ایستادن در نگاه اول شاید یک واژه ساده باشد؛ اما در آموزشهای کنگره۶۰ معنایی عمیق و بنیادین دارد. انسان وقتی میخواهد از تاریکی به روشنایی حرکت کند، ابتدا باید تصمیم بگیرد که بایستد؛ یعنی دیگر نخواهد همان راه گذشته را ادامه دهد. این ایستادن نقطه شروع یک تغییر واقعی است. کسیکه میایستد، در واقع میگوید: من دیگر نمیخواهم در باتلاق گذشته فرو بروم، میخواهم زندگی تازهای بسازم. آقای مهندس در این سیدی توضیح میدهند که ایستادن فقط ترک مواد یا ترک ضدارزشها نیست؛ بلکه یک موضعگیری درونی و قلبی است؛ یعنی درون ما باید بگوید من دیگر تسلیم نیروهای منفی نمیشوم. ممکن است بارها زمین بخوریم؛ اما مهم این است که دوباره بایستیم. ایستادن یعنی پایداری، تحمل سختیها و ادامه دادن راه، حتی وقتی همه چیز علیه ما است.
این ایستادن همان نقطهای است که ما را از حالت قربانی بودن خارج میکند. کسیکه نمیایستد، همیشه دیگران را مقصر میداند، شرایط را مقصر میداند و هیچ وقت خودش را نمیبیند؛ اما وقتی بایستی؛ یعنی مسئولیت خودت را پذیرفتهای؛ یعنی قبول کردهای که تغییر از درون خودت شروع میشود، نه از بیرون و دیگر انتظاری از دیگران ندارید. در کنگره۶۰ یاد میگیریم که ایستادن بدون آموزش، تجربه و تفکر ماندگار نیست. برای همین است که شرکت در لژیون، گوش دادن به سیدیها، نوشتن و عمل کردن ضروری است. اینها ابزارهایی هستند که کمک میکنند ایستادن ما واقعی شود و به حرکت تبدیل گردد. ایستاده بودن، یعنی حتی در طوفانها هم سقوط نکنیم؛ یعنی اگر مشکل مالی، خانوادگی یا جسمی سر راهمان قرار گرفت، از مسیر درمان و رهایی برنگردیم. ایستاده بودن یعنی امید داشتن، حتی وقتی اوضاع ناامیدکننده است.
استاد میگوید: ایستادن مانند ریشه یک درخت است؛ وقتی ریشه محکم باشد، بادهای شدید هم نمیتوانند آن را از جا بکنند. ما باید ریشههای خود را با آموزش و خدمت محکم کنیم تا بتوانیم در برابر وسوسهها و افکار منفی مقاومت کنیم. ایستادن فقط برای سفر اول نیست. در سفر دوم هم ما نیاز داریم ایستاده بمانیم؛ چون دشمن درونی ما یعنی نفس اماره همیشه بیدار است؛ اگر ما غافل شویم، دوباره ممکن است به تاریکی برگردیم؛ پس ایستادن یعنی هوشیاری دائمی در برابر مسائلی که در زندگی برای ما پیش میآید. در نهایت، ایستادن مقدمه حرکت است. ما نمیتوانیم تا ابد فقط بایستیم. بعد از ایستادن باید قدم برداریم، راه برویم و بهسوی هدف حرکت کنیم. هدف ما تعادل، آرامش و رسیدن به نقطهای است که بتوانیم به دیگران هم کمک کنیم. ایستاده بودن، یعنی جنگجوی درون خود را بیدار کنیم و تسلیم تاریکیها نشویم؛ یعنی حتی اگر صد بار زمین بخوریم، صدویکمین بار بلند شویم. این پیام اصلی سیدی ایستاده است: هرگز تسلیم نشو، بایست، حرکت کن و به رهایی برس.
منبع: سیدی ایستاده
نویسنده: همسفر فریده رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم)
َرابط خبری: همسفر سحر رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرری
- تعداد بازدید از این مطلب :
57