روش DST و شربت OT پلی میان تاریکی و روشنایی

درمان DST و نقش شربت OT در معنا یافتن درمان واقعی.
درمان اعتیاد سال‌ها در مسیرهای مختلفی آزموده شد، اما بیشتر روش‌ها تنها به قطع مصرف می‌رسید و نه درمان واقعی. ورود روش DST و شربت OT (اپیوم تینکچر) به عرصه‌ درمان اعتیاد، نقطه‌ عطفی در شناخت علمی و انسانی این بیماری بود.

روش DST بر پایه‌ سه اصل استوار است: تدریجی، زمان و تعادل. در این متد، مصرف‌کننده به جای ترک ناگهانی، با استفاده از شربت OT که از تریاک خالص تهیه شده و به شکل دارویی و کنترل‌شده در اختیار او قرار می‌گیرد، به‌ صورت منظم و با میزان حساب‌ شده‌ دوز دارو، در مدت حدود یازده ماه به تعادل جسم، روان و جهان‌بینی می‌رسد. این روند آرام به بدن فرصت می‌دهد تا سیستم‌های طبیعی و درونی خود را بازسازی کند و به جای وابستگی، به تعادل برسد.

نقش شربت OT در این میان حیاتی است. این دارو برخلاف متادون یا داروهای شیمیایی مشابه، با ساختار طبیعی بدن سازگار است و کمک می‌کند تا سیستم تولید مواد شبه‌افیونی مانند اندورفین، دینورفین و انکفالین دوباره فعال شود. در واقع، OT نه برای جایگزینی ماده‌ مخدر، بلکه برای بازگرداندن نظم طبیعی جسم طراحی شده است. همین ویژگی باعث می‌شود که روند درمان در روش DST، طبیعی، تدریجی و بدون شوک یا رنج شدید جسمی باشد.

به همین دلیل، در روش DST درمان، تنها قطع مصرف نیست، بلکه بازسازی کامل جسم و ذهن است. این نگاه علمی و انسانی، درمان را از «مبارزه با اعتیاد» به «سفر به سمت شناخت خویشتن» تبدیل می‌کند.

افرادی که از این مسیر عبور کرده‌اند، درمان را نه پایان یک رنج، بلکه آغاز یک آگاهی تازه می‌دانند. آنان به درک تازه‌ای از خود، زندگی و هستی رسیده‌اند. برای آن‌ها درمان واقعی یعنی بازگشت به تعادل، عشق و ایمان به قدرت درونی انسان. بسیاری از رهایافتگان امروز خود راهنما و خدمتگزار شده‌اند، زیرا رهایی‌شان را با آگاهی و آموزش به‌دست آورده‌اند، نه با اجبار.

به این ترتیب، روش DST و شربت OT تنها یک درمان نیستند؛ آن‌ها پلی میان تاریکی و روشنایی، میان جسم بیمار و روح جست‌وجوگرند. این دو مسیر را به هم پیوند می‌دهند تا انسان بار دیگر توانایی زیستن در تعادل را بازیابد، همان‌جایی که درمان واقعی معنا پیدا می‌کند.

نویسنده: راهنما مسافر شهرام (لژیون دهم)
تنطیم و ارسال:  مسافر علی

نمایندگی ساوه