در کنگره۶۰، ورزش نقش مکمل درمان اعتیاد را دارد

همسفر الهام به همراه مسافر امیر با آنتی‌ایکس تریاک، شیره، متادون و شیشه وارد کنگره شدند؛ مدت یازده ماه و دوازده روز به روش DST و داروی OT با راهنمایی همسفر آزاده و مسافر محمدحسین سفر کردند. همسفر الهام در رشته بسکتبال و مسافر ایشان در رشته ورزشی تنیس روی میز فعالیت دارند.

اینک درباب دستورجلسه «جهان‌بینی در ورزش» با ایشان گفتگویی ترتیب داده‌ایم؛ لطفاً با ما همراه باشید.

به عقیده شما در حال حاضر که جامعه رو به تنبلی و عدم تحرک پیش می‌رود؛ یک همسفر با ورزش کردن چگونه می‌تواند روی اعضای خانواده‌ خود تأثیر مثبت بگذارد؟

در کنگره60، ورزش فقط یک فعالیت جسمی نیست؛ بلکه ابزاری برای رشد جهان‌بینی، انضباط و انتقال انرژی مثبت به اطرافیان است. در جامعه‌ای که همه چیز رو به تنبلی و بی‌تحرکی می‌رود یک همسفر با رفتار و عمل خود می‌تواند الگوی تغییر باشد. وقتی خانواده می‌بیند همسفر هر هفته با عشق به ورزش می‌رود و سرحال و پرانرژی برمی‌گردد؛ به‌طور ناخودآگاه این انرژی را جذب می‌کند؛ نشاط او در خانه موج می‌زند و به بقیه هم انگیزه حرکت می‌دهد. ورزش باعث ترشح هورمون شادی و آرامش می‌شود. همسفری که آرام‌، مهربان‌ و با انرژی‌ است، تأثیر مستقیم بر فضای روحی خانواده دارد و وقتی دیگران این تغییر را می‌بینند، کنجکاو می‌شوند راز این آرامش را پیدا کنند. گاهی لازم نیست کسی را به‌طور مستقیم به ورزش دعوت کنیم، فقط کافی است خودمان با شادمانی ورزش کنیم. همسر یا فرزندان وقتی نتیجه مثبت را می‌بینند، خودشان به سمت آن می‌آیند. در واقع یک همسفر با ورزش کردن نه تنها جسم خود را احیا می‌کند؛ بلکه محیط خانه را نیز احیا می‌کند.

به عقیده شما جهان‌بینی یک همسفری که ورزش می‌کند با همسفری که هنوز هیچ رشته ورزشی ندارد، چه تفاوتی دارد؟

با ورزش کردن و حضور در زمین ورزش  فقط به سلامت جسم نمی‌رسیم؛ بلکه به تعادل جسم، روان و جهان‌بینی هم می رسیم؛ بنابراین همسفری که ورزش می‌کند، آموخته که پشتکار، نظم و صبر به چه معنا است و از شکست نمی‌ترسد؛ چون در میدان ورزش با هر بار زمین خوردن، برخواستن را می‌آموزد؛ روحیه‌ شاد، همکاری و مسئولیت‌پذیری را به خوبی یاد می‌گیرد و این روحیه را به خانواده و حتی مسافر هم منتقل می‌کند؛ همچنین درک عمیق‌تری از جهان‌بینی پیدا کرده است؛ چون می‌بیند برای رسیدن به نتیجه باید قانون کاشت و برداشت،  یعنی تلاش مداوم، استقامت و امید را رعایت کند. اما همسفری که هنوز ورزش نمی‌کند، نظم، انگیزه و شادابی کمتری درزندگی روزمره‌ حس کرده و رشد جهان‌بینی‌ او کندتر است؛ زیرا ممکن است هنوز تفاوت بین «دانستن» و «عمل کردن» را به‌طور کامل درک نکرده باشد. در واقع ورزش برای یک همسفر مثل چراغی است که مسیر تکامل را روشن‌تر می‌کند تا از جسم سالم پلی برای رسیدن  به آرامش بسازد.

لطفاً بفرمایید به افرادی که ورزش را جدی نمی‌گیرند چه سفارشی دارید؟

سفارش من به کسانی که ورزش را جدی نمی‌گیرند این است که بدانند، ورزش فقط برای زیبایی اندام نیست؛ بلکه برای آرامش ذهن است. بدن ما امانتی است که باید از آن مراقبت کنیم و بی‌تحرکی یعنی بی‌احترامی به این امانت است. ورزش، انرژی منفی را از ما می‌گیرد و به جای آن امید، نظم و آرامش هدیه می‌دهد و کسی که ورزش نمی‌کند به مرور از درون خسته و بی‌انگیزه می‌شود. اگر امروز وقتی برای  ورزش کردن قرار ندهد، فردا مجبور می‌شود برای درمان بیماری‌های خود وقت بگذارد؛ بنابراین از همین حالا شروع کنید حتی با چند دقیقه پیاده‌روی یا چند حرکت ساده در خانه و برای احیای جسم خود ورزش را جدی بگیریم.

به نظر شما آموزش جهان‌بینی چه ارتباط و تأثیری در ورزش می‌تواند داشته باشد؟

ورزش بدون جهان‌بینی ممکن است به غرور، رقابت ناسالم و یا خستگی منجر شود، اما وقتی با آموزش جهان‌بینی همراه باشد تبدیل به عبادت، عشق و خدمت به خود و دیگران می‌شود؛ بنابراین هر دو مکمل یکدیگر هستند. در حقیقت، ورزش جسم ما را می سازد و جهان‌بینی مسیر را مشخص می‌کند. در کنگره۶۰ جهان‌بینی به ما می‌آموزد که پیروزی واقعی نه در شکست دادن دیگران، بلکه در غلبه بر نفس و افکار منفی است و رقابت سالم رشد را به ارمغان می آورد.‌ جهان‌بینی به ما آموخت که برنده واقعی کسی است که به جای این‌که صبح را در رختخواب باشد، ورزش کند؛ بنابراین ما برای برنده شدن نمی‌جنگیم، ادب و احترام را سرلوحه کار خود قرار می‌دهیم و با متانت و فروتنی ورزش می‌کنیم.

به اعتقاد کنگره۶۰، ورزش نقش مکمل را در کنار درمان اعتیاد بازی می‌کند؛ لطفاً درمورد چگونگی این عقیده توضیح بفرمایید؟

ما معتقدیم در کنگره۶۰ ورزش نقش مکمل درمان اعتیاد را دارد. وقتی مواد مصرف می‌کنیم، سیستم شبه‌افیونی بدن که مسئول تولید اندورفین و احساس شادی و انرژی است، از کار می‌افتد؛ بعد از شروع سفر این سیستم نیاز به بازسازی و ترمیم دارد و فرد دچار افسردگی، بی‌انگیزگی و ضعف جسمی می‌شود. اینجاست که ورزش وارد می‌شود و در کنار شربت OT شروع به ترمیم و بازسازی می‌کند. ورزش منظم باعث فعال شدن دوباره سیستم شبه‌افیونی بدن و بازگشت حس شادی و انگیزه می‌شود و هم‌زمان با آن، ورزش گروهی به ما نظم، انضباط، احترام و حس تعلق به جمع را آموزش می‌دهد و جهان‌بینی ما را تقویت می‌کند؛ پس ورزش در کنگره فقط فعالیت جسمی نیست؛ بلکه  مکمل درمان برای جسم، روان و جهان‌بینی است.

به نظر شما جهان‌بینی در ورزش چه کمکی در ارتباط ما با خدمتگذاران در پارک دارد؟

ورزش در کنگره۶۰ بستری برای اجرا کردن آنچه آموخته‌ایم است. جهان‌بینی ورزش به ما احترام، نظم و همکاری با دیگران را می‌آموزد. وقتی این ارزش‌ها در ما شکل بگیرد، در تعامل با خدمتگذاران پارک، با صبر و احترام برخورد می‌کنیم و به کار آن‌ها ارزش می‌دهیم؛ بنابراین ورزش باعث ایجاد جسم قوی می‌شود. ارتباط درست همراه باعشق و محبت به خدمتگزاران پارک، یکی دیگر از کاربردهای «جهان‌بینی در ورزش» است.

کلام آخر...

در پایان لازم می‌دانم از بنیان کنگره۶۰، آقای مهندس حسین دژاکام و تمامی خدمتگذارانی که با تلاش و عشق خود، مسیر رهایی و درمان را هموار کردند، صمیمانه تشکر کنم. راهنمایی‌ها و زحمات ایشان، چراغ روشن هدایت ما و الهام‌بخش حرکت ما در مسیر تعادل، سلامت و خدمت به دیگران است که ما نیز با عمل به آموزش‌ها و خدمت صادقانه، شایسته این تلاش‌های بی‌دریغ باشیم.

از این‌که وقت خود را در اختیار ما قرار‌دادید بسیار سپاسگزاریم.

انجام مصاحبه و تایپ: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر لیلی (لژیون بیست‌ودوم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفرالهام (لژیون هفتم)
عکاس: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسر پریسا (لژیون بیست‌وششم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی