در سیدیهای «رب ۱» و «رب ۲»، مهندس دژاکام با نگاهی دقیق و فلسفی، مفهوم «رب» را نه تنها بهعنوان پروردگار جهانی، بلکه بهعنوان نیروی هدایتگر درونی انسان معرفی میکند. این دو سیدی در حقیقت، دعوتی هستند برای شناخت رابطهٔ انسان با ربّ خویش، یعنی همان نیرویی که او را از ظلمت جهل و ضدارزشها به روشنایی دانایی و ایمان هدایت میکند.
	۱. مفهوم «رب» در نگاه مهندس:
	در جهانبینی کنگره، واژهٔ «رب» تنها به معنای خالق نیست؛ بلکه «تربیتکننده» و «پرورشدهنده» نیز هست. رب یعنی نیرویی که انسان را در مسیر رشد، آموزش، و اصلاح قرار میدهد.
	همانطور که کودک بدون پرورش به بلوغ نمیرسد، نفس انسان نیز بدون هدایت ربّ خود در تاریکیها گم میشود. مهندس میگوید: «رب هر انسانی همان نیرویی است که او را میپروراند، چه در مسیر خیر، چه در مسیر شر». این یعنی، هر کس ربّی دارد که بهاندازهٔ میزان آگاهیاش عمل میکند؛ برخی ربّ خیر را پیروی میکنند و برخی ربّ ضلالت را.
	۲. تقابل دو رب؛ ربّ نور و ربّ ظلمت:
	در «رب ۱»، مهندس بهوضوح از دو نیروی حاکم بر هستی سخن میگوید: نیروی عقل (نور) و نیروی ضدعقل (ظلمت). هر دو در نظام خلقت نقش دارند؛ زیرا تا انسان تفاوت میان نور و تاریکی را درک نکند، نمیتواند انتخاب کند.
	در «رب ۲» اما پیام عمیقتری نهفته است: انسان باید تشخیص دهد تحت تربیت کدام رب قرار دارد. بسیاری تصور میکنند که در مسیر خدا هستند، در حالیکه در عمل، در اختیار نیروهای ضدارزشیاند. مهندس در اینجا بر درک و تشخیص درون تأکید دارد؛ چراکه رب واقعی انسان همان است که در رفتار و اندیشهٔ روزمرهاش نمود دارد.
	۳. نقش اختیار و مسئولیت انسان:
	ربّ انسان، بهزور بر او حاکم نمیشود. رب با اجازه و انتخاب انسان عمل میکند. اگر انسان به سمت دروغ، خشم، منیت و ترس برود، بهتدریج ربّ تاریکی بر او مسلط میشود. اما اگر با آموزش، خدمت و عشق مسیر را تغییر دهد، ربّ نورانی در او فعال میگردد. به بیان دیگر، «رب» چیزی بیرونی نیست، بلکه کیفیتی درونی است که از طریق افکار، گفتار و اعمال ما شکل میگیرد. همین موضوع، مسئولیت انسان را در قبال انتخابهایش سنگینتر میکند.
	۴. رب در زندگی روزمره:
	در مسیر رهایی و درمان، هر رهجو باید ربّ خود را بشناسد. اگر در زندگی بهدنبال هدایت حقیقی است، باید ببیند صدای درونش او را به کجا میکشاند. آیا فرمانها از عقل و عشق صادر میشود یا از نفرت و خودخواهی؟
	کنگره به ما میآموزد که تشخیص رب، از رفتار روزانه آغاز میشود: در خانواده، کار، خدمت و تفکر. هرجا که آرامش، صبر و گذشت حضور دارد، رب نورانی در حال تربیت ماست.
	۵. برداشت شخصی:
	از نگاه من، سیدیهای رب ۱ و ۲، آیینهای هستند برای دیدن خویشتن. ما عادت کردهایم که خدا را در آسمانها جستوجو کنیم، در حالیکه رب واقعی، در درون ما زنده است؛ همان نیرویی که در هر اشتباه، به ما تلنگر میزند تا مسیر را اصلاح کنیم.
	درک رب یعنی پذیرفتن اینکه ما تنها نیستیم، بلکه در هر مرحله از سفر، نیرویی هوشیار مراقب رشد ماست — اما تا زمانیکه خود نخواهیم، هیچ تغییری رخ نمیدهد.
	شناخت رب یعنی شناخت مسئولیت خویش در قبال رشد نفس هرکس به میزان صداقت، خدمت و عشقش، از ربّ خود هدایت میگیرد.
	اگر بخواهیم ربّ نورانی را در زندگی فعال کنیم، باید به جای شکایت، شکرگزاری کنیم؛ به جای قضاوت، درک کنیم؛ و به جای ترس، حرکت.
	رب درون ماست؛ و تنها در سکوت دل است که میتوان صدایش را شنید.
	منبع:اپلیکیشن دژاکام سیدی رب
	نویسنده:راهنما مسافر شهرام
	تنظیم وارسال:  مرزبان خبری مسافر علی
	 
                                
                                    
                                    
                                        - تعداد بازدید از این مطلب :
                                        31