حرکت، آغازی برای تغییر در جسم و روان

وادی هشتم از کتاب «چهارده وادی عشق» اثر ارزشمند جناب مهندس دژاکام، یکی از زیباترین و پرکاربردترین وادی‌ها در مسیر رهایی و شناخت نفس است. این وادی با جمله‌ای کوتاه اما ژرف آغاز می‌شود. با حرکت راه نمایان میشود.این جمله در نگاه اول ساده به‌نظر می‌رسد، اما در بطن خود، حقیقتی عمیق از قانون هستی را آشکار می‌سازد. حقیقتی که اگر درک شود و از آن «سخن» به «عمل» برسیم، می‌تواند مسیر زندگی‌مان را دگرگون کند. در زندگی، تا زمانی که در سکون، تردید و ترس باقی بمانیم، نه تنها راهی نمایان نمی‌شود، بلکه در همان تاریکی ذهنی و روانی باقی خواهیم ماند. انسان زمانی به بینش و جهان‌بینی تازه‌ای می‌رسد که «حرکت» کند؛ چه در بُعد فیزیکی (جسم) و چه در ساحت درونی (روان، تفکر و احساسات).نکات کلیدی وادی هشتم، از منظر تجربه‌ی یک مسافر:

۱. حرکت، آغازی برای تغییر در جسم و روان
هر دگرگونی‌ای در زندگی، با حرکتی آغاز می‌شود؛ حرکتی شاید بسیار کوچک، اما سرنوشت‌ساز. گاهی این حرکت یک تصمیم است، گاهی یک سؤال، گاهی یک قدم ساده به‌سوی آموزش. اگر فقط در ذهن خود درباره تغییر سخن بگوییم و هیچ‌گاه به سمت عمل نرویم، آن سخن هرگز به ثمر نخواهد رسید.

۲. جهانبینی، حاصل تجربه‌ی حرکت است
با هر گامی که در مسیر حرکت برمی‌داریم، افق نگاه ما نیز وسیع‌تر می‌شود و جهان‌بینی ما تغییر می‌کند. در مسیر آموزش و تجربه، نکاتی را درمی‌یابیم که در سکون هرگز امکان‌ پذیر نبود. راه‌های تازه، انسان‌های تازه، و حتی نسخه‌ای تازه از خودمان را می‌بینیم.

۳. ترس، زاییده‌ی ناآگاهی است؛ حرکت، زاینده‌ی ایمان
ترس و تردید، محصول سکون و ضعف در تفکر و شناخت‌اند. وقتی فقط از دور نگاه می‌کنیم و می‌خواهیم همه‌چیز را از ابتدا بدانیم، هیچ‌گاه حرکت نخواهیم کرد. اما وادی هشتم می‌گوید: راه را باید با ایمان رفت، نه با دیدن تمام مقصد. زیرا نورِ راه، از درون می‌تابد، نه از بیرون.

۴. حرکت درونی، مهم‌تر از حرکت بیرونی است
شاید جسم ما در حرکت باشد، اما اگر روان و فکرمان همچنان اسیر باورهای غلط گذشته باشد، تغییری حاصل نمی‌شود. گاهی باید در عمق باورها، افکار و عادت‌های ذهنی خودمان حرکت کنیم. آنجاست که تحول واقعی رخ می‌دهد؛ وقتی درون‌مان متحول شود، بیرون نیز دگرگون می‌گردد.

۵. تجربه‌ی رشد، همانند دانه‌ای در دل خاک است
مانند دانه‌ای که در دل تاریک خاک، آرام آرام پوسته‌ی خود را می‌شکافد، رشد می‌کند و به جوانه و در نهایت درختی تنومند بدل می‌شود، انسان نیز باید از درون تاریکی حرکت کند تا به نور برسد. اگر آن دانه هرگز جرأت حرکت نداشته باشد، هیچ‌گاه تجربه‌ی شکوفایی را نخواهد دانست.

در پایان، باید گفت وادی هشتم، ما را از دنیای تئوری‌ها و سخن‌ها، وارد میدان تجربه و عمل می‌کند. این وادی، به ما می‌آموزد که فقط با تفکر و اندیشه، راهی باز نمی‌شود، بلکه تفکر مقدمه‌ای است بر حرکت.

آموزش، گامی است برای شروع. و این «حرکت» است که جسم و روان ما را در مسیر تغییر قرار می‌دهد.

با حرکت، از تاریکیِ تردید به نورِ یقین می‌رسیم.با حرکت، راهِ زندگی نمایان می‌شود.
نویسنده مقاله مسافر علی‌رضا لژیون بیستم