من قبلا پاداش خود را از کنگره گرفته‌ام

به نام قدرت مطلق الله

سلام دوستان فرید هستم، مسافر،از شعبه‌ی دانیال اهواز. در جامعه و فضای بیرون از کنگره، اغلب افرادی که به ورزش می‌پردازند، هدف اصلی‌شان تنها حفظ سلامتی جسم نیست. بسیاری از آن‌ها نیم‌نگاهی به قهرمانی، پیروزی و فتح قله‌های رشته‌ی ورزشی خود دارند. گروهی دیگر نیز با انگیزه‌هایی چون چشم و هم‌چشمی یا به‌دست آوردن ظاهری خاص به ورزش روی می‌آورند. این افراد ممکن است پس از هر شکست، دچار سرخوردگی، یأس یا خشم شوند؛ احساسی که گاهی به خانواده‌شان نیز منتقل می‌شود و حتی ممکن است موجب کناره‌گیری آن‌ها از ادامه‌ی مسیر ورزشی شود. در نتیجه، گاهی از منش پهلوانی و ادب و نزاکتی که شعار هر ورزشی‌ است، فاصله می‌گیرند. اما من، مسافر کنگره، به‌وضوح این تفاوت‌ها را احساس می‌کنم. من که در گذشته، تاریکی‌ها را تا عمق جان تجربه کرده‌ام و گویی از قعر آن برآمده‌ام، امروز معنای واقعی ورزش و جهان‌بینی را درک می‌کنم.

در کنگره با مفاهیمی چون:جهان‌بینی، مثلث کاربردی برای درست زیستن آشنا می‌شوم. در این مسیر، یاد می‌گیرم که برای رسیدن به پیروزی و موفقیت در هر بخش از زندگی، باید قوانین درست را رعایت کرده و به آن‌ها پایبند باشم. می‌آموزم که شکست پایان راه نیست، بلکه فرصتی‌ است برای یادگیری و رشد. دیگر با شکست ناامید نمی‌شوم؛ بلکه آن را تبدیل به درس و تجربه می‌کنم. در کنگره یاد می‌گیرم که عمل به این قوانین، یعنی حرکت در مسیر درست آداب معاشرت و درست زیستن؛ یعنی زندگی در صراط مستقیم. من، به‌عنوان عضو کوچکی از کنگره، باید تمرین کنم و آگاه باشم که ورزش در کنگره برای ژست قهرمانی نیست؛ بلکه بخشی از مسیر درمان من است. ورزش، با تکیه بر مثلث جهان‌بینی، باعث ارتقای جسم، روان و روح من می‌شود. (من قبلاً پاداش خود را از کنگره گرفته‌ام.) برای من، همین رسیدن به تعادل، مساوی‌ است با قهرمانی؛ ایستادن بر سکوی بلند موفقیت. و این یعنی قهرمان شدن واقعی. پس جهان‌بینی در ورزش برای من، یعنی: احترام به قوانین، احترام به پیشکسوت، گوش‌سپردن به راهنما، و قدردانی از همه‌ی خدمتگزاران این مسیر.

باشد که همگی در مسیر خود، ثابت‌قدم بمانیم.

سپاس‌گزارم از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید.یا حق.

نگارنده: مسافر فرید لژیون یکم