جلسه هفتم از دوره پنجم سری کارگاههای هماهنگی راهنمایان و خدمتگزاران ویژه همسفران آقا کنگره۶۰ شعبه شیخبهایی، با استادی راهنما همسفر محمد جواد، نگهبانی همسفر رحمان و دبیری همسفر جواد شنبه ۱۲ مهرماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۴۵ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
دستورجلسه جلسه امروز، بخش اول از وادی چهارم با موضوع «انسان» است. وقتی راهنما میشویم، ممکن است تصور کنیم برخی سیدیها تکراری هستند یا دیگر نیازی به آنها نداریم. اما هر بار که دوباره گوش میدهم، میبینم نکات تازهای در آنها نهفته است. گویی تا امروز اصلاً به آن دقت نکرده بودم. حتی مشکلاتی که این روزها در زندگی شخصیام با آن روبهرو هستم، کلید حلشان را در همان سیدیها پیدا میکنم.
این تجربه نشان میدهد آموزشها بسته به جایگاهی که در آن هستیم، معنا و برداشت جدیدی پیدا میکنند.
آقای مهندس میفرمایند: «همهی انسانها در برابر یکدیگر مسئولاند.» در کنگره هم رهجو در برابر راهنما مسئول است، و هم راهنما در برابر رهجو. منِ راهنما باید حریم رهجوی خود را حفظ کنم، اطلاعات او را در اختیار دیگران نگذارم، اجازه قضاوت ندهم و از غیبت کردن درمورد او خودداری کنم. همانطور که رهجو باید فرمانبردار باشد، من هم موظفم وظیفهام را درست انجام دهم.
یاد خودم میافتم در سال ۹۹، زمانی که بهشدت نیاز به یک راهنما داشتم تا فقط به من بگوید «تو میتونی»، اما هیچکس نبود. آن روزها با خودم عهد کردم که اگر روزی راهنما شدم، وظایف خود را نسبت به رهجویانم بهطور کامل انجام دهم، و همین تعهد باعث گشایش در زندگیام شد.
خدمت کردن در کنگره، شال گرفتن یا راهنما بودن، به معنای برتری نیست. بلکه مسئولیتی است بزرگ. باید وقت بگذارم، شاید از کارم یا درآمدم کم شود، اما در عوض رشد درونی و آرامش بیشتری بهدست میآورم.
آقای امین میفرمایند: گاهی زمان، انرژی و ارادهمان کم میشود، چون در مسیر درست مصرفش نکردهایم. اما وقتی خدمت با نیت درست انجام شود، همان انرژی چند برابر بازمیگردد.
رابطهی ما با خداوند، رابطهی معامله نیست. خداوند نیازی به ما یا دارایی ما ندارد؛ او خالق جهان است و تنها چیزی که از ما میخواهد، تسلیم و تلاش صادقانه است. تسلیم به معنای تنبلی نیست، بلکه یعنی کار خود را انجام دهیم و نتیجه را به او بسپاریم.
خداوند غول چراغ جادو نیست که بدون زحمت، خواستههایمان را برآورده کند. او برای هر چیز حساب و قانون دارد. هیچچیز در این دنیا مجانی و بیتلاش به دست نمیآید. رشد معنوی، کنترل نفس، رهایی از عادات ناپسند، یا حتی نظم و انضباط، همگی نیازمند زمان، تمرین و تلاش پایدار دارند.
اگر امروز سالم هستیم، خانواده داریم و فرصت آموزش و خدمت پیدا کردهایم، یعنی پاداش بسیاری از اعمالمان را دریافت کردهایم.
باید شکرگزار باشیم و در هر جایگاهی که هستیم چه راهنما، چه رهجو، چه خدمتگزار و غیره با عشق، نظم و مسئولیت ادامه دهیم.
تایپ و ویرایش: همسفر هادی (لژیون یکم)
عکس: همسفر ابوالفضل (لژیون ششم)
تنظیم و ارسال: همسفر سهیل (لژیون یکم)
نمایندگی شیخ بهائی، همسفران آقا
- تعداد بازدید از این مطلب :
32