اصل مهم در بنای هر انجمن و سازمانی نظم و انضباط آن سازمان است و در کنار آن احترام اشخاص به یک‌دیگر سبب پا برجا ماندن آن می‌شود. برای ادامه‌دار شدن روند کار باید در نظر داشته باشیم که هر شخص در هر جایگاهی که قرار دارد مسئول رفتار خود است. اگر من آرزو نظم و انضباط را رعایت نکنم و ساعت رفت‌وآمد و مسئولیتم را نادیده بگیرم، نمی‌توانم انتظار احترام از افرادی که با من همکاری می‌کنند را داشته باشم. در یک سازمان افراد مانند حلقه‌های آفرینش به یک‌دیگر وابسته هستند و با همکاری و مشارکت می‌توانند در پیشبرد اهداف سازمانی و جایگاه فردی قدم بردارند.
در کنگره۶۰ اولین اصل بقا، نظم، انضباط و احترام است و اگر من حضور به‌موقع در کارگاه آموزشی، لژیون و پارک نداشته باشم، سی‌دی‌ها را ننویسم، بهانه‌جویی کنم و مباحث آموزشی را نادیده بگیرم، مسلماً این رفتار من سبب دور شدن خودم از آموزش‌ها و خراب شدن حالم می‌شود. من نمی‌توانم انتظار داشته باشم وقتی سر لژیون هستم راهنما احترامی که به رهجوی فرمان‌بردار می‌گذارد را به من هم بگذارد، (البته آموزش راهنما برای همه رهجوها چه فرمان‌بردار و چه نافرمان یکی است) یا بتوانم خدمتی در شعبه دریافت کنم.
اگر نتوانم به جایگاه‌ها و فرمان‌ها احترام بگذارم راه را به خطا طی می‌کنم و این بیراهه رفتن باعث می‌شود نیروهای مخرب، بیشتر و بهتر کار کنند و من به حاشیه بروم. حتی اگر راهنما، ایجنت و مرزبانان از لحاظ سنی از من کوچک‌تر باشند، باز هم این وظیفه من است که به آن‌ها و پایگاه‌شان احترام بگذارم. خطا کردن جزء جدا نشدنی از انسان است، حتی اگر خطایی از آن‌ها سر بزند؛ باید بدانم که آن‌ها نیز در این جایگاه در حال آموزش دیدن هستند.
من در کنگره۶۰ یاد گرفتم که باید بزرگ‌تر از بهانه‌هایم باشم تا راه آموزش برای من هموار شود و اگر نظم و قوانین را اجرایی نکنم آشفتگی ذهنی که برایم به‌وجود می‌آید باعث مختل شدن کارهایم در زندگی روزمره می‌شود.
نویسنده: همسفر آرزو نگهبان لژیون سردار
ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سونا (لژیون شانزدهم) دبیر سایت
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهره نگهبان سایت
همسفران نمایندگی کاسپین قزوین
- تعداد بازدید از این مطلب :
189