پاداش خدمتگزار ماندن یک مسافر در این مسیر، زندگی با حال خوب است

جلسه پنجم از دوره بیست و چهارم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰، ویژه مسافران و همسفران نمایندگی دهخدا، با استادی: راهنمای محترم پهلوان محمد، نگهبانی:مسافر حسین و دبیری: مسافر امیر، با دستور جلسه: " وادی هشتم،با حرکت راه نمایان می شود " در روز پنجشنبه 24 مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت:  ۱۷:۰۰  آغاز به کارکرد

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر. از نگهبان جلسه و دبیر،همچنین از ایجنت محترم شعبه و مرزبانان گرامی سپاسگزارم که اجازه خدمت در جایگاه استادی را به من دادند‌ و کمال تشکر را دارم که یک بستر امن و آرام برای ما فراهم می کنند تا ما بتوانیم حضور داشته باشیم و آموزش بگیریم تا به رهایی برسیم.یک تبریک ویژه به جناب آقای مهندس بابت انتخاب شدن تیم کنگره ۶۰ به عنوان بهترین باشگاه در استان تهران و کسب مدال افتخار  در بخش فرهنگی و ورزش، که این موضوع واقعا برای من کنگره ای خلی خوشحال کننده است.اما بپردازیم به دستور جلسه وادی هشتم که می گوید با حرکت راه نمایان می شود.ما در جهان هستی دو راه بیشتر نداریم یک راه مثبت و یک راه منفی است و هیچ راه فراری هم وجود ندارد. ما در گذشته خیلی حرکت های خوب و بد را انجام داده ایم. خیلی راه های زیادی برای ما نمایان بود که این راه را انتخاب کردیم که به از دست دادن شخصیت ، آبرو ،اعتبار و حتی از بین  رفتن حال خوشی که داشته ایم ختم شده بود.اکنون گذشته مهم نیست، بلکه الان مهم است که وارد کنگره شده ایم و لطف خدا شامل حال تک تک ما شده است. بخاطر پیدا کردن و وارد شدن به کنگره باید شکر گذار بود.حال سوال پیش می آید که با وجود چنین مکان زیبا چرا به حرکت کردن نپردازیم تا بتوانیم به حال خوش برسیم؟ با حرکت کردن در کنگره و کسب آموزش عاقبت بخیری، صلح، برگشتن  از ضد ارزش ها و...  شامل حال ما می شود پس چرا باید ساکن بود؟خود سکون در نهایت بدترین ها را با خودش به همراه می آورد.

حالا ما به کنگره وارد شده ایم به کسانی که حال روز خوبی ندارند،دردمند هستند کمک می کنیم تا آنها هم حال خوش را تجربه کنند و چه حسی از این بهتر وجود دارد، چه موضوعی زیبا تر از این داریم.آیا می توان مکانی را در سراسر دنیا یافت که در درونش دزدی ، غیبت ، حال خراب وجود نداشته باشه بلکه با وارد شدن به این مکان ،به بهترین حس و حال هم بتوان رسید. به نظر تنها مکان همین جا است یعنی کنگره ۶۰ پس در این وضعیت خوب و در این مکان به دنبال چه می گردید؟ پس با وجود این شرایط نباید سپاسگزار بود؟یک موضوع مهم دیگر باید بگویم  ( خیلی از مسافران وقتی به سفر دوم وارد می شوند، کلا کنگره را رها می کنند و می روند و بعدا به این قضیه پی می برند که خیلی از مشکلاتشان سر جای خود مانده و حل نشده است) این موضوع را من همیشه در لژیون مطرح می کنم،می گویم سفر اول خیلی پیچیده نیست و می شود گفت که هم مهم است و نیست.قسمت مهم اینجا است که شما دارو مصرف می کنید و مسئله مهم اندازه دارو است و در سفر اول با عزت و احترام به شما نامه دارو داده می شود و شما به راحتی از کلینیک دارو دریافت می کنید. مهم این است که شما در سفر دوم ماندگار باشید و آموزش های لازم را بگیرید و در زندگی بتوانید این آموزش ها را پیاده کنید. برای مثال بتوانید خشم خود را کنترل کنید و با خانواده با محبت رفتار کنید و در درونتان کینه و نفرت را بشناسید و برطرف کنید.سفر دوم خیلی مهم تر از سفر اول می باشد. که متاسفانه خیلی ها به این موضوع کمتر اهمیت می دهند و آموزش های لازم را نمی گیرند و نمی توانند از زندگی کردن لذت لازم را ببرند و به مشکل و مسائل دیگری بر می خورند، حال مسافرانی که اینگونه هستند،در زمان مصرف بهتر بودند چرا که حداقل با خانواده خود کاری نداشتند.پس در سفر دوم تداوم داشتن و آموزش گرفتن و همزمان با اجرایی کردن آن آگاهی ها این مسائل رخ نمی دهد.از اینکه به صحبت های بنده گوش دادید ممنونم.

عکاس : مسافر ساسان لژیون 4

صدابردار : مسافر ساسان لژیون 4

تایپ : مسافر امیر لژیون 4

تنظیم،ویرایش،ارسال : مسافر احمد لژیون2

مرزبان کشیک : مسافر حسن

سایت نمایندگی دهخدا قزوین