برداشت شخصی من از سیدی تغییر جایگاه این است که انسان در مسیر رشد و تعالی، ناگزیر است مرحلهای را بگذراند که در آن ساختارهای درونی خود را متحول کند. گاهی در محدودهای امن گرفتار میشویم و هرگونه خروج از این دایره را برابر با نابودی خود میپنداریم؛ اما حقیقت این است که اگر آمادگی لازم را در خود ایجاد کرده باشیم، هیچ تغییری نمیتواند ما را متلاشی کند. در زندگی شخصی خودم بارها تجربه کردهام که ترس از تغییر من را در همان وضعیت آشنا و تکراری نگهداشته است. اکنون درک میکنم که این ترس نشانه آماده نبودن من برای تحول بوده است، همانگونه که کوهنورد پیش از صعود به قله مرتفع در ارتفاعات پایینتر تمرین میکند. برای من این مفهوم بسیار عمیق بود که تحول واقعی نیازمند تخریب ساختارهای پیشین است. همانطور که برای ساختن بنایی جدید باید زمین را از وجود ساختمان قدیمی پاک کرد، برای رسیدن به جایگاهی والاتر نیز باید از باورها و عادتهای کهنه خداحافظی کرد. این فرآیند البته دشوار است و بسیاری از افراد در همین مرحله متوقف میمانند؛ چرا که رها کردن آنچه سالها با آن خو گرفتهایم، کاری سخت و طاقتفرسا است.
در مسیر بهبودی به وضوح مشاهده کردهام که وابستگی به روشهای قدیمی و ترس از تجربه راههای جدید، مانعی بزرگ برای رشد بوده است. اکنون آموختهام که گاهی باید خود را به جریان آب سپرد و اجازه داد تغییرات لازم در درون شکل گیرد. آنچه برایم بسیار آموزنده بود، درک این مسئله است که ظرفیت واقعی به معنای توانایی حفظ تعادل در میان داشتن و نداشتن است. انسانی که با از دست دادن، تعادل خود را از دست میدهد، با بهدست آوردن نیز دچار آشفتگی میشود؛ بنابراین باید این توانایی را در خود پرورش دهم که در هر شرایطی، چه در رنج و چه در شادی، تعادل درونیام را حفظ کنم. این تعادل را میتوانم به درختی تشبیه کنم که هم در گرمای تابستان طاقتفرسا مقاومت میکند و هم در سرمای زمستان پابرجا میماند. ریشههای درخت وجودم باید آنقدر قوی باشد که در طوفانهای زندگی خم شود؛ اما نشکند. از این آموزش دریافتم که بزرگان و اندیشمندانی که ما آنها را تحسین میکنیم، این مسیر سخت را پیمودهاند. آنها پذیرفتهاند که برای رسیدن به روشنایی، باید از تاریکی عبور کرد و برای دگرگونی، باید ساختارهای پیشین را به آتش کشید.
اکنون میدانم که هر محرومیت و سختی در زندگی فرصتی برای ساختن ظرفیتهای درونی و آماده شدن برای جایگاههای برتر است. در زندگیام بارها شاهد این حقیقت بودهام که پس از هر شب تاریک، صبح روشنی از راه رسیده است. هر بار که احساس میکردم تاب و تحملم به پایان رسیده، ناگهان دریچهای جدید به رویم گشوده شده است. اینها همه نشانههایی بودهاند از اینکه جهان در خدمت رشد و تعالی من است. این شناخت به من میآموزد که تحول فرآیندی تدریجی و نیازمند شکیبایی است و تنها از طریق ساختن بنیادی مستحکم در درون خود میتوانم به جایگاههای والاتر دست یابم. همانطور که بنایی مرتفع نیاز به شالودهای عمیق دارد، رشد معنوی و درونی نیز نیازمند پایهریزی محکم و صبوری است. امروز باور دارم که تغییر جایگاه نه تنها امکانپذیر است؛ بلکه زمانی اتفاق میافتد که من از درون آماده پذیرش آن باشم. ظرفیت درونی من است که تعیین میکند تا چه ارتفاعی میتوانم اوج بگیرم و در چه جایگاهی میتوانم آرامش و قرار داشته باشم.
منبع: سیدی تغییر جایگاه
نویسنده: همسفر هانیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرری
- تعداد بازدید از این مطلب :
64