دلنوشته از مسافر حسین لژیون 21

به نام قدرت مطلق الله

سپاس خداوندی را که رحمت واسعه او همیشه مانند نوری گرما بخش بر ما می تابد اوست که ظلمت و سیاهی را به نور تبدیل می کند و محبت
را در دل هر که خواهد جاری می کند و هم اوست
که عشق را در ذات انسان نهادینه کرد
شکر و سپاس خدایی که مرا از تاریکی اعتیاد
به مسیر رسیدن به نور رهنمون کرد ومرا از جهل و
نادانی به سوی رسیدن به دانایی و شناخت خود  هدایت کرد .

با سلام ،
به عظمت آسمانها،
به بیکران دریاها ،
به وسعت دشتها
و به  شکوه هستی
باز هم شکر شکر شکر

این چند بیت شعر را  با حس زیبا تقدیم می کنم به بنیان کنگره ۶۰ و همه  راهنمایان و خدمتگذاران صدیق کنگره ۶۰

ظلمت همه بیرون شد *** نور تو چه افزون شد
تا باد چنین بادا

این ظلمت و تاریکی *** وین فکر کج اندیشی
از جسم و روان رفته *** دنیا همه گل شد
تا باد چنین بادا

از قهر به مهر آمد *** هم شور به دل آمد
چون جوی بدی وقتی *** جویت همه دریا شد
تا باد چنین بادا

دیدی تو محبت را *** هم واژه همت را
دنیا پر از گل شد *** گل ها همه سنبل شد
تا باد چنین بادا

فرمانده خود گشتی *** از کبر تو بگذشتی
غم ها همه شادی شد *** چون راه نمایان شد
تا باد چنین بادا

با حال خوشت زنده *** این حال تو پاینده
دردت همه درمان شد *** راهت چو نمایان شد
تا باد چنین بادا

دانش چو فزون گشتی *** بر دایره تو گشتی
حال خوشت افزون شد *** دیوت زتو بیرون شد
تا باد چنین بادا
با احترام
مسافر حسین لژیون ۲۱ نمایندگی میرداماد