با جهان‌بینی در ورزش می‌توان جسم و روح خود را ساخت

چهارمین جلسه از دوره پنجم کارگاه‌های خصوصی همسفران نمایندگی امیر اراک به استادی راهنما همسفر نجمه، نگهبانی همسفر الهام و دبیری همسفر عاطفه با دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش» روز دوشنبه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد؛

سلام از خداوند خود سپاسگزاری می‌کنم؛ اگر اکنون حال همگی خوب است و آرامش داریم بابت زحمت‌های آقای مهندس حسین دژاکام در طی این ۳۰ سال گذشته است. از راهنمای خود همسفر فاطمه اکبری و همسفر لیلا رفیعی تشکر می‌کنم که برای من زحمت زیاد کشیدند، هم‌چنین از تمام خدمتگزاران کنگره‌۶۰ که به نحوی خدمت می‌کنند تا این‌که ما به آرامش و حال خوب برسیم تشکر می‌کنم.

درباره دستور جلسه باید گفت که یکی از مهم‌ترین موضوعات کنگره۶۰ است؛ زیرا در مورد انسان می‌باشد؛ باید این را بگویم که انسان ساخته شده از ۳ قسمت جسم، روان و جهان‌بینی است. آقای مهندس حسین دژاکام این قسمت‌ها را خیلی قشنگ در سی‌دی روان توضیح و برای هر کدام جداگانه تفسیری دادند که این‌جا دیگر جای توضیح دادن آن‌ها نیست منتها این را سربسته بگویم که جهان‌بینی روی خلق‌ و خو اثر می‌گذارد.

هم‌چنین روان روی جسم و جسم روی روان اثر می‌گذارد؛ اما هیچ‌کدام روی جهان‌بینی مؤثر نیستند؛ یعنی جهان‌بینی سیطره روی این ۲ دارد؛ اگر بر قسمت آخر که جهان‌بینی است، کار کنم این ۲ نیز به خودی خود درست می‌شوند‌.

جهان‌بینی یعنی نگرش، دید، فکر، اندیشه و برداشت تفکری که من راجع‌به خود و اطراف دارم، در مورد خویش چه فکر و اندیشه‌ای دارم! این‌ها همه جهان‌بینی را می‌سازد.

به ورزش با دید آموزش نگاه کنم و بخواهم آن را یاد بگیرم این یک طرف قضیه است و اگر بخواهم جهان‌بینی ورزش را اجرا بکنم این هم یک طرف دیگر. همه ما در مورد حرمت‌ها، انضباط، سلسله مراتب آگاهی داریم، هیچ‌کس این‌جا نیست که بگوید نمی‌دانم که مثلاً اخلاق در ورزش یعنی چه‌! همه ما می‌دانیم؛ اما آیا دیدگاه من به جایی رسیده است که بتوانم این‌ها را عملی کنم یا نه! یک سوال بپرسیم و خودمان را به چالش بکشیم هدف ما از ورزش چیست و چرا ورزش می‌کنیم؟ چرا در پارک شهید باهنر با گرما با آن تابش خورشید می‌رویم و گرمای آفتاب را تحمل می‌کنیم! هدف چیست! اگر قصد من ورزش باشد نهایتاً همه چیز آن را رعایت می‌کنم؛ اگر مقصود من ورزش نباشد نه تنها حال خوش نمی‌گیرم بلکه حال خود و دیگران را خراب می‌کنم. آقای مهندس حسین دژاکام در این سی‌دی می‌فرمایند: «ورزش بدن را قوی می‌کند». می‌خواهم این را بگویم: شما سن شناسنامه‌‌ای، سن بدنتان، سن روانتان چقدر است؟ آیا این ۳ را به اندازه هم بالا می‌برید؟

در حال حاضر خانم‌های ۳۰ یا ۴۰ ساله دیسک گردن، کمر، درد زانو و پا درد دارند؛ زیرا به خویش توجه نکرده‌ایم، حال به هر علتی هر کدام از ما یک دلیلی برای ورزش نکردن داریم که بخواهیم باشگاه برویم، پیاده‌روی کنیم یا به بدن خودمان اهمیت بدهیم و برای خود ارزش قائل باشیم. باید ماهیچه‌های خیلی قوی داشته باشم و دور گردن و کمر مانند یک ستون  محکم نخاع را حفظ می‌کنند؛ اما وقتی من ضعیف باشم و ماهیچه‌های من شل باشند هر ضربه کوچک می‌تواند به دیسک کمر یا گردن من آسیب بزند و باعث ایجاد آرتروز گردن کند.

پس نکته مهم ورزش واجب بودن برای هر شخصی است. می‌گویم ورزش می‌کنم و قدرتی انجام می‌دهم، خیلی تنومند می‌باشم همین کافی است، اخلاق ورزشی چی؟ آیا اگر من بخواهم ورزش انجام دهم نباید یک نکاتی را رعایت کنم! مخصوصاً وقتی ورزش دست جمعی باشد آن هم در گروهی مثل جمعیت کنگره۶۰. ما همه ادعا داریم که همدیگر را دوست داریم و عاشق یکدیگر هستیم، آیا در این مکان مقدس وقتی به پارک می‌رویم بهتر است که این‌ها را رعایت کنیم یا نه! اصول ورزش این را به من می‌گوید: زمانی که پارک می‌روم مطیع باشم، پارک مرزبان و ایجنت دارد و به ما فرمان می‌دهند و مطیع آن‌ها هستم. من راهنما می‌باشم؛ ولی در پارک رهجوی مرزبان و ایجنت می‌باشم؛ پس هرچه بگویند می‌گویم چشم.

زمانی‌که بازی می‌کنم یا وقتی بازنده می‌شوم باید عصبانی شده یا دیگران را مسخره کنم؟ ایراد گرفتن به داور اشتباه است؛ حتی اگر داور اشتباه هم کرد. آقای مهندس حسین دژاکام دقیقاً این را می‌گویند: «اگر داور اشتباه کند شما حق ندارید بگویید آقا یا خانم داور اشتباه کردید؛ البته برای ما برد و باخت اصلاً مهم نیست ما باختن نداریم یا برنده می‌شویم یا آموزش می‌گیریم».

مرزبان کشیک: همسفر مهسا و مسافر ابوالفضل
تایپیست: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر نجمه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر نصیبه رهجوی راهنما همسفر شهلا (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر سحر (لژیون چهارم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم) نگهبان سایت