سفری از خواستن تا جبران خسارت

ششمین جلسه از دوره چهل و پنجم کارگاه‌های آموزش عمومی کنگره۶۰، با استادی مسافر اکبر، نگهبانی مسافر سیامک و دبیری مسافر مسلم با دستور جلسه «وادی هشتم، با حرکت راه نمایان می شود» شنبه ۱9 مهرماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷:۰۰ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا از راهنمای عزیزم اقا علیرضا ایجنت  محترم شعبه که بنده رو لایق این جایگاه دانستند سپاسگزارم و بابت تمام آموزشهایی که به من دادند از ایشان کمال تشکر و قدردانی را دارم همچنین از نگهبان محترم نیز بابت دعوت برای تجربه جایگاه استادی این جلسه، تشکر می کنم.

این وادی و این جمله که با حرکت راه نمایان می­ شود، یک قانون است؛ مثل قوانین ریاضیات، و این همان قانون در صراط مستقیم است که عارف و شاعر بزرگ، عطار چه زیبا سروده است:

گر مرد رهی میان خون باید رفت          از  پـای  فتاده  سرنگون  باید  رفت

تو پای به راه  درنِه و هیچ  مپرس          خود راه بگویدت که چون باید رفت

این رفتن در دو جهت است . به عبارتی هم می­ تواند مسیر تقوا، ارزش­ها، عشق، محبت، دوستی و صداقت را طی نماید و هم می­ تواند مسیر فسق، فجور، قتل، جنایت، حسادت، کینه، نفرت، دشمنی، خونریزی و فساد را بپیماید.

البته لازم به ذکر است که بدون مقدمه و مطالعه هم، نمی­توانیم فرمان حرکت بدهیم؛ چون با حرکت راه نمایان می­شود.

برای مثال؛ چگونه می­ توانیم برای عبور از منطقه­ای کوهستانی و یخ بندان، بدون نقشه و تجهیزات، حرکت کنیم و سالم به مقصد برسیم.

خوشبختانه ما اکنون در وادی هشتم هستیم و هفت وادی را در خورجین خود داریم مثل؛ با تفکر ساختارها آغاز می­گردد و یا در مسائل حیاتی، مسئولیت دادن به خداوند، یعنی سلب مسئولیت از خویش، و یا فرمان عقل و یا رمز و راز کشف حقیقت!

این وادی می­ گوید: وقتی می­ خواهیم حرکت کنیم، با جمع­ آوری اطلاعاتِ کافی و دانستن مسیر راه، لازم نیست تمام جزئیات را در نظر بگیریم، مثلاً اینکه این جاده چند تا پیچ دارد؛ چون گاهی عملاً اطلاع یافتن از تمامی جزئیات، امکان­پذیر نیست و بعضی وقتها هم آن چیزی که ما در ابتدا تصور می­کنیم ممکن است در عمل و در ادامه، به هزار و یک شکل و گونۀ مختلف دیگر خود را نشان دهد که در بررسی‌­های اولیه، محاسبه نشده باشد.

بنابراین وادی هشتم می­ گوید: در این شرایط؛ نترس، پروا مکن، حرکت کن، قطعاً در حرکت، راه و یا مسیر، نمایان خواهد شد.

چند نکتۀ مهم را که بایستی در حرکت مورد توجه قرار دهیم خدمتتان عرض میکنم.

۱. در هنگام حرکت بایستی خواستۀ فرد یا هدف او کاملاً مشخص باشد، چون گاهی در حرکت کردن‌ها ما خودمان هم نمی­دانیم که به طور قطع چه می­خواهیم.
خواهیم ازدواج کنیم یا خیر؟ آیا می­خواهیم جدا شویم یا خیر؟ آیا می­ خواهیم پس انداز کنیم یا خیر؟ و یا اینکه می ­خواهیم خانه بخریم یا خیر؟ و هزاران خواستۀ دیگر که چگونگی و هدف آنها مشخص نیست!
اهداف به دو دسته بلند مدت و کوتاه مدت تقسیم می‌شود........
بعضی از خواسته­ ها بایستی در طولانی مدت به نتیجه برسند، درست مثل درختی که بذر آن را می­کاریم تا پس از چندین سال رسیدگی و آبیاری به تولید محصول برسد اما بعضی از خواسته ها زمان کوتاهی را می‌طلبد.

۲. پس از آنکه خواسته یا هدف مشخص گردید، بایستی فرد با تمام وجودش بخواهد که خواستۀ او برآورده شود و مثل انسان تشنه­‌ای که به دنبال آب در تلاش است، دائماً به خواسته­ هایش توجه کند و بر روی آن متمرکز باشد.

۳. در مسیر حرکت، گاهی با چندین راه برخورد می­کنیم که مجموعۀ این راه­ها را می ­توان به دو راه عمدۀ ارزشی و ضدارزشی، یا الهی و شیطانی تقسیم کرد و هر فرد بر اساس خردمندی و یا کم خردی خویش، یک مسیر را انتخاب می­کند و به راه خودش ادامه می­دهد و یا اینکه مانند آهویی که در میانۀ راه، علف سر سبزی را در مسیر انحرافی جادۀ اصلی مشاهده می­ کند و بدون تفکر، مسیرش را کج می­ کند و از صراط مستقیم دور و دور و دورتر می ­شود و در نهایت به نقطه­ ای می ­رسد که دوست ندارد و یا در تفکرش نمی ­گنجید و یا اصلاً جزو خواسته­ هایش نبوده است، راه و مسیر اصلی را به فراموشی می­ سپاریم.

اگر خواسته و یا هدف ما رسیدن به سلامتی، صلح، آرامش، آسایش و عشق و محبت باشد، بایستی در ابتدا حساب خودمان را تسویه و به صفر نزدیک کنیم، یعنی جبران خسارت نمائیم نسبت به خودمان، خانواده، جامعه و ...

الف: جبران خسارت از خودمان: بایستی در وحلۀ اول خودمان را ببخشیم و در جبران خسارت و ترمیم و بازسازی جسم و روان خودمان اقدام نمائیم.

ب: جبران خسارت از خانواده: در اکثر فرهنگها معمولاً مسئولیت امور خارج از خانه بر عهدۀ پدر و مسئولیت داخل خانه بر عهدۀ مادر بوده است و همچنین مسئولیت حفظ و نگهداری و پرورش فرزندان نیز بر عهدۀ پدر و مادر به صورت مشترک قرار گرفته است و امّا چیزی که کاملاً روشن و مشخص نیست، این است که مسئولیت فرزندان نسبت به خانواده و پدر و مادر چیست؟ البته و قطعاً فرزندان زیادی وجود دارند که همیشه مسئولیت خودشان را بصورت خودکار و با تمام وجود نسبت به خانواده و پدر و مادر انجام می ­دهند؛ ولی بحث ما در اینجاست که اگر از گروهی هستیم که به خانواده خسارت وارد کرده ­ایم و قبول داریم که تخریب به وجود آورده ­ایم، می ­بایست آنرا جبران کنیم!

ج: جبران خسارت از جامعه: ما همیشه از جامعۀ خود انتظاراتی داریم و این کاملاً طبیعی است؛ ولی آیا نبایستی تفکر کنیم که جامعه از ما چه انتظاراتی دارد؟

برای نمونه اگر جامعه برای من هزینه پرداخت کرده است و من تحصیلات زیادی کرده ­ام و تخصصی را فرا گرفته­ ام، آیا من اجازه دارم خودم را نابود کنم؟ حال به نکات به ظاهر پیش پا افتاده که در یک جامعه می­ تواند بسیار مهم باشد، توجه می­ کنیم:

آیا در خیابان و یا جاده، شیشۀ اتومبیل را پایین کشیدن و آشغال‌ها را به بیرون پرتاب کردن، خسارت به جامعه نیست؟ آیا به دامن طبیعت رفتن و زباله­ ها را در کوه و صحرا پراکنده کردن، خسارت نیست؟ آیا آشغال‌ها را در جوی آب و یا رودخانه انداختن، خسارت نیست؟
حال خود دانیم، اگر فکر می ­کنیم که خسارتهایی را به جامعه وارد کرده ­ایم و اگر خواستیم که درصدد جبران آن برآئیم بایستی در وحلۀ نخست، از وارد کردن خسارات بعدی به جامعه جلوگیری کنیم و سپس با انجام کارهای ارزشی، جبران کارهای ضدارزشیِ گذشته را بنمائیم.

از اینکه به صحبت های من توجه کردید سپاسگزارم.

ضبط و تایپ: مسافر علیرضا لژیون۱۱
ارسال: مسافر حمید لژیون۷
ویرایش: مسافر حسام(گروه سایت نمایندگی لوئی پاستور)