لژیون سردار؛ مدرسه عشق، گذشت و رهایی

مقدمه:
در دنیایی که انسان‌ها با چالش‌های گوناگون دست‌وپنجه نرم می‌کنند،مفهوم گذشت، خدمت و محبت بیش‌ازپیش اهمیت می‌یابد. کنگره ۶۰ و لژیون سردار، بستری فراهم کرده‌اند تا افراد نه‌تنها از بندهای اعتیاد رها شوند، بلکه در مسیر رشد معنوی و انسانی گام بردارند. در این نوشتار، تجربه‌ای شخصی از آشنایی با این مسیر و تأثیرات عمیق آن بر زندگی فردی و اجتماعی را مرور می‌کنیم؛ تجربه‌ای که نشان می‌دهد چگونه قطره‌ای از محبت می‌تواند دریایی از تحول بیافریند.

سلام دوستان، برهان هستم، یک مسافر.
خداوند را شاکرم که با کنگره ۶۰ آشنا شدم و با لژیون سردار. واقعیت این است که برای من، لژیون سردار، لژیون عشق، گذشت و محبت است؛ جایی که در آن درس‌های بزرگی نهفته است. این لژیون، نه‌تنها محلی برای آموزش و رهایی از اعتیاد است، بلکه بستری برای رشد انسانی، اخلاقی و معنوی فراهم می‌کند. در طول زندگی‌ام، جاهای متفاوتی را دیدم که مردم کمک می‌کنند و می‌بخشند؛ اما تفاوت‌های زیادی میان لژیون سردار و دیگر جاها وجود دارد. در اینجا، گذشتن از پول، مواد، لذت‌های بی‌جا، گذشت از کسانی که به ما بدی کرده‌اند و حتی گذشتن از وقت، مانند راهنماهایی که بدون هیچ چشم‌داشتی آموزش می‌دهند، همه معنا پیدا می‌کند. این نوع گذشت، انسان را در امور مادی و معنوی به کمال می‌رساند. انسان در دنیا اگر اهل گذشت نباشد، زندگی برایش سخت می‌شود. شاید برای همین است که پیامبر اکرم فرمودند: «من کافر باسخاوت را بیشتر از مؤمن بخیل دوست دارم.» این جمله، عمق اهمیت سخاوت و بخشش را نشان می‌دهد. محال است انسان گذشت نداشته باشد و در امور معنوی پیشرفت کند. گذشت، پلی است میان انسان و تعالی روح. امیدوارم این درک و معرفت در من به وجود بیاید تا بتوانم برای خودم قدم‌هایی بردارم. شاید در حرف راحت باشد، ولی در عمل بسیار سخت است. لژیون سردار، خود ما وزندگی‌مان را هم در این دنیا و هم در بُعد دیگر بیمه می‌کند. خداوند مهربان و بخشنده که خودش را با صفات بخشندگی معرفی می‌کند، کائنات را جوری آفریده که انسان هر قدمی بردارد، چندین برابر به خود او برمی‌گردد. پس اینکه ما هر قدمی برداریم، درواقع برای خودمان است. حضرت موسی از خداوند پرسید: «اگر روی زمین می‌آمدی و انسان بودی، چه‌کاری را انجام می‌دادی؟» خداوند فرمود: «خدمت به خلق، شاد کردن دل انسان‌ها.» این پاسخ، فلسفه‌ای عمیق از معنای زندگی و بندگی را در خود دارد. شاید ذره‌ذره کمک‌های ما بتواند خشتی را درست کند و با تک‌تک این خشت‌ها، بنایی آباد شود؛ تا انسانی از بندهای زیاد، به‌خصوص اعتیاد، رها شود و به آغوش خانواده و جامعه بازگردد. جامعه‌ای که اعتیاد در گوشه‌کنار آن باعث جدا شدن بسیاری از زندگی‌ها و فرزندان از پدر و مادر شده است؛ امری بسیار دردآور و ناراحت‌کننده. اگر هر انسانی بتواند قدمی بردارد، نباید دریغ کند؛ تا پیش وجدان خودش شرمسار نباشد. نتیجه‌گیری در پایان، درمی‌یابیم که هرکدام از ما، حتی به‌اندازه یک قطره، اگر بتوانیم، کمک‌مان را دریغ نکنیم؛ چون قطره‌قطره جمع می‌شود و تبدیل به دریای بیکران می‌گردد. لژیون سردار، نمادی از این دریای عشق و گذشت است؛ جایی که انسان‌ها با قدم‌های کوچک، بنای بزرگی از رهایی، خدمت و انسانیت را می‌سازند.

عکاس: همسفر عادل لژیون چهارم
ارسال مطلب: مسافر حسین لژیون یازدهم

مرزبان خبری: مسافر رامین