از تاریکی به سوی نور؛ سفر میان جسم و روح

شخص مصرف‌کننده مواد؛ وقتی گرفتار اعتیاد می‌شود، در شهر وجودی خویش؛ یعنی در جسم خود با آشوب‌ها و ناملایمات بسیاری درگیر است؛ آشوب‌هایی که به چشم ظاهر چندان دیده نمی‌شوند؛ اما در درون او، نابودی و ویرانی گسترده‌ای شکل می‌گیرد و افکار و اندیشه‌هایی پوچ و بی‌ثمر بر ذهنش حاکم می‌شود. می‌توان گفت: تخریب در صور پنهان و باطن فرد، بسیار بیشتر از صور آشکار و ظاهر است؛ به‌ گونه‌ای که به‌ سادگی قابل مشاهده نیست. حس‌های او بسته می‌شود و در این نبرد درونی، حالات روحی و روانی او با جسم و فیزیک در تضاد و کشمکش قرار می‌گیرد.

در این سی‌ دی، جسم مصرف‌کننده به صحرای سوزان تشبیه شده است. آری، درست است؛ زمانی که انسان نتواند افکار، اندیشه و حتی جسم خود را تحت کنترل و تمرکز خویش درآورد، چیزی کمتر از صحرای سوزان و گندزاری متعفن نخواهد داشت. شخص مصرف‌کننده باید بتواند نیروهای خفته درون خود را بیدار کند و به غرش رعد درونی خویش پاسخ دهد. انسان‌هایی که از دام اعتیاد رهایی یافته‌اند؛ وقتی به گذشته خود می‌نگرند، متوجه کمک حق می‌شوند. آری، ندای درون در قالب یک فکر، صدای وجدان یا حتی در یک دوست بیرونی، راه نجات را بر آنان آشکار کرده و گفته است: از همین‌جا باید تغییر را آغاز کنی؛ دیگر بس است!

جسمی که سال‌ها دچار تخریب در صور پنهان و آشکار بوده، چگونه می‌تواند پذیرای تغییر باشد؟ اما باید شروع کرد؛ باید به ندای درون گوش سپرد. اگر بتوانیم افکارمان را کنترل کنیم و خواستار رهایی باشیم، در این لحظه دست‌های الهی در جهت نور و خیر به کمک ما می‌آیند و چراغ راه‌مان می‌شوند. در صحرای سوزان و گندزار وجود ما، القای الهی همچون باران یا سیلابی است که این صحرا را می‌شوید و جانی دوباره می‌بخشد؛ نوری درخشان و تابان که رهایی‌بخش جسم ماست، بر ما می‌تابد.

وقتی پشت به تاریکی کرده و رو به سوی نور حرکت کنیم و دست‌های الهی را همچون ریسمانی محکم بفشاریم، نیروهای الهی به یاری ما می‌شتابند. البته من باید توانایی کنترل این نیروها را داشته باشم و در سختی‌ها و ناملایمات روزگار، صبر و شکیبایی را پیشه کنم؛ زیرا آرامش جاویدان در دل همین صبرها و تحمل‌ها نهفته است. در همین مسیر است که انسان پخته می‌شود و به آرامشی درونی، به‌ دور از دغدغه‌ها، دست می‌یابد.

این سفر؛ سفری میان جسم و روح انسان است؛ سفری که با گذر از سختی‌ها می‌توان به موفقیت و سرانجام نیک رسید. اما باید به یاد داشت که پایان هر نقطه، سرآغاز خطی تازه است. ممکن است در ساحل آرام زندگی، ناگهان با سیلابی سهمگین روبه‌رو شویم که ما را تا مرز نابودی ببرد؛ یا شاید همین سختی‌ها زمینه‌ساز رشد، تکاپو و پویایی ما شوند. اینکه از دل سختی‌ها عبور کنیم یا در آن شکست بخوریم، بستگی به خود ما دارد؛ آیا توان تحمل غم‌ها و رنج‌ها را داریم یا نه؟ آیا می‌توانیم مقاومت کنیم یا تسلیم شده و می‌بازیم؟

منبع: سی دی نبرد درون
نویسنده: همسفر جمیله رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر جمیله رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر‌‌ فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد