هدیه‌ای بزرگ از کنگره ۶۰

«ورزش در کنگره فقط حرکت جسم نیست، تمرین عشق و تعادل است»
در کنگره ۶۰، ورزش نه‌تنها وسیله‌ای برای تقویت جسم، بلکه پلی برای رسیدن به آرامش، نظم درونی و رشد جهان‌بینی است.
پارک طالقانی هر جمعه میزبان جمع بزرگی از مسافران و همسفرانی است که با عشق، شور و احساس مسئولیت، آموزش‌های کنگره را در میدان عمل تجربه می‌کنند.

در این گفت‌وگو همراه شدیم با همسفر سپیده که ایشان همراه مسافرشان با آنتی‌ ایکس شیشه  حدود هشت سال پیش وارد کنگره شدند. به مدت ده ماه سفر کردند و به درمان رسیدند و اکنون دارای شش سال رهایی هستند. همسفر سپیده در حال حاضر به عنوان راهنما در نمایندگی شمس و نیز نگهبان و مربی رشته‌ ایروبیک و آمادگی جسمانی همسفران پارک طالقانی در حال خدمت هستند.

 ۱_ خانم سپیده عزیز، به نظر شما ورزش در کنگره فقط برای تقویت جسم انجام می‌شود یا معنای عمیق‌تری هم دارد؟

به تجربه‌ی شخصی من، ورزش فقط برای تقویت جسم و تناسب اندام نیست؛ اثر آن بسیار عمیق‌تر است. وقتی حدود بیست دقیقه با نیت تقویت بدن حرکت می‌کنیم، هورمون‌های شادی مانند دوپامین و سرتونین  در بدن ترشح می‌شوند که حتی بعد از ورزش نیز تا مدت‌ها باقی می‌مانند. در نتیجه خلق‌وخو و روان فرد متعادل‌تر می‌شود. شاید به همین دلیل است که در آموزش‌های کنگره، این‌قدر بر ورزش تأکید شده، چون برای رسیدن به تعادل، جسم و روان باید هم‌زمان رشد کنند.

۲_ جمله‌ی «در ورزش برد و باخت نداریم؛ یا می‌بریم یا می‌آموزیم» چه مفهومی برای شما دارد و چطور آن را به شاگردانتان منتقل می‌کنید؟

این جمله معنایی بسیار عمیق دارد که ما در کنگره آن را با گوشت و پوست درک کرده‌ایم. هدف از ورزش در کنگره، فقط رقابت نیست؛ بلکه «حال خوب» و رشد انسانی است. وقتی با این دید ورزش می‌کنیم، اگر ببریم مغرور نمی‌شویم و اگر ببازیم ناامید نمی‌گردیم، چون در هر صورت برنده‌ایم. در زمان مسابقات همیشه به اعضا یادآوری می‌کنم که ما برای حال خوب، رشد و پیشرفت مسابقه می‌دهیم، نه برای برد و باخت. همین که صبح جمعه با انرژی در پارک حضور داریم، یعنی پیروزیم. از طرفی عشق و محبت میان اعضا آن‌قدر زیاد است که برد دیگران را هم برد خودمان می‌دانیم.

 ۳_ در مسیر ورزش، چه تغییراتی در نگاه و احساس همسفران دیده‌اید؟
در طول پنج سالی که به طور مستمر در پارک حضور دارم، بارها شاهد تغییرات زیبایی بوده‌ام. همسفرانی که روز اول با ترس و تردید به پارک می‌آمدند، بعد از مدتی با عشق و انگیزه ورزش می‌کنند. کسانی که زمانی از دنیا بریده بودند، حالا سرشار از امید و محبت‌اند. این تغییر، حاصل آموزش و رشد جهان‌بینی است؛ هدیه‌ای بزرگ از کنگره ۶۰.

۴_ چگونه بین نظم و انضباط ورزشی از یک سو و عشق و صمیمیت از سوی دیگر تعادل برقرار می‌کنید؟
ما در کنگره یک خانواده‌ی بزرگ هستیم. در روزهای جمعه تعداد زیادی از اعضای این خانواده در پارک حضور دارند. اگر نظم و قوانین برقرار نباشد، آرامش و محبت هم دوام نمی‌آورد. خوشبختانه آموزش‌های کنگره به‌قدری قوی است که اعضا در عین محبت، تابع نظم و قوانین هستند و من تاکنون در این زمینه با چالشی روبه‌رو نشده‌ام.

 ۵_ آیا ورزش به شما یا همسفران کمک کرده بر احساساتی مثل خشم یا اضطراب غلبه کنید؟
بله، بسیار زیاد. ورزش در کنگره فقط فعالیت بدنی نیست، بلکه نوعی تمرین عملی جهان‌بینی است. در پارک، ما آموزش‌ها را در میدان زندگی تمرین می‌کنیم. آیا اگر کسی برخلاف نظر من حرفی زد، می‌توانم آرامش خد را حفظ کنم؟ آیا اگر در مسابقه برنده نشدم، باز هم امیدوار و قوی ادامه می‌دهم؟
همین تمرین‌هاست که باعث تغییر در صور پنهان انسان می‌شود. برای خود من، اوایل حضور در پارک با خستگی و گاهی عصبانیت همراه بود، اما به‌تدریج همه چیز تغییر کرد. حالا نه‌تنها خسته نمی‌شوم، بلکه پرانرژی‌تر برمی‌گردم و خشمم را بهتر کنترل می‌کنم.

۶_از دید شما ارتباط بین جسم، روان و جهان‌بینی در ورزش چگونه شکل می‌گیرد؟

برای رسیدن به تعادل، جسم، روان و جهان‌بینی باید با هم رشد کنند. ورزش مکملی مؤثر برای این تعادل است. با تحرک و ورزش، عضلات و سیستم عصبی تقویت می‌شود و با تعادل سیستم X، روان انسان نیز تا حد زیادی متعادل می‌گردد. وقتی جسم و روان در آرامش باشند، نگاه فرد به خود و جهان تغییر می‌کند. همه‌ی این‌ها از لحظه‌ای آغاز می‌شود که تصمیم می‌گیریم برای جسم خود ارزش قائل شویم و در مسیر رشد حرکت کنیم.

۷_ در پایان، پیامی برای همسفرانی که هنوز با ورزش همراه نشده‌اند؟
در کنگره آموختم که بدن، مرکب ما در سفر زمینی است. برای رسیدن به هدف باید مرکبی سالم داشته باشیم. بی‌تحرکی و بیماری، مانع رشد و پیشرفت انسان می‌شود. توصیه‌ام به همسفران این است که به عنوان همسر و مادر، از جسم خود مراقبت کنیم تا هم از زندگی لذت ببریم و هم الگوی درستی برای خانواده و جامعه باشیم.محدودیت‌ها فقط در ذهن ما وجود دارند؛ اگر آنها را نادیده بگیریم، می‌توانیم به هر چیزی دست پیدا کنیم.

گفت‌وگو با خانم سپیده یادآور این حقیقت است که ورزش در کنگره ۶۰، تنها به حرکت اندام‌ها محدود نمی‌شود، بلکه سفری است از جسم به سوی جان.
در این مسیر، نظم و عشق در کنار هم رشد می‌کنند و هر حرکت ورزشی، تمرینی است برای صبر، آرامش و عشق‌ورزیدن.
چنان‌که ایشان گفتند، وقتی برای جسم خود ارزش قائل می‌شویم، در واقع به حیات و هستی احترام گذاشته‌ایم؛ و این یعنی آغاز حرکت از خاک به سوی نور.

مصاحبه‌کننده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر بهناز (لژیون دوازدهم)
عکاس: راهنمای تازه‌واردین همسفر محدثه نگهبان سایت
ویرایش و ارسال: همسفر ساحل رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون یکم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی شمس