شناخت صورت‌مسأله؛ آغاز راه درمان اعتیاد

ششمین جلسه از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی امیرکبیر، به استادی راهنمای محترم مسافر امیر، نگهبانی مسافر مرتضی و دبیری مسافر علی با دستور جلسه «صورت مسئله اعتیاد» و در ادامه تولد اول سال رهایی مسافر ابولفضل، شنبه 5 مهر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

کسی که وارد کنگره شده است باید به این صورت مسأله آگاه باشد. خدا را شکر که اجازه ی ورود به کنگره را پیدا کردم و توانستم آموزش بگیرم و با آگاهی به مسأله ی اعتیاد نگاه کنم.

و اما قسمت دوم دستور جلسه؛ تولد مسافر ابوالفضل؛
ابوالفضل را همه دوستان می‌شناسند. ایشان مسئول صدور کارت شعبه امیرکبیر هستند. تولدها برای ما حکم پیام را دارد. پیامی با این مضمون که یک نفر با روش DST به درمان رسیده است. کار بزرگی انجام داده است و یک الگوی بدون نقص است. ابوالفضل در ابتدای ورود بخاطر بیماری دیابت، تریاک مصرف می‌کرد. این نگاه غلط هم بخاطر عدم آگاهی از صورت مسأله اعتیاد است. این عدم آگاهی در جامعه وجود دارد؛. ولی ما در کنگره الگوهای بی‌نقصی از درمان به روش DST داریم.

اعلام سفر مسافر ابولفضل:

سلام دوستان ابولفضل هستم یک مسافر، آنتی‌ایکس تریاک، مدت سفر اول یک سال و 4 روز، روش درمان DST، داروی درمان OT، با راهنمایی آقای امیر، مدت رهایی 13 ماه، ورزش شنا.

خواسته مسافر ابولفضل:

خواسته‌ام این است که تمام دردمندانی که راه کنگره برایشان باز نشده است، اجازه و اذن حضور پیدا کنند و به حال خوش برسند و آزاد و رها بشوند.

سخنان مسافر ابولفضل:

سلام دوستان ابولفضل هستم یک مسافر. بخاطر این جشن زیبا از همه شما تشکر می‌کنم.

بنده تا سن ۳۳ سالگی از مواد مخدر خوشم نمی‌آمد. سال ۷۹ دچار بیماری‌ای شدم که وزنم کاهش پیدا کرد، دچار تاری دید شدم. چون شغلم حسابداری بود، دیگر توان انجام کار را نداشتم.

با مراجعه به بیمارستان، در آزمایش‌های اولیه متوجه شدم که دیابت دارم و همان زمان به مدت ۱۵ روز در بیمارستان بستری شدم. پزشک معالج با آزمایش های فراوان متوجه شد که دچار دیابت نوع یک شده‌ام.

در سال ۷۹ با تزریق انسولین، مرا از بیمارستان مرخص کردند. در سال ۸۴ با اصرار اطرافیان، که برای عیادت می‌آمدند، شروع به مصرف تریاک کردم.

فکر می کردم مصرف تریاک باعث کاهش قند خون خواهد شد. این تصور غلط تا مدت ۱۶ یا ۱۷ سال همراه من بود. به مرور زمان با مصرف تریاک، موقعیت‌ها و شرایط شغلی و شخصی را از دست دادم.

در طی یک یا دو سال پایانی مصرف، خسته شده بودم. دیگر نه توان رسیدگی به خانواده را داشتم و نه خبری از موفقیت های شغلی بود. خدا را شکر می‌کنم که مسیر کنگره برای من باز شد و وارد شعبه آکادمی شدم و رهجوی راهنمای محترم آقای امیر نانکلی شدم‌.

دست ایشان را می‌بوسم و تا ابد مدیون زحمات ایشان خواهم بود. از آقای مهندس و خانواده محترمشان تشکر می‌کنم که با کشف روش DST و به اشتراک گذاشتن این کشف مهم، من و امثال من را به زندگی بازگرداندند. اگر ایشان نبودند، من باید همان مسیر بی‌راهه را تا پایان عمرم ادامه می‌دادم. خدا را شکر با وجود کنگره، خیلی از مسافران عزیز، به آغوش خانواده هایشان بازگشتند. ممنونم که به صحبت های من گوش کردید.

تایپ: مسافر میلاد، لژیون یکم
عکس: مسافر علیرضا، لژیون یکم