مشارکت مکتوب

سلام دوستان احمد هستم مسافر
اولین دستور جلسه نیمه دوم سال، صورت مسئله اعتیاد می‌باشد. به عنوان دستور جلسه نخست همه چیز را مشخص می‌کند و به همه سوال ها پاسخ می‌دهد. قبل از اینکه با کنگره آشنا شوم فکر می‌کردم کسی که وارد اعتیاد شود دیگر کار برای او تمام است و باید اعتیادش را با خود به جهان دیگر هم ببرد. چون ندیده بودم کسی دوباره حالش خوب شود.

اما خودم که درگیر اعتیاد شدم چند باری بصورت سقوط آزاد ترک کردم و سوال‌هایی زیادی داشتم که چرا حالم خوب نمی‌شود و دائم فکر می‌کردم باید مصرف کنم تا خوب شوم و نمی‌دانستم که در جسم و فکرم چه اتفاقاتی افتاده است. خدارو شکر که با کنگره ۶۰ آشنا شدم و جواب سوال‌هایم را گرفتم. البته به یکباره این اتفاق نمی‌افتاد و الان که ۲ سال در کنگره حضور دارم موضوعات برایم باز شد و فهمیدم که اگر شخص بخواهد درمان شود، باید در ۳حوزه جسم، روان و جهان‌بینی آموزش بگیرد.
در دنیای بیرون از کنگره از این خبرها نیست و حتی نزدیکانم که مصرف کننده هستند فقط دوست دارند که مصرف نکنند و سقوط آزاد و یا کمپ ۱ ماهه را ترجیح می‌دهند. علت این است که صورت مسئله اعتیاد را نمی‌دانند. بدون شک به اندازه جناب مهندس هیچ کس در این دنیا اعتیاد را نمی‌شناسد و ما هم از طریق ایشان آشنا شدیم و درک کردیم که در جسم‌هایمان چه اتفاقی افتاده و حال برای درست کردنش چه باید کرد؛ حداقل باید ۱۰ ماه وقت گذاشت وگرنه جسم بازسازی نمی‌شود و به راندمان قبلی برنمی‌گردد.
چطور واقعا می‌شود انتظار داشت که چندین سال مصرف کننده باشی و یک هفته‌ای درمان شوی و خوب شوی و آرامش بدست آوری نه منطقی است، نه با عدالت خداوند سازگار است. الان متوجه می‌شوم که هرچیزی بهایی دارد. بهای آن تاریکی ها زحماتی بود که طی سفرم کشیدم و همچنان که در سفر دوم هستم ادامه می‌دهم. من حاضرم که چیزهایی که در کنگره یاد گرفته‌ام را در اختیار دیگران قرار دهم، برایم مهم نیست که طرف از خویشاوندانم باشد یا غریبه‌ است. همین که خواسته درمان داشته باشد و تلاش کند من درخدمت او هستم.
 
نگارنده مسافر احمد از لژیون دوم، راهنما مسافر اسماعیل

ویرایش و ارسال: مسافر محمد لژیون هشتم
8 مهر 1404
نمایندگی گرگان