شربت اوتی در کنار روش دی‌اس‌تی نماد علم، ایمان و تجربه در مسیر درمان اعتیاد است

جلسه پنجم از چهل و پنجمین دوره کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی دانیال اهواز، به استادی راهنمای محترم مسافر آقا حمیدرضا، نگهبانی مسافر محمد و با دبیری مسافر رامین، با دستور جلسه «اوتی (OT) و دی‌اس‌تی (DST)» در تاریخ 4آبان 1404 راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، حمیدرضا هستم، یک مسافر. ابتدا تشکر می‌کنم از ایجنت محترم و گروه مرزبانی که به من فرصت خدمت و آموزش دادند. دستور جلسه امروز درباره اوتی و دی‌اس‌تی است. لازم می‌دانم از تمام عزیزانی که در بخش اوتی خدمت می‌کنند، به‌ویژه آقا حسن، مسئول اوتی که هم‌زمان مسئولیت لژیون خود را نیز دارند، قدردانی کنم. همچنین از سایر خدمتگزاران آن بخش که بی‌وقفه تلاش می‌کنند و موتور کنگره را روشن نگه می‌دارند، تشکر ویژه دارم. ان‌شاءالله در روز سه‌شنبه یا پنج‌شنبه از ایشان تقدیر خواهد شد. در مورد اوتی، نکاتی را از تجربه و دانسته‌های خودم عرض می‌کنم. شربت اوتی هم در خارج از کنگره و هم در داخل کنگره سابقه دارد. در خارج از کنگره، واژه OT مخفف Opium Tincture است؛ یعنی تریاک محلول در الکل. تینچر به محلولی گفته می‌شود که ماده مؤثره در الکل حل شده باشد. در شربت اوتی نیز از الکل اتانول به‌عنوان حلال استفاده می‌شود، زیرا آلکالوئیدهای تریاک در آن بهتر حل می‌شوند و جذب بدن را آسان‌تر می‌کنند. حدود ۵۰۰ سال پیش شیمی‌دانی اتریشی به نام پاراسِلْسوس این محلول را تهیه کرد. در ابتدا از آن برای درمان بی‌خوابی استفاده می‌کردند و بعدها برای بیماری‌های دیگر مانند اسهال نیز تجویز می‌شد. این دارو در آن زمان مانند استامینوفن امروزی، بین تمام اقشار و سنین رایج بود. اما با گذشت زمان، خاصیت اعتیادآور آن شناخته شد و به‌تدریج از مصرف عمومی خارج گردید. نکته جالب این است که در سال ۱۳۸۸، آقای مهندس دژاکام در کنگره ۶۰، این شربت را به‌عنوان دارویی برای درمان اعتیاد مورد استفاده قرار دادند. در ابتدا مخالفت‌های زیادی وجود داشت، زیرا درمان اعتیاد با تریاک برای جامعه مفهومی پذیرفته‌شده نبود. اما با پافشاری و ایمان آقای مهندس، این روش اجرا شد و نتیجه بسیار موفقی داشت.

اکنون یک مسافر سفر اولی به‌راحتی شربت خود را در مقدار کنترل‌شده دریافت می‌کند. در گذشته، قبل از سال ۸۸، سفر با تریاک انجام می‌شد که مشکلات زیادی داشت؛ زیرا قدرت و خلوص تریاک در هر بار مصرف متفاوت بود و تعادل درمان را بر هم می‌زد. اما شربت اوتی این مشکل را برطرف کرد. هر شیشه اوتی ۲۵۰ سی‌سی حجم دارد و حاوی حدود ۲۵ گرم تریاک خالص آزمایشگاهی، ۵۰ سی‌سی الکل اتانول و مابقی آب مقطر است. این ترکیب به‌صورت محلول اوپیوم تینچر تهیه می‌شود. اما بدون روش درمان دی‌اس‌تی، شربت اوتی به‌تنهایی نمی‌تواند درمانگر باشد. روش دی‌اس‌تی به این دارو حرمت و کارایی می‌دهد. در غیر این صورت، اوتی مانند سایر مواد در کلینیک‌ها مصرف می‌شود، بدون نتیجه درمانی پایدار. خودم این را تجربه کرده‌ام؛ پیش از ورود به کنگره، یکی از آشنایانم گفت با استفاده از شربت اوتی ترک کرده است. من هم تصمیم گرفتم بدون حضور در کنگره از آن استفاده کنم. طبق گفته او، هر بار باید ۲۰ درصد از مقدار مصرف را کم می‌کردم. چند ماه این روند را ادامه دادم، اما نه‌تنها به نتیجه نرسیدم، بلکه مصرفم از ۴ سی‌سی در هر وعده به حدود ۳۵ تا ۳۶ سی‌سی در روز رسید و باز هم کم می‌آوردم! آن زمان فهمیدم که بدون روش دی‌اس‌تی، این شربت هیچ تأثیری ندارد. درمان واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که اوتی در قالب روش دی‌اس‌تی استفاده شود. دی‌اس‌تی از سه حرف تشکیل شده است: D از نام آقای مهندس دژاکام گرفته شده و نشان‌دهنده ضریب کاهش یا افزایش ۰٫۸ (یعنی همان ۲۰ درصد) است. S مخفف Step به معنای پله‌های ۲۱ روزه است. T به معنای Time است و نشان می‌دهد که درمان کامل طی حدود ۱۰ ماه انجام می‌شود. این روش یکی از شاهکارهای کنگره ۶۰ است که می‌تواند هر نوع مصرفی را درمان کند. حتی افرادی که هم‌زمان مواد مخدر و قرص‌های اعصاب مصرف می‌کنند، با همین شربت و روش به درمان می‌رسند. به عقیده من، این روش و این دارو از بزرگ‌ترین دستاوردهای کنگره ۶۰ است و باید قدردان آن باشیم. متشکرم از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید.

سایت نمایندگی دانیال اهواز

عکس و تایپ : مسافر فرید

ارسال خبر: همسفر ابوالفضل