تجربه‌ای از خدمت و شناخت اعتیاد

                                    به نام قدرت مطلق الله

چهاردهمین جلسه از دور چهل و دوم کارگاه ‌های آموزشی ویژه مسافران کنگره 60 ، نمایندگی ایمان با استادی مسافرامیر رضا، نگهبانی مسافر مهران و دبیری مسافر فرهاد با دستور جلسه" سیستم ایکس و صورت مسئله اعتیاد "  در روز چهارشنبه 9 مهر ماه سال 1404 ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا لازم می‌دانم از ایجنت محترم و همچنین از آقای مصطفی عزیز، راهنمای سیگارم، بابت زحمات و حمایت‌هایشان صمیمانه قدردانی کنم. از روز نخست ورودم به کنگره ۶۰، همیشه آرزو داشتم که بتوانم جایگاه‌های خدمتی را تجربه کنم و امروز لطف خداوند شامل حال من شد و این فرصت ارزشمند برایم فراهم گردید.
اگر بخواهم برداشت شخصی خود را از دستور جلسه بیان کنم، باید بگویم: اعتیاد برای من همیشه به‌سان یک غول مهارنشدنی بود. من هیچ‌وقت علاقه‌ای به درگیر شدن با آن نداشتم، چون آثار ویرانگرش را در خانواده و اطرافیانم دیده بودم. پدرم برای من درس عبرت بود، اما متأسفانه حس منیت و ندانم‌کاری اجازه نداد واقعیت را بپذیرم. با خود می‌گفتم: «من بلدم؛ اگر هم مصرف کنم، فقط ماهی یک بار خواهد بود و هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.» غافل از اینکه همین تفکر اشتباه، مرا به جایی رساند که سیستم بدنم به‌طور کامل از کار افتاد.

در آن دوران، پدر و مادرم حتی نمی‌دانستند که من مصرف‌کننده هستم. روزی رسید که خسته و درمانده شدم و حتی به فکر خودکشی افتادم. افسردگی شدیدم نه به دلیل شرایط زندگی، بلکه به دلیل مصرف مواد بود. کار به جایی رسیده بود که نمی‌توانستم از خانه بیرون بیایم یا حتی با کسی سلام کنم.
خدا را شکر می‌کنم که به لطف آقای مهندس، با کنگره ۶۰ آشنا شدم. سفر خود را آغاز کردم، به صحبت‌های راهنمایم گوش دادم و توانستم با طی کردن ۱۲ ماه سفر، به رهایی برسم. اکنون بیش از پنج ماه است که در رهایی به سر می‌برم.
یکی از برداشت‌های مهم من این است که در بیرون می‌گویند: «معتاد اراده و غیرت ندارد.» درحالی‌که تجربه من نشان می‌دهد بسیاری از مصرف‌کنندگان ذات و چهره‌ای خوب داشته‌اند، حتی ورزشکار بوده‌اند؛ اما ناآگاهی و نداشتن شناخت صحیح آن‌ها را به ورطه اعتیاد کشانده است.
امروز خداوند را شاکرم که بدنم دوباره توانسته است مواد طبیعی خود را تولید کند و دیگر نیازی به مواد بیرونی ندارم. چندی پیش در موقعیتی قرار گرفتم که اطرافیانم مشغول مصرف بودند؛ اما خدا را شکر، هیچ وسوسه‌ای سراغم نیامد. این تجربه برای من نعمتی بزرگ است و امیدوارم بتوانم قدر آن را بدانم و از آن در مسیر درست استفاده کنم.
در پایان یک بار دیگر از راهنمای عزیزم و تمام خدمتگزاران کنگره ۶۰ تشکر می‌کنم و امیدوارم همگی در مسیر آموزش و خدمت ثابت‌قدم باشیم.
با احترام

تایپ: مسافر حسن
تنظیم : مسافر احمد