ورزش بستری برای پالایش رفتار و اندیشه

من با درد، با ذهنی خسته، با جسمی فرسوده و با نگاهی تاریک به جهان وارد کنگره شدم؛ اما کنگره۶۰ با آن نگاه متفاوت و فلسفه‌ عمیق خود به من آموخت که ورزش، جایی برای ساختن جهان‌بینی است. در آغاز مسیرم در کنگره۶۰، ورزش را صرفاً فعالیتی جسمانی، ابزاری برای تقویت عضلات، تخلیه‌ انرژی یا شاید رقابت می‌دانستم؛ اما با گذشت زمان و آشنایی با مفاهیم جهان‌بینی، نگاهم به ورزش دگرگون شد. ورزش در کنگره، نه‌تنها تمرینی برای جسم است، بلکه بستری برای تربیت اندیشه، پالایش رفتار و تجلی مفاهیم جهان‌بینی در عمل است.

اینجا، ورزش فقط دویدن نیست، فقط توپ و تور نیست، فقط عرق ریختن نیست؛ بلکه ورزش یعنی تربیت، نظم، احترام، شناخت خود، و ساختن نگاه تازه به زندگی است. وقتی وارد زمین می‌شوم، با قلبی آماده یاد می‌گیرم که رقابت، نه برای شکست دادن دیگری؛ بلکه برای رشد خود من است. یاد می‌گیرم که باختن؛ یعنی آموختن، کنترل خشم، احترام به داور  همکاری با تیم؛ ورزش یعنی لبخند زدن؛ حتی وقتی باختی.

ورزش در کنگره، مانند آینه‌ای است که جهان‌بینی تو را بازتاب می‌دهد؛ اگر درونت پر از آشوب باشد، در زمین نیز بی‌قرار خواهی بود، و اگر درونت پر از آرامش باشد، در زمین هم متین و متعادل خواهی بود. من یاد گرفتم که ورزش جایی برای تمرین صبر، فروتنی و مسئولیت‌پذیری است. وقتی در زمین با دیگران هماهنگ می‌شوم، می‌آموزم که زندگی نیز نیازمند هماهنگی با خانواده، با جامعه و حتی با خودم است. وقتی در بازی به داور احترام می‌گذارم، یاد می‌گیرم که قانون‌مداری، نه‌تنها در زمین، بلکه در زندگی نیز ضروری است. وقتی به هم‌تیمی‌ خود پاس می‌دهم، یاد می‌گیرم که همکاری، کلید موفقیت جمعی است. هنگامی که در برابر شکست لبخند می‌زنم، درمی‌یابم که پذیرش، نشانه‌ بلوغ فکری است.

ورزش در کنگره جایی است که جسم و روان، دست در دست هم، به سوی نور حرکت می‌کنند. این‌جا، هر حرکت، هر پاس و هر دویدن، یادآور یکی از اصول جهان‌بینی است. در زمین ورزش، انسان با خودش روبه‌رو می‌شود؛ با خشم، با غرور، با ترس، با ضعف... و در همین مواجهه، فرصت رشد فراهم می‌گردد. من یاد گرفتم؛ باید تلاش کنم، نه برای دیده شدن، بلکه برای رشد کردن؛  ببخشم، نه از روی ضعف، بلکه از قدرت درون؛ ادامه بدهم، نه برای رسیدن، بلکه برای ساختن باشد.

ورزش در کنگره مثل کلاس عملی جهان‌بینی است؛ جایی‌که مفاهیم از ذهن به رفتار تبدیل می‌شوند. و من در این مسیر، با هر تمرین، بازی، با هر شکست و پیروزی، خودم را می‌سازم. جهان‌بینی در ورزش؛ یعنی این‌که بیاموزی زندگی مانند: بازی‌ با قانون، اخلاق، تلاش و امید است؛ یعنی شناخت خود در لحظه‌ تصمیم‌گیری، شکست و پیروزی است‌. تمرینی برای ساختار درونی؛ جایی‌که نظم، انضباط، احترام و  مسئولیت‌پذیری نه‌تنها آموزش داده می‌شود، بلکه در رفتار انسان نهادینه می‌گردد.

جهان‌بینی می‌آموزد که انسان موجودی است با قدرت اختیار و انتخاب، و ورزش صحنه‌ای است برای تمرین این انتخاب‌ها، انتخاب صبر در لحظه‌ تشنگی، گذشت در لحظه‌ خطا و تلاش در لحظه‌ خستگی است. در ورزش، انسان یاد می‌گیرد که پیروزی واقعی نه در گل زدن؛ بلکه در کنترل نفس، حفظ آرامش و احترام به دیگران است. ورزش در کنگره، آموزش جهان‌بینی را از سطح نظری به سطح عملی می‌آورد، جایی‌که مفاهیم در رفتار، در تصمیم‌گیری و در واکنش‌ها تجلی می‌یابند. ورزش در کنگره۶۰، جایی است که انسان با جسم، روان و اندیشه‌ خود در مسیر تکامل گام برمی‌دارد. و من، به‌عنوان یک همسفر، با تمام وجود از این نگاه، از این آموزش و از این مسیر سپاسگزارم.

رابط خبری: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر پروا ( لژیون پانزدهم)
نویسنده: همسفر ندا رهجوی راهنما همسفر پروا (لژیون پانزدهم)
عکاس‌خبری: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی هاتف