نظم، انضباط و احترام؛ مسیر واقعی رشد و رهایی انسان

📝 مسافر حسن ✍
سلام دوستان، حسن هستم یک مسافر.
در مورد دستور جلسه «نظم، انضباط و احترام در کنگره» می‌خواهم نظرم را بیان کنم. به‌حق که کنگره ۶۰ تنها جایی است که این موضوع به‌صورت کاملاً کاربردی اجرا می‌شود و به چشم می‌آید. نظم، یکی از اساسی‌ترین و تأثیرگذارترین اهرم‌ها برای درمان اعتیاد است و خدا را شکر که کنگره ۶۰ این اصل را به‌خوبی پیاده کرده است.
اگر به یاد داشته باشیم، این نظم از همان کلاس‌های توجیهی روزهای اول ورود به کنگره کاملاً آشکار می‌شود؛ حتی یک دقیقه تأخیر مساوی است با موکول شدن به هفته بعد. ظاهر آراسته، پیراهن سفید، سکوت در جلسه و آغاز به‌موقع جلسه رأس ساعت ۵ برای منِ تازه‌وارد پیامی روشن داشت؛ این‌که برای تغییر و تبدیل شدن به خود واقعی، نظم و انضباط مهم‌ترین پارامتر است که ارتباط مستقیم با احترام دارد. رهجو با رعایت نظم و انضباط می‌تواند وظایف خود را به‌خوبی انجام دهد و برای ادامه مسیر، انگیزه لازم را کسب کند.
با پیوند نظم و احترام، انگیزه متولد می‌شود. ما برای انجام هر کاری نیاز به شوق و شعف داریم و شادی موتور حرکت ماست؛ این شادی تنها با انجام وظایف به بهترین شکل ممکن به‌وجود می‌آید. ما در کنگره یاد می‌گیریم نظم، انضباط و احترام را در زندگی شخصی خود نیز عملی کنیم و این هدف اصلی ماست.
اگر گاهی معادلات به‌هم می‌خورد، به موقع نمی‌رسم یا موضوعی پیش می‌آید، نباید خودم را سرزنش کنم، بلکه باید عبرت بگیرم، تحلیل کنم و نقص را پیدا کنم. من قدردان جناب مهندس عزیز هستم که با عشق، علمی را که در هیچ دانشگاهی تدریس نمی‌شود، در اختیار ما قرار داده‌اند. ما بچه‌های کنگره خوشبخت‌ترین انسان‌های روی زمین هستیم.
سپاسگزارم که به من فرصت دادید تا نظرم را به اشتراک بگذارم.

📝 مسافر مجتبی ✍

نظم، انضباط و احترام؛ پایه‌های یک زندگی موفق

سلام دوستان، مجتبی هستم یک مسافر.
خیلی خوشحالم که توفیق پیدا کردم تا چند کلامی کوتاه در مورد دستور جلسه این هفته، یعنی «نظم، انضباط و احترام»، در خدمت شما عزیزان باشم.
موضوع نظم و انضباط و احترام در کنگره از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، چراکه لازمه‌ی زندگی هر انسان موفق، رعایت همین اصول است.
به تجربه‌ی شخصی خودم در دوران بیماری اعتیاد با شما صحبت می‌کنم؛ در پنج یا شش سال آخر دوران اعتیاد، تنها چیزی که در زندگی‌ام وجود نداشت، نظم و انضباط بود.
وقتی خانواده‌ام خواب بودند، من بیدار بودم؛ وقتی آن‌ها غذا می‌خوردند، من میلی به غذا نداشتم؛ وقتی آن‌ها بیدار بودند، من خواب بودم. هیچ‌گاه نتوانستم به درستی سرِ کار بروم یا مسئولیت‌هایم را انجام دهم.
اما به لطف خداوند و کنگره ۶۰، تمام این مشکلات که برایم غیرقابل‌حل به نظر می‌رسید، برطرف شد. باورم نمی‌شد در مدت کوتاهی چنین تغییر بزرگی در من ایجاد شود، اما شد؛ و این نتیجه‌ی دقیق و حساب‌شده بودن متد کنگره ۶۰ است.
امیدوارم لطف خدا تا پایان سفر همراهم باشد تا بتوانم با نشاط و استقامت به پایان مسیر برسم.
از همه‌ی زحمت‌کشان کنگره ۶۰ صمیمانه سپاسگزارم. 🙏💚

نویسندگان: مسافر حسن لژیون دهم و
مسافر مجتبی لژیون دهم
ویراستار و تنظیم: مسافر محمد

«مسافران ‌نمابندگی پروین اعتصامی اراک»