بهترین مدال افتخار مهیا کردن زندگی خوب و سالم برای خود و خانوادمان است

دوازدهمین جلسه از دوره دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصي کنگره ۶۰ نمایندگی کریمان کرمان با استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر محمد رضا با دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش» روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر
در ابتدا تشکر میکنم از بنیان کنگره ۶۰ و تمامی خدمت‌گزاران کنگره ۶۰ و شعبه کریمان و راهنمای درمان مواد و درمان سیگارم آقا سینا که حال خوش که امروز دارم وآرامشی که الان دارم رو مدیون زحمات راهنمای بزرگوارم میدونم.
در رابطه با دستور جلسه این هفته : جهان‌بینی در ورزش

جهان‌بینی یعنی آنچه که ما نسبت به جهان پیرامون خودمان دریافت برداشت ،ادراک  و احساس میکنیم که اینقدر این موضوع جهان‌بینی مهم است که یکی از اضلاع مثلث درمان است و سفر دوم که شروع میشه جهان‌بینی شروع میشه واقای مهندس میگن نميدونیم چقدر طول میکشه. 

حالا ببینید بحث ورزش و ورزش کردن چقدر میتواند برای یک انسان مهم باشد که دستور جلسه جهان‌بینی در ورزش رو برای ما گذاشتن. وقتی ما جمعه ها به پارک میرویم و ورزش میکنیم انقدر اهمیت اجرای ورزش و حرمت ها در پارک مهم است که حتی میتوانیم بگیم اهمیت حضور ما بیشتر از حضور در شعبه نباشد کمتر هم نیست چرا؟ یکسری تفاوت‌هایی داره. وقتی ما در شعبه هستیم تا کسی از در وارد نشود ما رو نمیبینه. رفتار و حرکات ما رو نمیبینه. ولی در پارک غیر از ما کنگره‌ای ها افراد زيادي آنجا هستن و شاید تعدادی از آنها هیچ شناختی از ما وکنگره نداشته باشن وبعضی ها هم کاملا شناخت دارن از کنگره ۶۰ و میدانند ما برای چی در پارک هستیم به هر حال وقتی در یک محیط باز وعمومی دیده میشویم رعایت خيلی از کارها باید با دقت وظرافت خاصی انجام بشه من نوعي یک آدم مصرف‌کننده‌ بودم و امروز زندگی من تغییر کرده تفکرات و نگرش من تغییر کرده من الان شاید به واسطه‌ی خیلی از افراد زیر زره‌ بین باشم دارم دیده میشم یکی میخواد کنگره رو بشناسه میاد از روی من مسافر منی که آمدم در این پارک ورزش میکنم من رو می‌شناسه.
ما زمانی که داریم ورزش میکنیم برد و باخت اصلا معنا نداره واین حرف آقای مهندس است برد و باخت نداریم یا میبریم یا می‌آموزیم برای مثال وقتی بیرون از کنگره در یک سالن فردی داره ورزش میکنه و توپ و تور و پول سانس رو داده، اما در جلسات اولیه کسی اون رو به اون صورت تحویل نمیگیره ولی در کنگره‌ برعکس هست و هفته گذشته داشتیم کسی که اولین مرتبه بود که به پارک امد و در زمین والیبال حضور پیدا کرد.
و داریم افرادی که هنوز خجالت میکشن و به قول معروف یخ شون باز نشده و افرادی که قدیمی تر هستن با آغوشی باز از این دوستان استقبال میکنند وتشویق میکنند که بیاد و  ورزش کنه و بتواند از این انرژی که در جمع هست محبتی که هست آموزشی که‌ هست استفاده کنه.
پشت دستور جلسه‌های که آقای مهندس انتخاب کردن تفکراتی بوده ومن مصرف‌کننده قبل از اینکه وارده کنگره شوم یه دوران خوبی داشتم و کم کم این خوبی افت کرده و یکسری عادت‌های بد جایگزین اون مسائل خوب شده و آقای مهندس می‌فرماید دونه دونه این عادت های بد باید کنار برود و نباید یک خلأ بین آن ایجاد شود و همانطور که افراد در کنگره پیشرفت میکنند و به جایگاه‌های خدمتی میرسند در پارک هم بایستی پیشرفت کنند.
و دوستانی که همسفر دارند به خوبی میدانند که اگر مسافر شون نخواد بیاد پارک این اجبارهمسفرشون باعث میشه که مسافر به پارک برود واز آموزش های پارک استفاده کند. 

در رابطه با رعایت حرمت وقوانین در پارک هم توضیح دادم
یکی از مشکلاتی که یک سفر اولی ممکن است در پارک با آن برخورد کند وباعث شود سفر شون به مشکل بخوره وبه حاشیه بره
این است که برای مثال فردی قبل از اینکه مصرف کننده باشه شاید یک ورزشی رو به صورت نیمه حرفه ای انجام می‌داده ، بعد از گذشت ۲ تا ۳ ماه  از حضور او در کنگره ، به او اجازه ورود به پارک داده میشود. اون فرد بعد از گذشت چند ماه وقتی که حس‌هاش باز شد میخواد اون ورزشی که قبلا انجام می‌داد رو از همون نقطه‌ که کنار گذاشته شروع کنه ولی باید خیلی با دقت رفتار کنه واین رو بدونه که یک آسیب یا یک جراحت ممکن است سفر اون فرد رو به حاشیه ببره.
در رابطه با نتایج ورزش در کنگره باید عرض کنم که نتیجه برای ما مهم نیست برد و باخت برای ما مهم نیست و هیچ بحثی اتفاق نمی‌افتد اما بیرون از کنگره به این شکل نیست و ممکنه به خاطر یک امتیاز تنش ودرگیری رخ دهد ولی هدف ما از ورزش در کنگره خنده وشوخی است وهمه برنده هستند.
شخصی که روز جمعه تا ساعت ۱۲ خواب بوده و باعث عذاب خانواده واطرافیان میشده امروز در کنگره ساعت ۵ صبح بیدار میشه وبا شوق و اشتیاق به پارک میرود ولباسش رو از شب قبل آماده میکنه و در پارک ورزش میکنه. به نظر من این خودش بزرگترین مدال قهرمانی است.
قهرمان حتما اون فردی نیست که ۳۰۰ کیلو وزنه می‌زند همین که من صبح زود بلند میشوم و با همسفرم به پارک میروم ومدت ۳ تا ۴ ساعت در جمع دوستانه و در کنار همدرد‌هام یک زمانی رو به بهترین نحو سپری میکنم به نظر من این قهرمانی است ونیازی نیست که یک مدال یا یک جایزه به من داده شود واین بزرگترین لطفی است که کنگره برای من انجام داده.
از اینکه به صحبت های من گوش کردین متشکرم.

ضبط صدا: مسافر آرمان لژیون دوم

تایپ: مسافر رامین لژیون دوم

ارسال: مسافر مهدی لژیون دوم