پنجمین جلسه از دوره چهارم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی سنایی نیشابور در روزهای سه شنبه با استادی: مسافر حسین، نگهبانی: مسافر امیر و دبیری: مسافر امید، با دستور جلسه «صورت مسئله اعتیاد» مورخ ۱۴۰۴/۰۷/08 رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، حسین هستم، یک مسافر. از ایجنت محترم، گروه مرزبانی، نگهبان، و دبیر عزیز سپاسگزارم که اداره جلسه را به بنده واگذار کردند تا فرصتی برای خدمت و آموزش داشته باشم.
دستور جلسه امروز درباره "صورت مسئله اعتیاد" است. خداوند بدن انسان را با بالاترین درجه از هوشمندی آفریده است. تمام مواد شبه‌افیونی مورد نیاز بدن، به‌طور طبیعی درون آن تولید می‌شود. اما متأسفانه، با اولین مصرف مواد مخدر—حتی یک دود—ما به این سیستم طبیعی آسیب وارد کردیم و آن را از تعادل خارج نمودیم.
هیچ‌کس یک‌شبه مصرف‌کننده نشد. ما طی یک مسیر تدریجی وارد دنیای اعتیاد شدیم، و همین مسیر باعث بروز بی‌نظمی، بی‌حوصلگی، و مشکلات جسمی و روانی در ما شد. افراد زیادی پیش از ورود به کنگره 60، مسیرهای مختلفی را امتحان کردند اما به نتیجه‌ای نرسیدند، تا اینکه جناب مهندس دژاکام با سختی و تلاش، صورت مسئله اعتیاد را کشف کردند که یکی از بزرگترین دستاوردهای کنگره است. کشفی که باعث شد نظمی دوباره به زندگی ما بازگردد.
وقتی به رهایی می‌رسیم، تازه متوجه می‌شویم که چه تخریب‌هایی را در حق خود و دیگران رقم زده‌ایم. ما باید پله‌ها را یکی‌یکی و با صبر طی کنیم تا به حال خوش برسیم؛ و در این مسیر، به تعادل در جسم، روان، و جهان‌بینی دست یابیم. افراد زیادی در مسیر اعتیاد، دچار نابودی شدند—چه از طریق خودکشی، چه طلاق، و چه از دست دادن عزیزانشان. اما وقتی به حال خوش می‌رسیم، باید به یاد داشته باشیم که انتظار نداشته باشیم دیگران برای ما کاری بکنند؛ بلکه هرکسی باید در جایگاه خودش، نهایت تلاش را انجام دهد—چه مرزبان، چه نگهبان نظم، و چه خدمت‌گزاران دیگر.
بسیاری خواستند برای کمک، مستقیم به خدمت مهندس بروند، اما ایشان فرمودند: کمک باید از بین اعضای کنگره صورت بگیرد. این یعنی ایشان روی تک‌تک ما حساب کرده‌اند. تنها سیستمی که ما را به حال خوش واقعی می‌رساند، سیستم کنگره 60 است. همه ما تلاش می‌کنیم که آینده‌ای روشن برای فرزندان‌مان بسازیم. وقتی به این حال خوش رسیدیم، لازم است از لژیون سردار حمایت کنیم. این حمایت از سبد شروع می‌شود. مبلغ اهمیتی ندارد؛ مهم نیت قلبی ماست. هر کسی به اندازه وسع و دلش کمک کند تا چرخه بقا ادامه پیدا کند.
باید بدانیم عزیزانی که در حال خدمت‌اند، وقت، انرژی، و زندگی‌شان را گذاشته‌اند تا ما به حال خوش برسیم. پس ما نباید بی‌تفاوت و بی‌تحرک باشیم. کمکی که می‌کنیم، باید با حس و شعور باشد، نه صرفاً از روی شور و هیجان. آن‌گاه است که می‌توانیم به خانواده، فرزندان، و جامعه خود نیز خدمت کنیم. ما، مسافران آقا، هر طور شده راهی پیدا کرده‌ایم و آمده‌ایم؛ اما مسافران خانم چه کنند؟ بیایید شرایطی فراهم کنیم تا آن‌ها هم این مکان امن را بهتر بشناسند و درک کنند.
سعی کنیم خدمت‌گزار واقعی باشیم و با حضور گرم‌مان از لژیون سردار حمایت کنیم. کاری کنیم که از دل این شعبه، ادامه‌دهندگان راه مهندس رشد کنند. بیایید راه و رسمی را که مهندس دژاکام بنیان‌گذاری کرده‌اند، ادامه دهیم تا تک‌تک ما به رهایی برسیم. سپاسگزارم از سکوت زیبا و توجه‌تان به صحبت‌هایم.
عکس و تایپ مسافر بهروز
ویراستاری مسافر حمزه
- تعداد بازدید از این مطلب :
110