، می‌گوید بنویس!
تو چه میدانی DST چیست. می‌گویم بگو تا بدانم.
می‌گوید برو از پدری بپرس که جنازه فرزندش را از سرویس بهداشتی پارک بیرون کشیدند و در کاوری سیاه به قبرستان بردند. او رفتن جانش را با چشم خویش دیده و هم رفتن آبرویش.

و تکرار می‌کند؛ تو چه میدانی که DST چیست!
آیا تا کنون سوختن مادری را در آتش دیده‌ای؟ نه آتش بنزین و گاز یا باروت؛ آتشی که هیزمش گوشت و پوست و خون فرزند است که باشیره جانش پروریده.

و تو چه می‌دانی که DST چیست؟
تنها کسانی می‌دانند
که سالها روشهای مختلف رهایی از بند اعتیاد را تجربه کرده باشد.
آنان که با حفر تونل‌های مختلف جهت فرار از زندان اعتیاد، هر بار با زمینی سخت و سفت مواجه شده یا با زندان‌بانی وحشی گلاویز گشته‌اند.
فقط کسانی که هفت سر هیولای اعتیاد را، با گوشت و پوست و خون خویش لمس کرده‌اند، می‌داند.
می‌گویم طاقت تلخی کلامت را ندارم.
می‌گوید بنویس DST , OT، یک مائده آسمانی هستند، شیرین‌تر از عسل.
آری برادر این چنین است.
سالها باید بنویسند نویسندگان،
نقل کنند نقالان، بسرآیند شاعران، شاید به نظر بیاید قطره‌ای از دریا.

آیا می‌دانی رهایی چیست؟ آیا رها‌یافته از بند را دیده‌ای که چگونه می‌رقصد و به پرواز در می‌آید؟
به قول آن شاعر شوریده
وسعت کوچک رهایی را از نگاه اسیر باید دید. کوه در رشته کوه بسیار است. کوه را در کویر باید دید
DST اعاده حیثیت از ماده شفا بخشی، که قدرت مطلق برای تسکین آلام بندگانش آفرید.
DST چند هزار متر دانشگاه است در جزیره قشم.
DST احیای چندین هزار انسان است در کنگره۶۰ که زندگی را بگونه‌ای دیگر زیست می‌کنند.
DST پرورش دهنده پهلوانان وسرداران و بخشندگان عمر است.
DST معجزه قرن ۲۱ است.
DSTپرورش دهنده ققنوس‌هائی برخواسته از خاکستر اعتیاد است.
DSTمنم، تویی و دژاکام است، ایستاده بر قله‌ای رفیع.
و تو چه می‌دانی DSTچیست؟

دلنوشته: مسافر علی لژیون۱۹
ویراستاری: مسافر جواد لژیون۱۷
بارگذاری: مسافر مجید لزیون۷