با جسم خراب نمی‌توانم به تکامل نزدیک شوم

جهان‌بینی یکی از علوم بنیادین در کنگره۶۰ و از اضلاع مثلث درمان اعتیاد در متد DST است. جهان‌بینی موضوعی است که در تمام فعالیت‌های کنگره۶۰ اهمیت ویژه‌ای دارد و تنها به درمان اعتیاد محدود نمی‌شود. جهان‌بینی مجموعه‌ای از تفکرات، احساسات، ادراکات و برداشت‌های ما نسبت به خود و جهان پیرامون است. هیچ موضوعی را نمی‌توان خارج از قلمرو جهان‌بینی دانست؛ زیرا در تمامی سطوح زندگی به آن نیازمندیم تا بتوانیم، زندگی سالم‌تری را تجربه کنیم و کمترین میزان تعارض و درگیری را با دیگران داشته باشیم، به‌گونه‌ای که نه به خود و نه به دیگران آسیبی وارد نشود.

جهان‌بینی در ورزش به چه مسائلی می‌پردازد؟ یکی از بهترین عرصه‌هایی که می‌توانیم، آموخته‌های جهان‌بینی و آموزش‌های کنگره را در آن به مرحله عمل برسانیم، میدان ورزش است؛ جایی که می‌توانیم خود را بیازماییم، ظرفیت‌های درونی‌مان را افزایش دهیم و به رشد و تعالی برسیم. پیش از هر چیز باید بدانم چرا ورزش می‌کنم؟ هدفم از ورزش چیست؟ به دنبال چه چیزی هستم؟

شاید قبل از ورود به کنگره، هدفم از ورزش تنها تناسب اندام یا پیروزی در مسابقات بود و توجهی به سلامت جسم و روان نداشتم، نمی‌دانستم ورزش سبب ترشح هورمون‌هایی در بدن می‌شود که شادی، انرژی و حال خوش را به همراه دارد؛ اما کنگره به من آموخت که جسم امانت الهی است و باید از آن مراقبت کنم. جسمی که قرار است سال‌های سال برای من کار کند. اگر جسم بیمار و ناتوان شود، روح و روان نیز پریشان و آسیب‌پذیر خواهد شد و در این صورت نمی‌توانم به هدف اصلی خلقت انسان، یعنی رسیدن به تکامل نزدیک شوم.

در کنگره آموختم که برای داشتن جسمی سالم و شاداب باید تمام فاکتورهای سلامتی مانند تغذیه صحیح، خواب کافی و آموزش مستمر را رعایت کنم؛ زیرا آموزش در رأس همه این عوامل قرار دارد. وقتی این اصول را رعایت کنیم، سلامت خود را تضمین کرده‌ایم. ورزش یکی از عوامل مهم در حفظ سلامتی است.

بسیاری از بیماری‌های شایع امروز، نتیجه کم‌تحرکی و ورزش نکردن است؛ اما در کنار ورزش، جهان‌بینی در ورزش نیز اهمیت اساسی دارد؛ زیرا بدون جهان‌بینی درست، ورزش موجب افراط، تعصب، حسادت، غرور، کینه و حال خرابی می‌شود و این ورزشی نیست که از دیدگاه کنگره۶۰ مطلوب باشد. باید نگرش خود را نسبت به ورزش تغییر دهیم، آن‌چنان که هم خودمان لذت ببریم و هم موجب آرامش دیگران باشیم.

در کنگره آموختم که جهان‌بینی در ورزش، فراتر از برد و باخت است. ورزش صحنه نمایش قدرت نیست؛ بلکه آیینه‌ای است که عمق انسانیت و تفکر ما را منعکس می‌کند. شکست پایان راه نیست؛ بلکه درسی ارزشمند و بخشی از مسیر تکامل است. اگر ساعت‌ها تمرین می‌کنم، هدفم تنها پیروزی نیست؛ بلکه ساختن نسخه‌ای بهتر از خودم است. رقابت اصلی من با دیروزِ خودم است، نه دیگران. معیار، بهترین بودن نیست؛ بلکه ارائه بهترین عملکرد است.

قهرمان واقعی کسی نیست که همیشه برنده باشد؛ بلکه کسی است که در هر شرایطی اصول انسانی را رعایت کند و اخلاق را فدای نتیجه نکند. باید احترام گذاشتن را بیاموزم، احترام به دیگران یعنی احترام به خود. همان حقی که برای خود قائل هستم، باید برای دیگران نیز قائل باشم. احترام به داور، حتی در صورت اشتباه یعنی احترام به قوانین و حرمت‌های کنگره و بخش جدایی‌ناپذیر ورزش سالم است.

مهم این است که سالم هستیم، حضور داریم و ورزش می‌کنیم. به قول آقای مهندس حسین دژاکام: «منِ همسفر، قبل از ورود به کنگره ناامید، خسته و پریشان بودم؛ اما امروز با حال خوش، روزهای جمعه ورزش می‌کنم و شاد و پرانرژی هستم». هدف از ورزش در کنگره ایجاد همبستگی، انتقال حس خوب، تبادل انرژی سالم، افزایش نقطه تحمل و بالا بردن اعتمادبه‌نفس است.

همین که در سرما و گرما در پارک حاضر می‌شویم و ورزش می‌کنیم؛ یعنی نقطه تحمل جسمی و روانی خود را بالا می‌بریم. سرما و گرما برای جسم ما لازم است. با ورزش می‌آموزیم که در زمان مناسب و در مکان مناسب حضور داشته باشیم و بدانیم که تکامل فقط در جمع اتفاق می‌افتد. ورزش، حرکتی است خلاف مسیر ناامیدی. در پایان به قول استاد سردار: «برای جسم خود که لازمه حیات است، نوعی دیگر باشیم».

نویسنده: ایجنت همسفر مینا
عکاس: همسفر سمیه مرزبان خبری
ویرایش و ارسال: همسفر ندا رهجو‌ راهنما همسفر معصومه (لژیون پنجم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی گوجان