مسافر در کنگره 60

عنوان مقاله: مسافر در کنگره 60

به نام قدرت مطلق الله سلام دوستان محمدرضا هستم مسافر.
وقتی یک مسافر پا به کنگره ۶۰ می‌گذارد، چیزی بیش از مکان درمان را تجربه می‌کند؛ اینجا از همان لحظه ورود او را نه به چشم یک مصرف‌کننده بلکه به چشم انسانی که در مسیر بازگشت به خویشتن است در آغوش می‌گیرند، گرمای نگاه همسفران و مهربانی خدمتگزاران، نخستین جرقه امید را در دل او روشن می‌کند. جناب مهندس دژاکام با نگاهی تازه به انسان، ابتدا صورت‌مسئله اعتیاد را بازنویسی کرد؛ ایشان اعتقاد دارد که برای درمان باید انسان را دوباره تعریف کرد، موجودی متشکل از جسم، روان و جهان‌بینی. مواد مخدر تنها به جسم آسیب نزده بلکه زخم‌های عمیقی بر روان و افکار انسان گذاشته و مسیر زندگی وی را دگرگون نموده است. در کنگره ۶۰ سفر درمان، سفر درونی است که با آموزش‌، آرام‌آرام جسم را به تعادل می‌رساند، روان را تسکین می‌دهد و جهان‌بینی را روشن می‌کند؛ در این مسیر مسافر درمی‌یابد که نه‌تنها مصرف مواد بلکه خلق‌وخوی تند، افکار ناپاک، کلام و گفتار نادرست نیز می‌تواند به سیستم جسم و روان آسیب بزند. آموزش‌های مهندس بر قوانین طبیعت و هستی استوار است، قوانینی که به انسان یادآوری می‌کند برای رسیدن به آرامش، باید در اندیشه، رفتار و کردار همسو با این قوانین حرکت کند. همین نگاه است که رهایی را از یک ترک ساده مواد به یک تحول انسانی و اخلاقی بدل می‌کند. مسافر در پناه این عشق و دانش قدم‌به‌قدم فاصله‌اش را از تاریکی‌ها بیشتر می‌کند و به نقطه رهایی می‌رسد، جایی که نه‌تنها جسمش از بند مواد آزاد می‌شود، بلکه روان و اندیشه‌اش هم به آرامش می‌رسد. وقتی یک مسافر سفر اولی وارد کنگره ۶۰ می‌شود، با عشق و محبت روبه‌رو می‌شود، اینجا کسی با نگاه قضاوت و ترحم به او نگاه نمی‌کند؛ بلکه با آغوش باز، با لبخند و دست‌های گرم به او خوش‌آمد گفته می‌شود. در هر قدم، امید در دل مسافر روشن‌تر می‌شود امیدی که شاید سال‌ها زیر خاکستر خستگی و شکست پنهان مانده بود. مهندس با طرحی که ارائه داده، تنها به درمان جسم فکر نکرده است بلکه انسان را دوباره تعریف کرده است. در نگاه او، هدف از خلقت انسان صرفاً زیستن و گذران روزمره نیست، بلکه رسیدن به آرامش، دانایی و شکوفایی است. اعتیاد، با همهٔ چهرهٔ تیره‌اش، بخشی از مسیر سقوط انسان است که جسم و روان را به تاریکی می‌برد، اما پایان راه نیست، می‌توان با شناخت و آموزش، از آن عبور کرد و دوباره به روشنایی برگشت. یکی از بهترین حس‌ها در کنگره ۶۰ این است که فرد با تمام وجود نتیجه‌ی دوری از افکار منفی، سخنان ناپاک و رفتارهای نادرست را احساس می‌کند و حال و احوالش خوب و خوش‌تر می‌گردد و می‌فهمد انسان فقط یک بدن نیست؛ افکار و احساسات او روی هورمون‌ها، اعصاب و حتی ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند؛ بنابراین، پاک شدن از مواد کافی نیست، باید اندیشه، کلام و کردار نیز پالایش شوند تا جسم و روان باهم به آرامش برسند. مسافر یاد می‌گیرد چگونه دوباره با خودش، خانواده‌اش و جامعه آشتی کند. او می‌فهمد که هر قدم کوچک در اصلاح افکار و رفتار، به همان اندازه مهم است که کاهش تدریجی مصرف مواد اهمیت دارد. به‌مرور، جسم شروع به ترمیم می‌کند، روان آرام می‌گیرد و امید به فردایی بهتر در دلش ریشه می‌دواند؛ اما رهایی در سفر اول، پایان راه نیست. برخلاف بسیاری از گروه‌ها و مراکز درمانی که وقتی مصرف قطع می‌شود، پرونده را بسته‌شده می‌دانند، در کنگره ۶۰ رهایی تازه آغاز راه است. مسافر پس از پایان سفر اول، حالا بدنی دارد که از بند مواد آزادشده، اما روح و روانش هنوز تشنهٔ آرامش و دانایی است. اینجاست که سفر دوم معنا پیدا می‌کند؛ سفری برای ساختن دوبارهٔ شخصیت، برای رسیدن به آرامش درونی، اصلاح افکار، گفتار و رفتار. اگر سفر اول رهایی جسم بود، سفر دوم رهایی روح و اندیشه است. مسافر در کنگره ۶۰ می‌آموزد که پایان هر نقطه، سرآغاز خط دیگری است. رهایی نه یک ایستگاهِ آخر، بلکه دری به مسیرهای تازه است. او درمی‌یابد که انسان موجودی است که تا زنده است، به آموزش نیاز دارد؛ زیرا جهل، ریشهٔ بسیاری از رنج‌ها و لغزش‌هاست. با گذر زمان و استمرار در آموزش‌ها، حس‌های درونیِ او آرام‌آرام بیدار می‌شوند. حسِ دریافت حقیقت، حسِ شکرگزاری، حسِ عشق به زندگی… و این حس‌های زنده شده، چراغ راهش در سفرهای بعدی می‌شوند. کم‌کم، مسافر درمی‌یابد که هدف از خلقت، تنها زیستن و گذران روزمره نبوده؛ او باید در مسیر رشد و تکامل حرکت کند. در نگاه کنگره ۶۰، سفر انسان در این دنیا بخشی از یک مسیر بزرگ‌تر است؛ سفری که در حلقه‌های آفرینش ادامه می‌یابد و هر مرحله فرصتی برای آموختن، تجربه کردن و نزدیک‌تر شدن به حقیقت است؛ اما نکته‌ای که حائز اهمیت، روش درمان در کنگره ۶۰ می‌باشد که با کشف روش دی اس تی توسط مهندس دژاکام به جهانیان معرفی شد. درمان در کنگره ۶۰ با روش دی اس تی حداقل ده ماه طول می‌کشد و شامل آموزشی که در جلسات عمومی و گروهای بیست‌نفره موسوم به لژیون صورت می‌پذیرد و در هفته سه روز در شعبات برگزار می‌شود، ‌و این آموزش‌ها در منزل با گوش دادن و نوشتن سی دی هایی که توسط شخص جناب مهندس از طریق صوت به‌آسانی در دسترس مسافران وهمسفران قرار می‌گیرد و هم‌زمان با تدریس معلم جهان‌بینی استاد امین دژاکام تکمیل می‌شود‌. واین روش الگویی برای سایر انسان‌ها در سراسر جهان است، افرادی که از اضافه‌وزن در رنج به سر میبرند نیز می‌توانند با استفاده از علم کنگره 60، در لژیون‌های تغذیه سالم سفر کرده و به‌راحتی به وزن ایده آل برسند. ‌ مهم‌تر از همه، این نگاه می‌تواند سرمنشأ امید و درمان برای بسیاری از بیماری‌ها و آسیب‌های روانی باشد؛ نقطه‌ای که هنوز درصد کمی از آن کشف‌شده و می‌تواند راه برای بیمارانی که تا امروز دچار بیماری‌های درمان‌ناپذیر بوده‌اند، به لطف جناب مهندس دژاکام هموار گردیده است. درست همانند اعتیاد که با درک صورت‌مسئله و آموزش درست درمان شد، می‌توان امید داشت که سایر دردهای جسمی و روانی نیز با این دیدگاه به مسیر درمان برسند. نکته پایانی داروی درمان است که مهم‌ترین بخش در درمان فیزیولوژی می‌باشد. مسافر از همان ابتدا پس از گذراندن چند روز با داروی شفابخش OT که به‌صورت پله‌ای به روش DST با ضریب 8/0 طی دوره ده‌ماهه کاهش میابد و در پایان دوره، مسافر به رهایی می‌رسد و به کمک همین دارو و تغییر در جهان‌بینی، مسافر درمان می‌شود و در سفر دوم به تعادل خواهد رسید.
ممنون از اینکه وقت گذاشتید.
به قلم: مسافر محمدرضا از لژیون یکم با راهنمایی مسافر محمد شعبه بیهقی سبزوار
تنظیم: سایت بیهقی سبزوار