"به نام قدرت مطلق الله"
.jpg)
سلام دوستان، ستار هستم یک مسافر رابط خبری لژیون هفدهم شعبه شهرری:
موضوع : جهانبینی در ورزش
قبل از ورودم به کنگره، ورزش برای من بیشتر شبیه یک تخلیه انرژی بود؛ یک فرار موقت از حال خرابی که داشتم. شاید ساعتها میدویدم یا وزنه میزدم، اما آن حال خوشِ پایداری که دنبالش بودم، هیچوقت نصیبم نمیشد. انگار بدنم را میساختم، اما روح و روانم هنوز ویرانه بود.
وقتی وارد کنگره شدم، شنیدم که میگویند: «هدف از ورزش در کنگره، رسیدن به تعادل است، نه قهرمانی.»
اولش فقط یک جمله بود؛ قشنگ، اما دور از ذهن. اما کمکم، با آموزشهای جهانبینی فهمیدم که قضیه خیلی عمیقتر از دویدن روی تردمیل است.
جهانبینی در ورزش به من یاد داد که زمین بازی، کارگاه آموزشی نفس من است.
آن لحظهای که در زمین والیبال یا فوتبال، یا حتی در پیادهروی، خسته میشوم و دلم میخواهد شُل کنم و جا بزنم، دقیقاً همان نقطهایست که نفس امّاره سراغم میآید. آنجاست که باید از آموزشهای وادی چهارم و پنجم استفاده کنم. باید بایستم، با خودم صحبت کنم و تسلیم نشوم. اینجا مسابقه، مسابقه با تیم روبهرو نیست؛ مسابقه با درون خودم است.
وقتی در زمین، حریفم ناخواسته خطایی میکند و من عصبانی میشوم، جهانبینی جلوی چشمم میآید. یادم میآید که من یک مسافرم؛ مسافر روشنایی. آیا قرار است با داد زدن و حرمت شکستن، از سفرم خارج شوم؟ نه! آن لحظه، تمرین گذشت میکنم. تمرین احترام میکنم. چون میدانم این نظم و احترام (همان «حرمت») که در زمین پیاده میکنم، فردا در زندگیام پیاده خواهد شد.
جهانبینی به ما نگفت برو فلان جام را بیاور؛ گفت: برو در این کارگاه، آن ساختار درونیِ بههمریخته را دوباره بنا کن. برو، بدو، عرق کن، خسته شو، ولی درست و با اصول بازی کن.
حالا، وقتی لباس ورزشم را میپوشم، حس میکنم دارم سلاح سفرم را به تن میکنم. هر قدمی که برمیدارم، هر توپی که پاس میدهم، انگار دارم یک قدم از تاریکیها دور میشوم و به تعادل جسم و جانم نزدیک میشوم.
این حسِ آرامش بعد از ورزش در کنگره، فرق دارد با همه حسهای قبلی. این دیگر فرار نیست؛ این یک کشف است. کشفِ تواناییهای درونم، کشفِ احترام به جسمم، و مهمتر از همه، کشفِ اینکه جهانبینی نه فقط برای خوب زیستن است، بلکه برای خوب دویدن، خوب بازی کردن، و خوب زندگی کردن است.
خدایا شکرت برای این میدان، این آموزش و این حال خوشی که مدیون تلاشهای آقای مهندس و حسین آقا هستم؛ کسانی که واقعاً در جهانبینی استادند.
از همه دوستان ممنونم که در این مسیر خدمت میکنند و راه را علامتگذاری میکنند.
سپاسگزارم که با صبر زیباتان و نگاه قشنگتان مشارکت من را خواندید و درک کردید.

سلام دوستان احمد هستم مسافر رابط خبری لژیون یکم شهرری:
موضوع:جهان بینی در ورزش
خداوند جسم ما را در بهترین تقویم، طراحی و خلق نموده است. حال بقیه نگهداری و سالم نگهداشتن آن به عهده ماست.
برخلاف دوران اعتیاد و مصرف، سعی کنیم از جسم خودمان که یک امانت الهی است، در حد اعلای خود نگهداری و مراقبت کنیم .
ورزش، یکی از مهمترین عواملی است که در سلامتی ما نقش ایفا میکند. بیماریهای که امروزه اکثر مردم با آنها دستبهگریبان هستند، یکی از دلایل اصلی آن، ورزش نکردن است و اگر ما بهصورت منظم فعالیت ورزشی داشته باشیم و سایر فاکتورهای سلامتی را نیز رعایت کنیم، درواقع سلامتی خودمان را تضمین کردهایم.
قرار است که ما با ورزش بهسلامتی و تعادل بیشتر برسیم.
حال سؤال این است که آیا ممکن است عکس این قضیه نیز صادق باشد، یعنی ورزش باعث از دست رفتن تعادل شود؟
باید بگویم،بله ، اگر ما اعضای کنگره، جهانبینی را در ورزش به کار نگیریم، ورزش میتواند حال ما را خراب کند.
مهم این است که سالم هستیم و ورزش میکنیم. بردوباخت در درجه بعدی است و آنهم نه به هر قیمت. در کنگره معتقدیم که در یک مسابقه “یا میبریم یا میآموزیم، باختی در کار نیست “
ما یاد میگیریم که اخلاق و جهانبینی کنگرهای را در ورزش نشان دهیم. یاد میگیریم به اعضای تیم خودمان و تیم مقابل احترام بگذاریم. همان حقی را که برای خودمان قائل هستیم برای تیم دیگر نیز قائل باشیم. به قوانین بازی احترام بگذاریم به داوران نهایت احترام را بگذاریم و حتی در صورت تصمیم نادرست و اشتباه به داور اعتراض نکنیم. به راستی و درستی بازی کنیم و مسابقه دهیم نه با فریب و دوز کلک.
قرار است که با ورزش خودمان در کنگره تعادل پس از درمان را به دیگران نشان دهیم و ثابت کنیم که به درمان و تعادل رسیدهایم.

سلام دوستان فرشاد هستم مسافر رابط خبری لژیون هشتم شهرری:
موضوع:جهان بینی در ورزش
انسانها عموماً وقتی کاری را انجام میدهند و دلیل آن را نمیدانند، برایشان فایده نمیکند. اصولاً" جنس انسانها اینگونه است که تا زمانی که دلیل کارشان را ندانند، آن کار جوابشان را نمیدهد، بازدهی ندارد و نتیجهی لازمه را دریافت نمیکنند.
در مورد ورزش هم به همین ترتیب است و این دستور جلسه؛ دقیقاً" میخواهد بگوید که برای چه ورزش میکنیم و تأثیر آن بر روی فرآیند درمان ما چیست. .
آقای مهندس دژاکام، مثالی میزنند که این رشتههای ورزشی کنگره شبیه مانورهای نظامی است که دوستان میتوانند قدرت خود را در این تمرینات نشان دهند.این گروههای ورزشی کنگره بایستی از امکانات فراهمشده به خوبی استفاده کنند، درواقع این دوستانِ تیم های ورزشی ما هستند که به همه نشان میدهند درمان، واقعی و قطعی و امکانپذیر است ؛
نکته مهم اینست که در اوایل نباید بهشدت و با افراط گری ورزش کنیم، زیرا در این صورت سریعاً" بدن تخلیه انرژی میکند و همین است که بعد از چند جلسه، از ورزش زدهشده میشویم
جهانبینی در ورزش یعنی همینکه باید به تدریج و آهسته و پیوسته به ورزش پرداخت تا در تکمیل فرآیند درمان مؤثر باشد و دخلوخرج انرژی با تعادل باشد.

قضیه ورزش در سلامتی جسم و روان خودمان مسئله مهمی است
کسی که ورزش نمیکند کاملا معلوم است که از حس و حال خوبی برخوردار نیست، کرخت است و انرژی کاری را ندارد.
ما صرفاً برای این ورزش نمی کنیم که بگوییم ما ورزشکاریم، شنیده اید که می گویند: ورزش مکمل درمان است، دلیلش هم این است که بر اساس قوانینی که جسم ها بر اساس آنها شکل گرفته، جسم ما به تحرک و ورزش نیاز دارد. در بی تحرکی انسان به سمت زوال خواهد رفت، پس ما ورزش می کنیم برای اینکه بتوانیم بدنمان را در تعادل نگاه داریم.
ما نباید ورزش را جهت رفع تکلیف انجام دهیم، اگر با خلقی تنگ و اعصابی در هم، به پیاده روی می رویم، ترجیحاً نرویم بهتر است. طبق تحقیق یکی از اساتید یکی از موسسه های معتبر علمی دنیا، اگر شما ورزش می کنید و تغذیه مناسب نیز داشته باشید، اما با اطرافیانتان رابطه خوبی ندارید، شما در معرض خطر بیماری ها قرار دارید.
پس ورزش هم یک جهان بینی ای دارد.
جهانبینی در ورزش باید درست باشد یعنی اخلاق، رفتار و کردار شخص بهگونهای باشد که زود از کوره در نرود و عصبانی نشود. ورزش با جهانبینی کامل میشود و انسانهایی که در جهان ورزش هستند اگر از نظر روان و جهانبینی در تعادل نباشند ورزش نهتنها برای آنان سازنده نیست بلکه مخرب نیز هست.
تنظیم گروه خدمتگزاران سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
105