اعتیاد یک مسمومیت مزمن نیست

جلسه دوم از دوره اول کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰؛ نمایندگی کاشان، با استادی راهنما مسافر احمد، نگهبانی مسافر عباس و دبیری مسافر امیرحسین، با دستور جلسه «صورت مسئله اعتیاد» یکشنبه ۶ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت 17:00 آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، احمد هستم، یک مسافر.
ابتدا از دبیر جلسه که خلاصه عملکرد جلسه قبل را برای ما اعلام کردند تشکر می‌کنم. همچنین از نگهبان جلسه که مسئولیت این جلسه را به من واگذار کردند سپاسگزارم. امیدوارم جلسه خوبی را در کنار هم داشته باشیم.
نخست، خداوند را شاکر و سپاسگزارم که در دومین جلسه مسافران، به عنوان استاد نشسته‌ام. همچنین از حسین آقا که مسئولیت شعبه کاشان را بر عهده گرفته‌اند و برای تمامی زحماتی که کشیده‌اند قدردانی می‌کنم.
در سی‌دی اخیر، جناب مهندس فرمودند: «تمام کسانی که در کنگره خدمت می‌کنند، خویش خویشتن ما هستند و روح مشترک ما می‌باشند.» ما یک پیوند خونی داریم که پدر، مادر، خواهر و برادر ما هستند و یک روح مشترک داریم که راهنمایان، مرزبانان و خدمت‌گزاران کنگره هستند؛ آن‌ها همه روح مشترک ما می‌باشند که بدون هیچ چشم‌داشت و هیچ‌گونه پولی، تلاش می‌کنند ما را از تاریکی به سمت روشنایی هدایت کنند.
اما در مورد صورت‌جلسه و صورت‌مسئله اعتیاد:
هر کاری که بخواهیم انجام دهیم و هر مسئله‌ای که بخواهیم حل کنیم، یک صورت‌مسئله دارد. هر کاری باید مبدأ و هدف آن مشخص باشد. مبدأ کار ما اعتیاد بود. در گذشته به ما می‌گفتند اعتیاد یک عادت است، مانند مسواک زدن که هر روز تکرار می‌شود؛ اما اعتیاد اثری فیزیولوژیک بر جسم و جهان‌بینی ما می‌گذارد و نمی‌توان آن را صرفاً یک عادت دانست.
اگر اعتیاد را یک عادت فرض کنیم، به محض قطع مصرف، علائم و صور آشکار ظاهر می‌شوند: عرق، عطسه، اسهال و… . همه این‌ها صور ظاهری اعتیاد هستند؛ اما صور پنهانی نیز وجود دارند که تقریباً هیچ‌کس به آن‌ها پی نمی‌برد. حدود ۹۵ درصد جسم ما همان صور پنهان است.
جناب مهندس دژاکام صورت‌مسئله اعتیاد را مشخص کردند. روان‌پزشکان و پزشکان به ما می‌گفتند برای درمان سریع، شخص باید مواد خود را ترک کند و به جای آن متادون یا مواد دیگری به او داده می‌شد. سازمان بهداشت جهانی اعتیاد را یک «مسمومیت مزمن» می‌دانست؛ در حالی‌که جناب مهندس فرمودند: «اعتیاد یک مسمومیت مزمن نیست، بلکه یک جایگزینی مزمن است.» یعنی مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد شبه‌افیونی درونی ما شده‌اند.
مهندس یک سیستم به نام سیستم ایکس معرفی کردند که تولیدکننده همین مواد شبه‌افیونی درونی است. صورت‌مسئله اعتیاد توسط ایشان در قالب یک مثلث تعریف شد: جسم، روان و جهان‌بینی.
جسم، در مدت ده تا یازده ماه به روش DST درمان می‌شود. این روش، معجزه قرن و حقیقتی است که جناب مهندس برای اعضای کنگره به جا گذاشتند. فرد در مدت ده تا یازده ماه با داروی OT به درمان کامل اعتیاد می‌رسد. تنها دارویی که می‌تواند مواد شبه‌افیونی بدن را دوباره فعال کند همین شربت OT است که از تریاک تهیه می‌شود. تریاک بین ۲۵ تا ۵۰ نوع آلکالوئید دارد؛ مانند مورفین، پاپاورین و انکفالین.
روان نیز در اثر مصرف مواد مخدر به هم می‌ریزد و انسان را پرخاشگر می‌سازد که باید به تعادل برسد.
مولفه سوم جهان‌بینی است. جناب مهندس هر هفته از طریق سی‌دی‌های آموزشی، جهان‌بینی صحیح را به ما آموزش می‌دهند. کسی که دروغ می‌گوید، تهمت می‌زند یا فساد می‌کند، جهان‌بینی درستی ندارد و در نتیجه جسم او هم به تعادل نمی‌رسد؛ پس باید تغییر کند.
من در سفر اول خود بسیار ناامید بودم. سه بار در هفته باید به قم می‌رفتم و با خود می‌گفتم: «آیا من خوب خواهم شد؟» اما امروز می‌دانم که مسیر چگونه است.
توصیه من به دوستان سفر اول و تازه‌وارد این است:
در دو تا سه ماه اول سفر، هیچ قضاوتی نکنید، در لژیون حضور مداوم داشته باشید و به صحبت‌های راهنمای خود گوش دهید. اگر طبق روش کنگره حرکت کنیم، به‌راحتی در مدت ده تا یازده ماه به درمان قطعی اعتیاد می‌رسیم.
ان‌شاءالله همه با کمک هم بتوانیم شعبه کاشان را در مسیر اهداف کنگره ۶۰ یاری کنیم.

تایپ و ارسال: مسافر محمد لژیون یکم
تنظیم: توسط گروه وبلاگ نمایندگی کاشان