سلام دوستان زهرا هستم همسفر
اعتیاد زمانی بهوجود میآید که از نظر فیزیولوژیک، مخدرهای بیرونی جایگزین مخدرهای طبیعی بدن شوند. در کنگره۶۰، مسئله اعتیاد با روش تدریجی و پلهپله مورد بررسی و درمان قرار گرفته است. اعتیاد «مسمومیت مزمن» نیست؛ بلکه «جایگزینی مزمن» است. یعنی مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد شبهافیونی بدن شده و سبب تخریب در سیستمهای مختلف بدن میشوند. زمانی فرد مصرفکننده درمان میشود که این جایگزینی بهدرستی صورت گیرد و مخدرهای درونی دوباره فعال و راهاندازی شوند. آقای مهندس برای درمان اعتیاد، مثلثی را مطرح کردهاند که اضلاع آن شامل جسم، روان و جهانبینی است. هر سه ضلع این مثلث باید در تعادل باشند تا درمان قطعی انجام گیرد. اگر حتی یکی از این سه ضلع در حالت تعادل قرار نداشته باشد، درمان به نتیجه نمیرسد. وقتی جسم درمان شود، بهتدریج روان نیز درمان میشود. ریشه بسیاری از اختلالات روانی در عدم تعادل جسمی و جهانبینی است؛ بنابراین با به تعادل رسیدن جسم و جهانبینی، روان هم در شرایط مطلوب قرار میگیرد. در بخش جهانبینی و تفکرات میتوان با آموزشهایی که در کنگره۶۰ ارائه میشود این قسمت را نیز به تعادل رساند؛ بهگونهای که دیگر اثری از تفکرات منفی ناشی از مصرف مواد و جهانبینی افیونی باقی نماند. فردی که مصرفکننده است و میخواهد درمان شود، ابتدا باید هدف خود را مشخص کند؛ یعنی تصمیم بگیرد که آیا واقعاً میخواهد درمان شود یا نه و سپس باید صورت مسئله اعتیاد را حل کند. همانطور که آقای مهندس بیان کردهاند اعتیاد یک بیماری است و درمان دارد. در کنگره۶۰ ابتدا روی جسم، روان و جهانبینی فرد مصرفکننده کار میشود تا به تعادل برسد. سپس روند درمان طی میشود و در نهایت فرد به رهایی دست مییابد.
سلام دوستان مژده هستم همسفر
وقتی از صورتمسئله اعتیاد صحبت میکنیم، در واقع داریم نقشهای را بررسی میکنیم که مسیر درمان و رهایی را روشن میسازد. همانطور که یک نقشهی راه، مسیرها و موانع را مشخص میکند صورتمسئله اعتیاد نیز جایگاه واقعی مواد مخدر در جسم و روان انسان را توضیح میدهد. برای من مهمترین نکته این است که دریافتهام اعتیاد تنها یک عادت یا وابستگی ساده نیست؛ بلکه جابهجایی سیستمهای طبیعی بدن با یک مادهی بیرونی است. درست مانند آنکه یک باتری تقلبی را جایگزین باتری اصلی گوشی کنیم؛ گوشی شاید روشن شود؛ اما هرگز کارایی و دوام قبلی را نخواهد داشت. سالها برای من سؤال بود که چرا ترکهای ناگهانی نتیجه نمیدهد؛ بهویژه زمانی که مسافرم چندین بار تصمیم گرفت یکباره مصرف را کنار بگذارد. او با امید و اراده شروع میکرد؛ اما پس از مدتی به دلیل دردهای شدید جسمی و آشفتگی روانی، دوباره به مصرف بازمیگشت. آن زمان تصور میکردم مشکل از ارادهی اوست؛ اما با شناخت صورتمسئله اعتیاد فهمیدم که بدن توانایی بازسازی یکباره را ندارد. این نگاه تازه باعث شد متوجه شوم درمان مانند یک سفر تدریجی است. همانطور که یک گیاه پژمرده با یکبار آب دادن زنده نمیشود، انسان نیز با قطع ناگهانی مواد به تعادل بازنمیگردد؛ بلکه باید آرامآرام، همچون آبیاری منظم، سیستمهای بدن دوباره جان بگیرند. این همان چیزی است که روش DST در کنگره۶۰ با داروی OT به بهترین شکل انجام میدهد. نکته ارزشمند دیگر برای من این است که صورتمسئله اعتیاد، تقصیرها را از دوش دیگران برمیدارد. زمانی که نمیدانستم مشکل دقیقاً کجاست مدام به دنبال مقصر میگشتم؛ خانواده، جامعه یا حتی خودم، اما امروز میدانم که موضوع صرفاً یک جابهجایی در سیستم جسم و روان است و باید با روش درست اصلاح شود. برای من، صورتمسئله اعتیاد مانند چراغی در تاریکی است؛ چراغی که مسیر را روشن میکند. اگر این چراغ نبود من همچنان در تاریکی ترکهای غلط و امیدهای واهی سرگردان میماندم؛ اما اکنون میدانم درمان یعنی بازسازی تدریجی، یعنی بازگرداندن جسم و روان به حالت طبیعی، و این همان چیزی است که کنگره۶۰ به سادهترین و علمیترین شکل ممکن به ما آموخته است.
رابط خبری: همسفر مژده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
عکاس: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارگ کرمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
80