انسان از روح و نفس تشکیل شده است. روح همان وجدان است که انسان را به سمت خوبی دعوت می‌کند و نفس اگر تربیت نشده باشد، انسان را به کارهای منفی دعوت می‌کند. روح و نفس مجزا هستند؛ اما مکمل یکدیگر می‌باشند. اگر ما بتوانیم نفس خویش را تزکیه و پالایش کنیم، در واقع توانسته‌ایم نفس خود را تربیت کنیم و به آرامش و آسایش می‌رسیم.
گاهی اوقات ما در لحظه‌های سختی قرار می‌گیریم که باید تصمیمات سختی بگیریم، اگر نفس خود را تربیت کرده باشیم، آن‌گاه بهترین تصمیم را می‌توان گرفت. به امید آن روز که همه انسان‌ها بتوانند نفس خویش را تربیت کنند. انسان با داشتن مربی می‌تواند هر کاری را یاد بگیرد و همین امر، انسان و حیوان را از هم متمایز می‌کند. انسان قدرت یادگیری دارد؛ اما حیوان به این صورت نیست.
خداوند همه انسان‌ها را از نفس واحده خلق کرده است و با مرگ نیز نفس انسان از بین نمی‌رود و همچنان حیات ادامه دارد. انسان را می‌توان به دو بخش اساسی تقسیم‌بندی کرد: صور آشکار و صور پنهان. مراتب نفس: نفس اماره، نفس لوامه و نفس مطمئنه که مراحل رشد و تکامل را نشان می‌دهند، در حالی که روح امری جداگانه است. نفس در سایر موجودات مسیر تکاملی خاصی ندارد، مراتب نفس تنها در انسان به دلیل وجود روح تکامل می‌یابد.
منبع: سی‌دی رب (۲)
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: راهنما همسفر عاطفه (لژیون دوازدهم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون چهارم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بنیان مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
21