تکامل و سعادت از جهان بینی آغاز می‌شود

جلسه یکم از دوره سی و نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ،با استادی مسافر حسین، نگهبانی تراب و دبیری مسافر علیرضا، با دستور جلسه 《جهان بینی در ورزش 》چهارشنبه ۳۰/ مهر ماه/۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

چکیده سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
از دبیر و نگهبان گرامی سپاسگزارم که استادی جلسه را به من سپردند تا خدمت کنم و از این بابت خداوند را شاکر و سپاسگزارم. البته من خودم بیشتر دوست می‌دارم که یک سفر دومی به عنوان استاد جلسه بنشیند.  «جهان بینی در ورزش» دستور جلسه امروز است.
ما در کنگره جهان بینی می‌آموزیم تا بتوانیم زندگی بهتری داشته باشیم. جهان بینی بسیار مهم است و ما را از بردگی نجات می‌دهد و همینطور از مولفه‌های بسیار مهم درمان در کنگره ۶۰ است که فراگیری جهان بینی در تمام سطوح لازم و واجب است. تمام تلخی‌ها، گرفتاری‌ها و بدبختی‌های من، برای نداشتن جهان بینی بود و به محض اینکه نسبتاً آن را آموختم، تمام موفقیت‌ها و نتایج خوب برایم به دست آمد. تعادل، تکامل و رستگاری همه ما از جهان بینی آغاز می‌شود. در کنگره علاوه بر جهان بینی کاربردی، در مورد جهان بینی ورزش هم گفتگو می‌شود به صورتی که جهان بینی در ورزش جزو دستور جلسات سالانه است.
در کنگره رشته‌های متفاوتی از ورزش داریم که انجام آنها برای جسم و به تعادل رسیدن آن بسیار لازم است. اگر کسی می‌خواهد در کنگره به درمان برسد حتماً می‌بایستی یک رشته ورزشی داشته باشد. چون کسی که ورزش می‌کند از زندگی لذت می‌برد و کسی که ورزش نمی‌کند لذتی از آن نمی‌برد.
همواره می‌بینیم رشته‌های ورزشی قهرمانی هستند که بسیار آسیب‌زا هستند و ممکن است به بدن تخریب‌های جبران ناپذیری را وارد کند که ما در کنگره آنها را منع می‌کنیم. هدف ما در کنگره این است که از سلامتی و نشاط برخوردار باشیم نه اینکه به خودمان آسیب برسانیم.
من خودم پیش از کنگره بر این باور بودم که از آنجایی که کار سنگین انجام می‌دهم، نیازی به ورزش ندارم اما وقتی وارد کنگره شدم فهمیدم که کار بدنی با ورزش بسیار متفاوت است و اگر قرار است ورزش کنیم حتماً باید مرتب، منظم و روی برنامه باشد. ورزشی که ما انجام می‌دهیم باید نتیجه‌اش این باشد که رشد کنیم و لذت ببریم و حالمان را خوب کند.
ما اگر بخواهیم از این جهان برویم، جسممان را با خودمان نمی‌بریم. جسم، درست مانند ماشینی است که می‌بایستی آن را بگذاریم و به جهان دیگر برویم. بنابراین ما تا آخر زندگی زمینی‌مان به این بدن نیاز داریم و می‌بایست با ورزش کردن از آن مراقبت کنیم.
مثلثی است با ضلع‌های قدرت تفکر، فیزیک بدن و قدرت انجام عمل. این مثلث دانشی است که باید به پیکره‌های بعدی نیز بتوانیم انتقال دهیم.
به یاد دارم در دوران مصرفم با داییم که طرفدار تیم استقلال بود به استادیوم رفته بودیم و در بخش طرفداران آن تیم نشسته بودیم. در این میان یکی از طرفداران تیم مقابل به میان ما آمد که همگی سر او ریختند و او را به شدت کتک زدند و آسیب فراوانی به او زدند که همه این ماجراها و تلخی‌ها به خاطر نداشتن جهان بینی در ورزش است.

نگارش و بارگذاری؛ مسافر حسن
عکس؛  مسافر بابک