بخشیدن، کلید بزرگ تغییر است

فرصتی ارزشمند و مغتنم فراهم شد تا در حضور دیده‌بان فرهیخته و گران‌قدر لژیون سردار بنشینیم؛ کلام ایشان، سرشار از آرامش، ایمان و اندیشه‌های ژرفی‌ است که جان‌ها را به تفکر واداشته و مسیر خدمت را روشن‌تر می‌سازد. این گفت‌وگو، با احترام و محبت، تقدیم نگاه ارزشمند شما

لطفاً به رسم کنگره، خودتان را معرفی کنید.

سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر، آخرین آنتی‌ ایکس مصرفی، تریاک و شیره، ده ماه سفر کردم با راهنمای خوبم، آقای محمدصادق صداقت. مدت رهایی‌۲۱ سال.

چه ارتباطی بین بخشش، عبور از ترس و رسیدن به تعادل وجود دارد؟

می‌توان گفت تنها چیزی که با همه‌چیز در ارتباط است، بخشش است. بخشش با ناامیدی، امید، با هستی و نیستی ارتباط دارد؛ در واقع بخشش، حلقه‌ اتصال هستی به نیستی است. ترس نیز همین‌گونه است؛ برای عبور از آن باید چیزی را هویدا و آشکار کرد و آنچه ترس را آشکار می‌کند، بخشش است. وقتی ترس عریان شود، دیگر ترسناک نیست. انسان‌ها معمولاً بخشش را «کم شدن» می‌دانند؛ بنابراین از آن می‌ترسند، در حالی‌که بخشش، تنها چیزی است که وقتی بخشیده می‌شود، در حقیقت زیاد می‌شود.

آقای مهندس همیشه بر بخشیدن و «انرژی رهایی از تعلقات» تأکید دارند. شما در این مسیر چه تجربه یا برداشت شخصی دارید؟

من هم مانند شما در حال سفر هستم. برای رسیدن به سفر دوم، مسیری را از روز گرفتن گل رهایی از دستان جناب مهندس تا امروز، که شال‌های مختلف کنگره را تجربه کرده‌ام، پیموده‌ام. آدم‌هایی که می‌بخشند، گویی بخشیده می‌شوند؛ زیرا با بخشش، مرحله‌ای تازه از حیات را تجربه می‌کنند. به همین دلیل، جناب مهندس بر بخشیدن تأکید دارد؛ چون می‌داند بزرگ‌ترین کلیدِ تغییر، بخشش است. من نیز در جایگاه‌های مختلف لژیون سردار، این موضوع را به‌ طور عمیق در درون خودم احساس و تجربه کرده‌ام.

به اعضای لژیون سردار، برای دعوت سایر اعضای کنگره ۶۰ به لژیون سردار، چه پیشنهادی دارید؟

پیشنهاد می‌کنم اعضا به‌ صورت واقعی و صادقانه، درباره‌ تأثیر لژیون سردار در کار، زندگی و خانواده‌ خود صحبت کنند. وقتی انسان آگاهانه و هوشیارانه تجربیات خود را در زمینه‌های مختلف بیان کند، می‌تواند کسانی را که با او هم‌ حس هستند جذب نماید و آنان را به لژیون سردار دعوت کند. البته این دعوت باید به‌ دور از هرگونه گدایی باشد؛ زیرا ما در کنگره از هیچ‌کس گدایی نمی‌کنیم.

در سی‌  دی «ایستاده»، صحبت از پایداری و استقامت در مسیر خدمت می‌شود. به نظر شما این پایداری چه نقشی در ماندگاری کنگره و رشد لژیون سردار داشته است؟

کنگره پایدار و مانا بوده، هست و خواهد بود. در ابتدا شاید همچون قطره‌ای یا بذری کوچک بود؛ اما امروز به درختی تنومند تبدیل شده است و هرچه زمان می‌گذرد، شاخه و برگ بیشتری می‌دهد. من فکر می‌کنم «منِ علیرضا» هیچ نقشی در پایداری این سیستم ندارم، مگر آنکه در این ساختار، نقش خودم را پیدا کنم. نکته‌ مهم این است که همه‌چیز در کنگره دارای سازگاری است؛ لژیون سردار نیز از این قاعده مستثنی نیست. باید دوران سازگاری در خدمت، چه برای یک راهنما و چه برای اعضای لژیون سردار، طی شود تا «انجام‌ها به انجام برسد».

در پایان و با توجه به نزدیک شدن جشن گلریزان، اگر پیامی برای اعضای کنگره ۶۰ به‌ ویژه همسفران و مسافران درباره‌ اهمیت لژیون سردار و گلریزان دارید، بفرمایید.

به نظر من بخشش برای هر انسان واجب است. پول بسیار ارزشمند است؛ زیرا انسان‌ها برای به‌ دست آوردنش، زحمت می‌کشند، زمان می‌گذارند و در واقع جان خود را گرو می‌گذارند. گذشتن از آن دشوار است؛ چون اغلب تصور می‌کنیم آینده سخت‌تر از حال و گذشته خواهد بود؛ در حالی‌که؛ انسان‌هایی که می‌بخشند، آینده‌ای آسان‌تر از گذشته و حال دارند. این یک قانون است؛ البته ورود به مسیر بخشش بی‌تدریج ممکن نیست. منِ علیرضا معتقدم باید در جشن گلریزان، به اندازه‌ فهم و توان خود مشارکت کنم؛ زیرا هرچه آگاهانه‌تر در این مسیر گام برداریم، در سال‌های بعد خود را ملزم می‌کنیم با قدرت و عشق بیشتری در این جایگاه حضور داشته باشیم. بسیاری از انسان‌ها در بیرون از کنگره منتظرند تا این چترِ مهربانی بر سرشان گسترده شود و از شرایط بهتری در زندگی برخوردار گردند؛ آنان منتظر ما هستند تا به درک بخشش برسیم و بتوانیم در گسترش این چتر و این حلقه‌ عشق سهیم شویم.

صمیمانه از دیده‌بان محترم لژیون سردار، جناب آقای علیرضا زرکش قدردانی می‌کنیم که با سخنان ارزشمند و راهنمایی‌هایشان چراغی در مسیر خدمت و بخشش برای ما برافروختند. امیدواریم با به‌کارگیری این آموزه‌ها بتوانیم قدمی هرچند کوچک در راه سازندگی و خدمت به کنگره ۶۰ برداریم.

مصاحبه کننده و تایپ: مسافر علی (لژیون هشتم)
طراح سوال و ارسال: مسافر سعید (لژیون دوم)