ورزش راهی به آرامش درونی

چهارمین جلسه از دور چهاردهم سری کارگاههای آموزشی عمومی کنگره 60 نمایندگی بیرجند، ویژه مسافران و همسفران با دستور جلسه "جهان بینی در ورزش " با استادی راهنمای محترم مسافر جواد، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر حمیدرضا در روز پنج شنبه مورخ یکم آبان ماه 1404 رأس ساعت 16 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا ممنونم از حامد آقا ایجنت محترم، مرزبان و نگهبان عزیز که اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم.

از گروه مرزبانی پارک نیز سپاسگزارم که در کنار من هستند تا ان‌شاءالله بتوانیم پارکی بسیار شاداب برای شما دوستان با امکانات زیاد که درخور ورزش کنگره باشد داشته باشیم.

همان‌طور که این هفته همه‌ی عزیزان مشارکت کردند و صحبت‌های آقای مهندس را گوش کردند، جهان‌بینی یعنی دیدن اطراف، یعنی یاد گرفتن از روزگار، یاد گرفتن از آموزش‌های کنگره تا بتوانیم آن حس و حال خوش و آرامش دل خودمان را داشته باشیم.

آقای مهندس این جهان‌بینی را علاوه بر کنگره، در ورزش هم آوردند تا ما بتوانیم چیزهایی را یاد بگیریم و در زندگی‌مان عملی کنیم تا به قدرت و حال خوب برسیم.

آقای مهندس فرمودند: ما ورزش می‌کنیم فقط و فقط برای سلامتی خودمان؛ نه برای قهرمانی. واقعاً درست است؛ من در این چند سال در کنگره، هم در مسابقاتی که در مشهد بود و هم در تهران شرکت کردم و واقعاً همین‌طور بوده است. تمام دوستانی که حضور پیدا می‌کنند، برای حال خودشان و برای سلامتی خودشان می‌آیند.

ورزش مکمل درمان ماست و قطعاً در زندگی منِ جواد تأثیر زیادی داشته است. آقای مهندس فرمودند: زمانی که پیاده‌روی می‌کنم، ستون بدنم، یعنی پاها و ران‌هایم قوی می‌شوند و در سنین بالاتر راحت‌تر می‌توانم به امور زندگی‌ام برسم.

ما هم وقتی ورزش می‌کنیم، می‌بینیم که در کنگره هیچ‌وقت کسی ناراحت نمی‌شود، کسی پرخاش نمی‌کند؛ همه به یک جهان‌بینی رسیده‌اند که فقط برای حال خوش خودشان ورزش می‌کنند. در بسیاری از مسابقات، برد و باخت مطرح نیست؛ یک تیم می‌برد و تیم دیگر آموزش می‌گیرد تا دفعه‌ی بعد بهتر بازی کند.

الحمدلله در کنگره، حال خوش ما در جاهای دیگر هم نمود پیدا می‌کند؛ یکی در پارک و دیگری در کلینیک‌ها. در پارک، وقتی نگاه می‌کنم، می‌بینم نوجوانانی که بیرون از کنگره در زمین‌های دیگر بازی می‌کنند، گاهی از کلمات ناپسند استفاده می‌کنند، اما در کنگره، بچه‌هایی که روزی گرفتار اعتیاد بودند و آن حرف‌ها را بلد بودند، دیگر از آن‌ها استفاده نمی‌کنند؛ چون به جهان‌بینی رسیده‌اند.

باید به پیشکسوت ها احترام بگذاریم، اگر داور اشتباه کرد، بپذیریم و دعوا نکنیم. اگر مسئله‌ای بود، به سرپرست تیم بگوییم تا او محترمانه با داور مطرح کند.

همان‌طور که یکی از دوستان گفت: «اگر ورزشکار نیستم، ورزشکاران را دوست دارم.» از دوستان می‌خواهم از ورزش شنا هم بیشتر حمایت کنند، آن حال خوش بعد از استخر واقعاً قابل وصف نیست.

در پایان باید بگویم که ورزش در کنگره باعث می‌شود بچه‌ها با هم یکی شوند، حس و حالشان یکی شود، خجالت نداشته باشند، در مشارکت راحت‌تر صحبت کنند، چون صبح‌ها در پارک کنار هم می‌نشینیم، صبحانه می‌خوریم، دوست می‌شویم، و در جلسات هم همین ارتباط و صمیمیت برقرار می‌شود.

ان‌شاءالله همه‌ی دوستان ورزش را در برنامه‌ی DST و درمان خودشان بگنجانند و آن را به‌صورت تدریجی و منظم انجام دهند تا به حال خوش دست پیدا کنند.

بابت سکوت و توجه همه‌ی دوستان سپاسگزارم.

عکاس: مسافر علیرضا لژیون سوم
تایپ و ارسال خبر: مسافر مهدی لژیون سوم