سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
ابتدا شاکر خداوند هستم بابت رحمتهای بیشماری که به بندگانش اعطا نموده و توفیق آن هم نصیب من شد، از آقای مهندس، اساتید بزرگوارشان و خانواده سراسر محبتشان و همینطور راهنمایان خودم بابت تمام آموزشهای نابِ کنگره تشکر میکنم.
اوایل ورود به کنگره، خودم را اجبار به آمدن کرده بودم، بهخاطر همین از قوانین، حرمتها و حتی آموزشها برداشت کمی داشتم تا اینکه در یکی از سخنان استاد امین متوجه شدم؛ در هر کاری نباید زور اضافه زد.
همیشه هر کدام از گفتههای آقای مهندس و راهنمایم را گوش میدادم و آن را طبق گفته استاد امین از مغز به قلب میرساندم، در واقع آن علم که به فهم میرسید را به عمل تبدیل مینمودم (قوه به فعل)؛ حال خوش وصف نشدنی در وجودم شکل میگرفت که یکی از آن گفتهها حضور در لژیون سردار بود.
وقتی بهعنوان مهمان وارد لژیون سردار شدم و مشارکتهای دوستان را در مورد بخشش و قدرت مالی میشنیدم، این تفکر در ذهنم بهوجود آمد که حتما باید پول زیادی داشته باشم تا مقداری از آن را بتوانم ببخشم.
برای همین شروع به پسانداز و جمعآوری میکردم، تا به حد نصاب میرسید، یکمرتبه مسئلهای پیش میآمد که باید همه یا مقداری از آن اندوخته را خرج مینمودم و همین دلیل باعث میشد از دیگران در پرداخت عقب بمانم.
اما امسال به گفتههای نگهبان لژیون سردار گوش کردم و هفته یا دو هفته یکبار پرداختیام را انجام میدهم. یکی از اثرات مهم این بود که؛ معنی قطرهقطره را کاملا درک نمودم، گاهی بدون تلاش اضافه خود به خود آن مبلغ محیا میشد و شاید بعضی وقتها در مضیغه قرار میگرفتم، اما هر دفعه با پرداخت یک جور احساس سبکی در من بهوجود میآید که دوست دارم همیشه تجربهاش کنم و آرزویم این است که جایگاه دنور لژیون سردار را کسب کنم.
تهیه و تایپ: مسافر حامد دبیر لژیون سردار
عکس: مسافر مرتضی لژیون یازدهم
تنظیم و ارسال: مسافر حجت لژیون شانزدهم
نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
192