با عشق حرکت کن، نه با اجبار

جلسه‌‌‌ی سوم از دوره‌ی ششم کارگاه‌های آموزشی عمومی نمایندگی پردیس با استادی پهلوان محترم مسافر ناصر، نگهبانی مسافر فرشید و دبیری مسافر میلاد  با دستور جلسه‌ی «نظم، انضباط و احترام در کنگره60» شنبه 12 مهر ‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز بکار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر می‌کنم که امروز توفیق حضور در یکی دیگر از شعب کنگره ۶۰ را دارم. از روزی که حال و هوای کنگره ۶۰ را درک کردم، همیشه شعب آن را همچون جزایری بهشتی دانسته‌ام. بسیار خدا را شاکرم که امروز اینجا هستم، آموزش می‌گیرم و می‌توانم ان‌شاءالله خدمت کنم. امیدوارم جلسه پرباری داشته باشیم، دستور جلسه امروز «نظم، انضباط و احترام» است.
بعضی وقت‌ها در زندگی چیزهایی می‌شنویم و به‌راحتی از کنارشان رد می‌شویم، اما گاهی هم چیزی را می‌شنویم، می‌پذیریم و درک می‌کنیم. امروز در دفتر مرزبانی صحبتی با دوستان داشتم درباره نعمت‌هایی که خداوند به انسان عطا می‌کند. اگر فقط بشنویم و درک نکنیم، آن نعمت‌ها مانند چیزهای نسیه می‌شوند مثل ماشین یا خانه‌ای که سندش هنوز به نام ما نیست. اما وقتی درکشان می‌کنیم، دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند آن نعمت‌ها را از ما بگیرد، زیرا با درکمان حرکت می‌کنیم، نه صرفاً با شنیدن.
کنگره ۶۰ تشکیلاتی است مردمی و انسان‌دوستانه که برای خدمت به بشریت پایه‌گذاری شده است. برای حفظ این نعمت بزرگ، باید زینت و زیبایی آن را نیز حفظ کنیم؛ و این تنها با نظم و انضباط میسر است.
فرض کنید گلی زیبا در گلدان خانه دارید؛ اگر هر بار از کنارش رد شوید و شاخه‌ای از آن را بشکنید، دیگر چیزی جز یک چوب خشک باقی نمی‌ماند. رفتار ما نیز همین‌گونه است. برای دوام و زیبایی محیط کنگره باید نظم، انضباط و احترام را رعایت کنیم؛ زیرا هرچه محیط منظم‌تر باشد، قوی‌تر و پایدارتر می‌ماند.
احترام گذاشتن به قوانین و افرادی که برای این سیستم زحمت می‌کشند  از جناب مهندس دژاکام تا دیده‌بانان، ایجنت‌ها، مرزبانان و راهنماها؛ در حقیقت احترام به خود ماست. حفظ نظم و انضباط نه‌تنها برای امروز، بلکه برای نسل‌های بعدی، برای محله، شهر و کشورمان ضروری است.اگر این اصول در جامعه ما نهادینه شود، ما نیز در مسیر خدمت به بشریت گامی بزرگ برداشته‌ایم.

فرصت کوتاه است، اما چون نزدیک گلریزان است دوست دارم چند دقیقه‌ای هم درباره لژیون سردار صحبت کنم. من سه سال در لژیون سردار سفر کردم و سفرم به پایان رسیده است. اوایل ورودم بسیار سخت بود، اما به‌مرور و با عشق و علاقه پیش رفتم.
به‌نظر من، لژیون سردار یکی از بزرگ‌ترین تحولات درونی انسان را رقم می‌زند؛ البته برای کسانی که با آگاهی و عشق وارد آن می‌شوند، نه از روی اجبار یا منیت. آقای مهندس می‌فرمایند: «ما نمی‌توانیم کاری کنیم که کنگره ۶۰ را بزرگ‌تر یا قوی‌تر کنیم، زیرا این حرکت از بالا حمایت می‌شود.» در واقع، هرکس دانا و هوشیار باشد، خودش را با این جریان الهی همراه می‌کند.
در قرآن آمده است:
تمام آنچه در زمین است برای انسان آفریده شد و انسان برای خدا آفریده شد.
اگر کمی در این آیه تأمل کنیم، درمی‌یابیم چه جایگاهی برای انسان در نظر گرفته شده است. اما ما اغلب به‌جای خالق، به مخلوق توجه می‌کنیم و دنبال نعمت‌ها می‌رویم، نه نعیم را.
لژیون سردار فرصتی است برای تجربه بخشش و گذشت. آقای مهندس می‌فرمایند: «در این مسیر، مادیات پنجاه درصد ماجراست.» اما مهم‌تر از آن، نیروی درونی است که از دل این بخشش آزاد می‌شود. هرکس به اندازه خودش می‌تواند قدمی بردارد شاید کسی با یک میلیون تومان و دیگری با ده میلیارد — اما ارزش هر عمل به نیت و درک آن بستگی دارد.
خداوند گنجینه‌هایی در درون ما قرار داده است و با خرج‌کردن از وجودمان، درهای این گنج‌ها گشوده می‌شود.
هرچه در جهان بیرون می‌بینیم، از درون انسان سرچشمه گرفته است:
دوربین، انعکاس چشم انسان است؛ هواپیما، بازتاب میل پرواز در وجود ماست؛
فیلم، تجلی رؤیای انسان است. پس اگر به درون خودمان نرویم، گویی از اصل خلقت خود غافل شده‌ایم. گاهی یک حرکت کوچک یا یک خدمت مالی، کلید گشودن دریچه‌های بزرگ درون ماست.
قدرت دانایی، عقل و عشق می‌تواند تمام دروازه‌های درونی انسان را بگشاید. من هنوز در مسیر یادگیری‌ام، اما ایمان دارم که راه درست همین است.
بزرگ، کار کوچک نمی‌کند، خدای بزرگ نیز کوچک نمی‌آفریند؛ انسان را بزرگ آفریده و شایسته حرکت در مسیر بزرگی. پس بیاییم هرکدام کلنگی بزنیم و بنایی از درون خودمان بسازیم.از اینکه با حوصله به سخنانم گوش دادید، صمیمانه سپاسگزارم.

در ادامه رهایی مسافر علی از لژیون دوم:

سایت نمایندگی پردیس