ورزش احترام به اصل وجودی خودمان و حتی یک نوع شکرگزاری است

چهارمین جلسه از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صادق قم به استادی راهنما‌ همسفر سودابه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر محبوبه با دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش» روز‌‌‌ یکشنبه ‌۲۷ مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شاکرم که امروز در این جلسه حضور دارم و از تک تک شما انرژی و آموزش می‌گیرم. تشکر می‌کنم از نگهبان و دبیر جلسه و خدا قوت می‌گویم به مرزبانان و ایجنت همسفر الهام. تبریک عرض می‌کنم. دریافت شال راهنمایی همسفر ایران و همسفر ندا هم به خودشان و هم به راهنما همسفر مرضیه، ان‌شاءالله در این مسیر خدمت هم مثل همیشه خوش بدرخشند. دستور جلسه امروز جهان‌بینی در ورزش است. جهان‌بینی یعنی دید و نگرش ما نسبت به جهان درون و جهان بیرون. آن چیزی که در سطوح مختلف زندگی نقش دارد و تعیین کننده‌ی سطح کیفیت زندگی  است ولی جهان‌بینی در ورزش به ما کمک می‌کند که من ابتدا هدف خودم را از ورزش کردن بدانم و در مسیر درست و سالم خودش برای سلامت و تعادل جسم و روان هم استفاده کنم. همان‌طور که همه چیز هم چهره‌ی منفی دارد و هم چهره‌ی مثبت، اگر من آگاهی، دانش و جهان‌بینی کافی را نداشته باشم؛ ورزش نه تنها برای من سازنده نیست بلکه مخرب هم است.

نگاهی که کنگره۶۰ به ورزش دارد صرفاً یک فعالیت برای جسم یا کاهش وزن نیست بلکه منظور تعادل و درمان جسم و روان و آن حرکت پویایی است. کسانی که مرتب و به صورت روتین ورزش می‌کنند آن حال خوش و تعادل را دارند و آن نظم و هماهنگی را در جسم و روان خودشان ایجاد می‌کنند. در کنگره ما می‌گوییم که درمان فوق ترک است و تعادل  فوق درمان. مثلث درمان هم جسم، روان و جهان‌بینی است که هر سه پارامتر به موازات هم مهم است ولی چیزی که مهم‌تر است مولفه جسم می‌باشد. چون جسم بستر اصلی سلامت روان و جهان‌بینی ما است مسافرها جسم آسیب دیده‌ی خود را با داروی OT درمان می‌کنند و ورزش مکمل درمان‌شان است. این قضیه برای همسفران هم صادق است، زیرا سیستم ایکس‌شان از حالت تعادل طبیعی خارج شده است. در کنگره ما آموزش گرفتیم که اصلاً باختی وجود ندارد، همیشه ما یا پیروز می‌شویم و یا آموزش می‌گیریم و این نگرش درست باعث شده است که اعضای کنگره۶۰ از ورزش لذت ببرند و ورزش آن سازندگی را برای جسم، روان و نفس انسان ایجاد کند.

محیط ورزشی کنگره در واقع یک محلی است برای آزمودن خودمان که خودمان را محک بزنیم که چقدر می‌توانیم قدرت اجرایی آن آموخته‌ها را داشته باشیم. فلسفه‌ی مسابقات ورزشی هم که در کنگره برگزار می‌شود، رقابت بین تیم‌ها نیست بلکه رقابت اصلی مبارزه با درون و نفس خودمان است. هدف اصلی ورزش در کنگره در واقع انسان سازی است؛ اعضای کنگره در محیط‌های ورزشی که قرار می‌گیرند در واقع رهایی صلح و دوستی هستند و باید ما تک تک اعضای کنگره الگوی بی‌نقصی باشیم که خدا را شکر همین‌طور هم است و شاهد این هستیم که اعضای کنگره بدون هیچ تنشی روز جمعه‌ها در کنار هم ورزش می‌کنند و از این کار لذت می‌برند. مسابقات هم هر ساله برگزار می‌شود، با دو عنوان جام سردار که بین لژیون‌ها است و عقاب طلایی که بین شعب برگزار می‌شود. جا دارد اینجا خدا قوت بگویم به همه همسفرانی که در این چند هفته برای مسابقات به شهر اراک رفتند و در اینجا نمی‌شود منکر طعم شیرین برد شد که آن‌ها برد را هم کسب کردند.

تیم‌های والیبال، بدمینتون و دارت. ان‌شاءالله همسفران این حال خوش را از مسابقات دریافت کرده باشند. از فواید ورزش بایستی بگوییم کمک به سلامت قلب و عروق، کاهش کلسترول و کبد، تقویت سیستم ایمنی، تقویت عضلات و مفاصل و از همه مهم‌تر راه‌اندازی سیستم شبه افیونی بدن است که به وسیله‌ هورمون‌های اندروفین و دوپامین بیشتری ترشح شده و آن احساس شادی، انگیزه و امید را در فرد ایجاد می‌کند. علاوه بر این‌ها ورزش به بیدار شدن نیروهای درونی انسان کمک می‌کند. در مسیر ورزش انسان می‌تواند به گنج درون خودش و حقیقت ورزش که من باید خودم را دوست داشته باشم دست پیدا کند یعنی من به خودم بگویم که من مهم هستم و حال خوبم مهم است، آرامشم مهم است. پس یعنی ورزش احترام به اصل وجودی خودمان و حتی یک نوع شکرگزاری است؛ یعنی من آن حس رضایت از خودم از زندگی‌ام را به خالق خودم ابراز می‌کنم. از طرفی هم ما همسفران می‌دانیم که بال پرواز مسافران‌مان هستیم.

پس شما تصور کنید که اگر این بال زخمی و بیمار و ناتوان باشد، چطور می‌تواند کمک کننده برای پرواز و رهایی باشد؟ صحبتی که همیشه آقای مهندس دارند و می‌گویند: جسم ما برای این ساخته شده است که همیشه در تحرک باشد و عدم تحرک باعث می‌شود که عضلات به مرور تحلیل برود. پس ما باید از جسم خودمان به اندازه‌ی کافی استفاده کنیم و صحبت جالبی که آقای مهندس می‌گویند عصای دست ما فرزندان ما نیستند بلکه زور بازوی ما و پاهای قوی ما است. ان‌شاءالله که بتوانیم از این موهبت الهی بهره کافی ببریم و از این فرصتی که در اختیارمان است همیشه یک ورزش مرتب داشته  باشیم. حال یک پیاده‌روی ساده‌ی روزانه‌ی ده الی بیست دقیقه‌ای باشد. امیدوارم که به بهانه‌ها بها ندهیم و در روز جمعه در پارک حضور داشته باشیم برای حال خوش خودمان و احترام به وجود خودمان.

مرزبانان کشیک: مسافر هادی و همسفر نازنین
تایپیست: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون‌ پنجم)
عکاس: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون‌ دوم)
ویرایش: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون‌‌ دوم) دبیر دوم سایت
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر منصوره (لژیون‌ هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی صادق قم