English Version
This Site Is Available In English

آمده ایم که اعتیاد را علمی درمان کنیم

آمده ایم که اعتیاد را علمی درمان کنیم

پنجمین جلسه از دوره ششم کارگاهای آموزشی خصوصی مسافران نمایندگی آبیک با استادی مسافرمهدی، نگهبانی مسافر امیر ودبیری مسافر ابراهیم با دستور جلسه « صورتِ مسئله اعتیاد»در روزیکشنبه 6 مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سلام دوستان مهدی هستم مسافر.خداوند خودم را شاکرم که فرصتی به من داده شد تا اولین مشارکت امروز را داشته باشم ، از آقای مهندس و خانوادشون متشکرم که این بستر را برای ما فراهم کرده اند که بتوانیم به درمان کامل اعتیاد برسیم . اول مهر ابتدای شروع مدارس ، دانشگاه ها ، مراکز علمی و کنگره ۶۰چون یک مرکز علمی است، دستور جلسات هم از اول مهر شروع می شود ، اولین دستور جلسه کنگره۶۰که هدف اصلی کنگره ۶۰است ، دستور جلسه صورت مسئله اعتیاد که بعد از این دستور جلسه ، وادی ها و بقیه دستور جلسات می باشد.
برداشت من این است که این دستور جلسه علمی است . ما آمده ایم که اعتیاد را علمی درمان کنیم ، درمان شدن یعنی جسم من مهدی آسیب دیده و باید درمان بشود ، یک بخشی که آقای مهندس در سی دی شان توضیح دادند در مورد جهان‌بینی و روان ، یک سری NGO هستند که بخش جهان‌بینی و روان را بیشتر به آن توجه می کنند ، ولی برداشت من این است که آیا می شود سرطان را با جهان‌بینی و روان درمان کرد؟!خیر، خارج از شعبه کنگره۶۰ خیلی ها هیچ اعتقادی به اینکه اعتیاد بیماری است ندارند.

ما در سفر اول به مدت ده ما با شربت اوتی به روش دی اس تی به درمان جسم خود می پردازیم . آقای مهندس یک مثلث برای ما تعریف کرده اند بنام  جسم ، روان ، جهان‌بینی ، به نظر من اگر جهان بینی و روان ما درست باشد اما اگر جسم ما درمان نشده باشد ارزشی ندارد ، چون نیاز جسم است که درمان بشود ، که زمان مورد نیاز جسم برای درمان در بیماری اعتیاد حداقل ۱۰ماه می‌باشد،فرمان راهنما باید پشت مصرف دارو باشد .
یک فرد کنگره ای می داند که بیرون از کنگره ۶۰ هیچ راه درمانی برای اعتیاد وجود ندارد ، از دوستانم شنیده بودم که در کشور آمریکا یک سری کمپ های لاکچری وجود دارد که استخر دارد ، ده ماه بیست ماه نگه می دارند ماساژ می‌دهند ، فرد مصرف کننده را می برند به دوران کودکی ، و آن دوران را برایش بازسازی می کنند نمایش می دهند که آن آسیب ها از ذهن آن فرد خارج شود و همه ما می دانیم که خروجی آن هیچ است .
انشالله که بتونیم قدر این لحظات را بدانیم که کجا آمده ایم ، چرا آمده ایم ، گوش به فرمان راهنما باشیم تا بتوانیم به جایگاه های خوبی برسیم ، سپاسگزارم از نگهبان جلسه که به من فرصت مشارکت دادند . ممنون از همگی  شما که به صحبتهای من گوش دادید.

تایپ: همسفر مصطفی «لژیون سوم»
ویرایش و ارسال: مسافر علی «لژیون اول»

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .