برای جسم خودمان باید ساکن آباد باشیم

پنجمین جلسه از دوره سی‌ و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی اسبیکو، با استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر سیامک با دستور جلسه(جهانبینی در ورزش) یکشنبه ۲۷ مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حسین هستم مسافر؛
خب در ابتدا ممنونم از نگهبان جلسه و دبیرشان، گروه مرزبانی و ایجنت محترم که به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. از آقای مهندس و خانواده محترم‌شان به خاطر این همه بخشش و از خود گذشتگی در حق همه ما علی‌الخصوص شخص بنده انجام دادن ممنونم. از راهنماهای خودم آقا آرمین و آقا رضا بهرامی و آقا رضا پارسا نهایت سپاسگزاری و قدردانی را دارم و امیدوارم بتوانم در ادامه خدمتگزار خوبی برای کنگره باشم.

خب دستور جلسه جهان بینی در ورزش است، قبلش یک نکته را بگویم که چند روزی است که متوجه شده‌ام که آقا رضا می خواهند لژیون‌شان را تحویل بدهند خب گفتم یک فرصتی پیش بیاید که از ایشان  تشکر کنم. تشکر که به زبان نمیشود،  ان‌شاالله که ما بتوانیم در ادامه آن چیزی باشیم که ایشان دوست دارند، دوست دارند رهجو خوبی برایشان باشیم و این هم یک راه سختی است که باید برویم، همان راهی است که دستور جلسه هفته گذشته بود.

مثل همین ورزش که دستور جلسه است، یک زمانی اصلأ در کنگره ورزش نبود آن اوایل کنگره، بعد یک سختی پیش آمد و شعبه آکادمی را در تهران بستند، آقای مهندس مجبور شدند لژیون ها را بردند در پارک و یواش یواش متوجه شدند که باید حتما ورزش هم باشد و این را آوردند در برنامه یعنی در واقع یک سختی باعث یک حرکت جدید شد، این تحویل دادن لژیون آقا رضا قطعا در ادامه باعث رشد و پویایی خواهد شد.

خب همینطور که می دانید دستور جلسه جهان بینی در ورزش است، جهان بینی یکی از اضلاع مهم مثلث درمان است، که می گوییم جسم، روان و جهان بینی. اما چرا جهان بینی در ورزش؟ اصلا جهان بینی چیست؟ من همیشه هر دستور جلسه ای که هست می روم سایت را بازدید می کنم و معمولا آقای خدامی به صورت مقاله هر هفته مشارکت در سایت می‌گزارند. می گویند جهان بینی یعنی مجموعه تفکرات، احساسات و ادراک  خودمان نسبت به خود و جهان پیرامون ما.

خب جهان بینی در ورزش یعنی چه؟ ما در کنگره یک تعریف خیلی خوبی داریم  راجب جسم که جسم را به بلد یا شهر وجودی تعبیر می کند، یک جایی هم آقای مهندس می گویند که ما مهمان هستیم در این جسم، یعنی جسم ما خانه ماست، خب خانه نیاز به مراقبت دارد. یک جمله مشهور دیگه ای داریم در کنگره که می گوید: ساکنین آباد خانه های ویران را آباد می کنند و ساکنین ویران خانه های آباد را ویران می کنند.

برای جسم خودمان ما باید یک ساکن آباد باشیم، ساکن آباد بودن هم یکی از شرایط آن این است که ورزش و تحرک داشته باشیم ولی ورزش همراه با جهان بینی. کنگره هرچیزی را که می خواهد مطرح کند میاید چاشنی جهان بینی را قاطی آن می کند و به بهترین شکل ممکن ارائه می دهد.

بیرون از کنگره جهان بینی در ورزش به آن معنا وجود ندارد، حالا در کنگره جهان بینی را چاشنی ورزش کردند منظور چیست؟ همین که صبح زود از خواب بیدار می شویم برای پیاده روی، من خودم کارمند بودم میگفتم روز جمعه تعطیل است، روز خوبی برای خواب است و تا ظهر می خوابیدم، ولی از وقتی کنگره آمده ام هنوز نشده من بعد از ساعت شش خواب باشم، حالا بعضی وقتها زودتر.

همین برد ما است، ما در کنگره می گوییم که یا می بریم یا می آموزیم، باخت‌ای در کار نیست، چی می آموزیم؟ جهان بینی می آموزیم، می آموزیم از رب یا راهنمای خود اطاعت کنیم، داوری که در بازی است هرچه گفت قبول کنیم. آقای خدامی در مقاله نوشته بود که در کنگره ده ها مسابقه ورزش برگزار شد با بیش از ۵۰۰۰ شرکت کننده و کوچکترین اختلالی پیش نیامد حالا اگرهم باشه خیلی کم پیش می آید، به خاطر این‌که جهان بینی به حدی رسیده است که وقتی آن هورمون های هیجانی به اوج خودش می رسد شخص بتواند خودش را کنترل کند و از کوره در نرود و نهایت آرامش را داشته باشد.

وقت من داره تمام می شود جا دارد اینجا از آقای حکیمی به عنوان دیدبان ورزشی، آقای اشکذری به عنوان دیدبان پارک های ورزشی، آقا محمد ایجنت پارک خودمان و مرزبان های محترم شعبه پارک خودمان های به خاطر این همه زحماتشان قدردانی و سپاسگزاری کنم.
از این‌که به صحبت‌های من گوش دادید سپاسگزارم.

تایپ: مسافر سیامک لژیون پنجم

تنظیم و ارسال: مسافر حمید‌رضا لژیون اول