اعتیاد مسمومیت مزمن نیست

سیزدهمین جلسه از چهل و یکمین دوره کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ شعبه نیما یوشیج بهشهر به استادی مسافرعلی، نگهبانی مسافر سلیمان و دبیری مسافر عسگری با دستور جلسه «صورت مسئله اعتیاد» در روز سه‌شنبه مورخ 1404/07/08 رأس ساعت 17 آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان علی هستم یک مسافر، به رسم ادب از آقای مهندس و خانواده محترم ایشان تقدیر و تشکر می کنم که همچین جایگاهی را بنا نهادند تا امثال من در این مکان به درمان برسیم. همچنین از راهنمای عزیزم تقدیر و تشکر می کنم که قریب به سیزده ماه برای بنده زحمت کشیدند تا از دام اعتیاد رها بشوم، از همه خدمتگزاران و  مرزبانان بسیار سپاسگزار هستم.
در رابطه با دستور جلسه (صورت مسئله اعتیاد) اول باید در مورد بیماری اعتیاد اطلاعاتی در دست داشته باشیم و بدانیم چگونه بیماری می باشد؟ آیا بیماری جسمی است؟ یا بیماری ذهنی؟
در گذشته انجمن های مردم نهادی به وجود آمدند و با گذشت زمان کامل تر هم شدند، در آن زمان همه تصور می کردند اعتیاد یک بیماری ذهنی است ، این انجمن ها بیشتر در مدار پرهیزمداری می چرخیدند یعنی می گفتند توپ بازی ، یار بازی و زمین بازی را باید عوض کنید تا بتوانید پاک بمانید ، در آن زمان از درمان صحبت نمی شد و فقط بحث ترک مواد بود. به این شکل که اگر یار بازی برادر، همسر و یا از اعضاء خانواده شخص مصرف کننده می بود ، شخص می بایست  از او دوری کند و این مسئله در عمل امکانپذیر  نبود. این مسائل به این خاطر بود که شخص مصرف کننده وسوسه نشود ، اما جناب مهندس گفتند که این وسوسه نیست بلکه نیاز شخص است و اگر نیاز او برطرف شود دیگر شخص اذیت نمی شود.
بعد از مدتی کلینیک ها وارد کار شدند و نگهدارنده هایی مانند متادون تجویز می کردند ، چون به این نتیجه رسیده بودند که اعتیاد درمان ندارد و تنها با مواد نگهدارنده می توان شخص مصرف کننده را تحت کنترل نگاه داشت.من خودم در گذشته به کلینیک مراجعه کردم و متادون درمانی را نیز تجربه نمودم ، اما نه زمان مشخصی و نه مقدار مشخصی به من تجویز کردند، بلکه باری به دوش من اضافه شد.

هیچ کدام از این راه ها به نتیجه نرسید ، زیرا نمی دانستند بیماری اعتیاد ، چه بیماری است، تصور می کردند بیماری اعتیاد مسمومیت مزمن ، پیش رونده و لاعلاج می باشد ، مگر مواد مخدر سم است که مسمومیت باشد؟! در صورتیکه موادی مثل مرفین ، آمفتامین و ... مصارف پزشکی دارند و در علم پزشکی کمک زیادی هم کرده اند.پس مسئله سم هم به کل منتفی می باشد .

تا اینکه جناب مهندس گفتند اعتباد مسمومیت مزمن نیست ، لاعلاج نیست ، پیش رونده نیست و اعتیاد را به این صورت تعریف کردند که :اعتیاد جایگزینی مواد مخدر بیرونی به جای مواد شبه افیونی داخل بدن می باشد و با ورود مواد مخدر بیرونی دیگر مواد شبه افیونی داخلی بدن تولید خود را متوقف کردند و علائم خماری نشان داده شد.
در کنگره مثلثی مطرح شد به نام مثلث درمان که شامل :جسم،روان و جهان بینی می باشد، جسم برای درمان نیاز به داروی اوتی دارد ، جهان بینی هم با کلاس ها، کارگاه ها و سی دی ها درمان می شود، زمانیکه جسم و جهان بینی به درمان و تعادل برسد روان هم هم به تعادل لازم می رسد.

در فروردین ماه  ۱۴۰۱ که وارد کنگره شدم ، در آن زمان حقیقتا به دنبال درمان اعتیاد نبودم و به فکر ترک اعتیاد بودم زیرا با واژه درمان برایم ناشناخته بود، در ابتدا واژه هایی را می شنیدم که جناب مهندس پرونده درمان را ۳۰ سال قبل بستند و الآن اهداف بزرگتری مانند درمان بیماری های لاعلاج، صرع ،سرطان و... دارند . آن زمان با تفکرات من جور در نمی آمد و جلوتر که آمدم را تخریب های اعتیاد و تاثیرات آن بر روی  جشم روان و بیان ژن ها آشنا شدم .
به نظر من وجه تمایز کنگره با دیگر انجمن ها این است که جناب مهندس صورت مسئله اعتیاد را باز کردند.
در آخر صحبت هایم جمله ای از دیده بان محترم آقا بابک را برایتان می گویم که می فرمایند : تازه وارد خون تازه ای برای شعبه است و انسان ها را با تمام تاریکی ها و سیاهی هایی که دارند پذیرا باشید.
از اینکه با سکوتتان با صحبت های بنده گوش دادید از همه شما سپاسگزار هستم.

ویرایش و بارگذازی مسافر محمد جواد لژیون هشتم و مسافر علی لژیون پانزدهم