ما یا می‌بریم یا می‌آموزیم، باختی در کار نیست

"بنام قدرت مطلق"

جلسه دوازدهم از دوره سوم کارگاه های آموزشی کنگره ۶۰ نمایندگی لواسان با استادی مسافر محسن ، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر پیمان با دستور جلسه "جهان بینی در ورزش " مورخ  شنبه 26 مهر ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان،
محسن هستم، یک مسافر.
خیلی ممنونم از همکاران خوبم در ورزش مرزبان و ایجنت محترم که اجازه دادند امروز در این جایگاه خدمت کنم.

قبل از اینکه وارد دستور جلسه بشویم، می‌خواهم چند نکته را در مورد ورزش پارک کنگره بگویم. دیروز در پارک چهار اتفاق خوب افتاد که دلم می‌خواهد آن‌ها را تبریک بگویم:
دو رهایی داشتیم — یکی مسافر مصطفی عزیز از لژیون یک، و دیگری زنده‌یاد احسان عزیز که جسمش دیگر در میان ما نیست اما یاد و روحش همیشه با ماست.
و همچنین دو نفر موفق به دریافت اجازه‌ی پهلوانی از جناب مهندس شدند: مسافر سیاوش و مسافر فرهاد. برای هر چهار عزیز آرزوی سلامتی و موفقیت دارم و به آن‌ها تبریک می‌گویم.

دستور جلسه‌ی امروز «جهان‌بینی در ورزش» است. معمولاً گفته می‌شود استادی که برای دستور جلسه انتخاب می‌شود، تناسبی با آن موضوع دارد. نمی‌دانم نسبت من با این دستور جلسه چیست، اما باید درباره‌اش فکر کنم. جالب است که سال گذشته هم در هفته‌ی وادی هشتم، من استاد جلسه بودم. انگار این اتفاق تصادفی نیست.

شعار بچه‌های کنگره در ورزش این است:
«ما یا می‌بریم یا می‌آموزیم، باختی در کار نیست.»
در بیرون از کنگره می‌گویند: «یا می‌بریم یا می‌بازیم.» اما ما یاد گرفته‌ایم که اگر نبریم، می‌آموزیم. چون در کنگره با هم مسابقه نداریم. همه‌ی ما پیش‌تر برنده شده‌ایم؛ ما زندگی را برده‌ایم.
هرکدام از ما زمانی حال خراب، فکر خراب و جسم بیمار داشتیم، اما امروز این‌جا هستیم، یعنی پیروز شده‌ایم. حتی کسی که تازه روز اولش است، او هم برنده است.

جناب مهندس می‌فرمایند:
«وقتی فردی در کنگره ۶۰ حضور دارد، در هر جایگاه خدمتی که باشد، باید در یک رشته‌ی ورزشی فعالیت داشته باشد.»
این یک فرمان است، نه یک پیشنهاد.
البته دلیلش هم روشن است. در کنگره، هر فرمانی بر پایه‌ی تفکر و تجربه بنا شده است، نه سلیقه. ورزش فقط برای قهرمانی نیست؛ برای سلامتی و تعادل جسم و ذهن است. ما نیامده‌ایم رقابت کنیم، بلکه آمده‌ایم حالمان خوب شود.

در کنگره، ورزش یعنی محبت، نظم، و احترام. اگر در ورزش با کسی درگیر شویم، باید بدانیم حالمان خوب نیست. چون هدف ورزش، آرامش و دوستی است، نه برتری‌جویی.

آقای مهندس می‌گویند:
«در ورزش، پاها و ماهیچه‌ها باید سفت شوند.»
زیرا با افزایش سن، ماهیچه‌ها شل می‌شوند و بدن دچار ضعف می‌گردد. حتی اگر روزی از کنگره هم برویم، اگر عادت ورزش کردن را حفظ کنیم، در سنین بالاتر جسم سالم‌تری خواهیم داشت.

پیامی از آقای مهندس هست که می‌فرمایند:
«افرادی که برای درمان اعتیاد به کنگره ۶۰ مراجعه می‌کنند، همزمان با درمان اعتیاد با متد DST می‌توانند پس از مدتی وارد فعالیت‌های ورزشی شوند. میزان فعالیت‌ها به تدریج افزایش می‌یابد. کنگره ۶۰ اعتقادی به درمان اعتیاد با ورزش ندارد، بلکه ورزش را مکمل درمان می‌داند؛ عاملی که باعث تحکیم نتیجه‌ی درمان می‌شود.»

بنابراین، ورزش جمعه‌ها مکمل درمان ماست. اگر کسی در بازی یا فعالیت ورزشی اشتباه کرد، حق نداریم او را سرزنش کنیم. شاید تازه‌وارد باشد، شاید حال جسمی یا روحی‌اش مساعد نباشد.
نباید کاری کنیم که کسی از ورزش دل‌زده شود. هدف، یاد گرفتن محبت و همکاری است.

متأسفانه گاهی شنیده‌ام برخی از دوستان به خاطر برخوردهای نادرست دیگران، از پارک و ورزش فاصله گرفته‌اند. بیایید کاری کنیم که هیچ‌کس از کنگره و پارک دلسرد نشود.

در پایان می‌خواهم بگویم:
هرچه در کنگره گفته می‌شود، دستور است و باید اجرا شود. باید همدیگر را دوست داشته باشیم، به هم کمک کنیم، و کاری نکنیم که حال کسی خراب شود.

با آرزوی حال خوش برای همه‌ی شما. از اینکه به صحبت های من گوش کردین از همه شما ممنونم.

تایپ و بارگذاری : مسافر مصطفی

عکس و ویرایش : مسافر علیرضا 

مرزبان خبری : مسافر محسن